نمایش مبدأ برای به آسمان نگاه کن

{{Infobox|title=به آسمان نگاه کن|image=[[پرونده:به آسمان نگاه کن.png]]|caption=خاطرات آزاده محمود عباس‌پور|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=صفحه‌آرا و صفحه‌بند|label5=لیتوگرافی، ‌چاپ و صحافی|label6=نوبت و سال چاپ|label7=شمارگان|label8=تعداد صفحات|label9=شابک|label10=قطع کتاب|label11=نوع ماده|data2=محمود عباس‌پور|data3=طاهره کیانی|data4=فاطمه رنجبران|data5=کاکی|data6=اول / 1404|data7=1000|data8=288|data9=6 ـ 02 ـ 5144 ـ 622 ـ 978|data10=رقعی|data11=کتاب(خاطره)}}

'''این کتاب دربردارنده خاطرات آزاده محمود عباس‌پور است.'''

== فراداده کتاب ==
'''نویسنده:''' محمود عباس‌پور

'''ویراستار:''' طاهره کیانی

'''صفحه‌آرا و صفحه‌بند:''' فاطمه رنجبران

'''لیتوگرافی، ‌چاپ و صحافی:''' کاکی

'''نوبت و سال چاپ:''' اول / 1404

'''شمارگان:''' 1000 

'''تعداد صفحات:''' 288 

'''شابک:''' 6 ـ 02 ـ 5144 ـ 622 ـ 978

'''قطع کتاب:''' رقعی

'''نوع ماده:''' کتاب(خاطره)

== معرفی نویسنده ==
محمود عباس‌پور آزاده اصفهانی است. او برای اولین‌بار در اول مهرماه 1360 ازطریق جهادسازندگی به‌عنوان کمک‌مکانیک خودروهای سبک به جبهه‌های جنوب کشور در اهواز اعزام شد و در عملیات شکست حصر آبادان، عملیات طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس در یک گروه سیار‌ جهادسازندگی شرکت داشت و پس‌از پایان مأموریت سه‌ماهه در ‌جهادسازندگی به‌اتفاقِ دوستانش به ‌[[هلال احمر|هلال‌احمر]] رفت. او عملیات رمضان را نیز در جبهه سپری کرد و در سال 1361 پس‌از [[آموزش]] اولیه به لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(ع) واقع در آبادان پیوست.سرانجام، با تنی به‌شدت مجروح در 25 فروردین 1362 در عملیات والفجر 1 و در منطقه شرهانی به [[اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|اسارت]] درآمد. دوران [[اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|اسارت]] این آزاده سربلند در اردوگاه‌های [[اردوگاه الانبار|الانبار یا کمپ 8 (معروف به عنبر)]]، [[اردوگاه تکریت 5|تکریت 5]] و [[اردوگاه موصل 1|موصل بزرگ (موصل 1)]] سپری شد.

== گزیده‌ای از محتوای کتاب ==
آماده حرکت شدم. این بار قدرت بیشتری پیدا کرده بودم و می‌توانستم مدت بیشتری خودم را روی زمین بکشم، ولی بازهم قادر به ایستادن نبودم، چون احساس می‌کردم تیری که به شکمم اصابت کرده بود قسمت بالای بدنم را از پاهایم جدا کرده است. ازطرفی پانسمانی هم که بر سروگوشم بسته بودند پایین آمده و روی چشمم را گرفته بود و به‌زحمت می‌توانستم ببینم، ولی قادر به درست کردن یا حتی باز کردنش هم نبودم. 

نمی‌دانم ساعت چند بود؛ تقریباً نزدیک صبح بود. همین‌‌طور که سینه‌خیز می‌آمدم، از حال می‌رفتم و دوباره جان می‌گرفتم. یک‌دفعه احساس کردم دستم فرورفت توی گونی‌های نرمی که از ماسه‌های بادی پر شده بود. تا به‌خودم آمدم، با آن گونی‌ها، که روی لبه کانال گذاشته بودند و متوجهش نشده بودم، پرتاب شدم داخل کانالی که ارتفاع عمقش یک متر و نیم تا دو متر بود و عرضش هم حدود دو متر. 

همین‌‌طور که داشتم به پایین پرتاب می‌شدم صدای بلند یا زهرا، یا ابا‌الفضل و یا مهدی بر زبانم جاری بود که از هوش رفتم.<ref>قلعه‌قوند، فرزانه؛ شاهرخ‌آبادی، فهیمه؛ کیانی، طاهره؛ گودرزی، افسانه(1404). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات [https://www.mfpa.ir پیام آزادگان]،</ref>

== نیز نگاه کنید به ==

* [[اسارت و اسیران]]
* [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]
* [[اردوگاه]]
* [[اردوگاه الانبار]]
* [[اردوگاه تکریت 5]]
* [[اردوگاه موصل 1]]

== کتابشناسی ==
[[رده:اسارت و اسیران]]
[[رده:اسرا]]
[[رده:افراد (آزاده‌ها)]]
[[رده:جنگ تحميلي عراق عليه ايران]]
[[رده:اردوگاه]]
[[رده:اردوگاه موصل 1]]
[[رده:اردوگاه الانبار]]
[[رده:اردوگاه تکریت 5]]
[[رده:کتاب]]