نمایش مبدأ برای ادبیات اسارت در آثار

پایان [[نامه]] ای درباره ادبیات اسارت در آثار است که توسط طاهره زاهدی در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه زابل انجام و در سال 1394 دفاع شده است.

== فراداده پایان نامه ==
'''عنوان پایان نامه''': ادبیات زندان و اسارت در سه اثر منثور دفاع مقدس (من زنده‌ام، پایی‌که جا ماند و ترنم رهایی)

'''پدید آور''': طاهره زاهدی

'''سال نشر''': 1394

'''نام سازمان''': دانشگاه زابل، دانشکده ادبیات و علوم انسانی

'''رشته تحصیلی''': زبان و ادبیات فارسی

'''نوع فایل''': pdf

'''نوع ماده''': پایان نامه کارشناسی ارشد

== چکیده ==
ادبیات پایداری به عنوان گونه‌ای از ادبیات، شاخه‌ها و ویژگی‌های گوناگونی دارد، بخشی از آن مربوط به آثاری است‌که در زندان نوشته شده و یا درباره زندان و توصیف فضای آن به رشته تحریر درآمده است و بیانگر رشادت و بردباری زندانیان و به اسارت گرفته شدگان در مقابل زندانبانان و ظلم بی‌حد آنان است. معصومه آباد، سیدناصرحسینی‌پور و محمدرضا براتی از جمله کسانی هستند که در آثار خودشان به توصیف فضای جانگزا و دلگیر زندان پرداخته‌اند، به گونه‌ای که هر خواننده دل‌آگاهی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این پژوهش که به شیوه توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر آثار نویسندگان مذکور صورت می‌گیرد، تلاش می‌شود تا ضمن برشمردن فضای ظاهری زندان، به کیفیت احوال درونی زندانیان، شرایط زندگی در زندان و نحوه رفتار زندانبانان با زندانیان از خلال آثار این نویسندگان پرداخته شود و میزان قدرت و مهارت هر یک از نویسندگان مذکور از توصیف این احوال مورد بررسی قرار گیرد. نتیجه حاکی از آن است که از میان این سه نویسنده، سید‌ناصر حسینی‌پور در کتاب «پایی که جا ماند» در بهره‌گیری و بیان عناصر ادبیات زندان موفق‌تر عمل کرده است.

== کلید واژه ها ==
ادبیات پایداری؛ زندان؛ اسارت؛ من زنده ام؛ پایی که جا ماند؛ ترنم رهایی

== نیز نگاه کنید به ==

* [[اسارت، اسرا و آزادگان در مطبوعات|اسارت]]
* [[من زنده ام]]
* [[پایی که جا ماند]]

== پیوند به بیرون ==
پیوند به تمام متن پایان نامه<nowiki/>https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/8ba4ad6ab3aed5638c94c0ef5f5e69d0


[[رده:اسارت و اسیران]]
[[رده:اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]