نمایش مبدأ برای تاثیر عبادت های اسرا بر سربازان عراقی


[[اسرا]] در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] در سخت‌ترین شرایط [[شکنجه های جسمی و روحی|شکنجه‌های جسمی و روحی]] قرار داشتند. در بالاترین سطح نیازمندی و ناچاری، تنها امید و سلاح آنها در مقابل دشمن، [[دعا و توسل|دعا]] و رازونیاز و توسل به اهل بیت علیهم‌السلام بود. بدون تردید،در فراسوی تلاش‌های مردمی و ازجان‌گذشتگی رزمندگان و [[مقاومت]] و [[اسارت و اسیران|اسارت]] و مجاهدت در شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا از ناحیۀ ملتی که تازه انقلاب کرده و با دنیای استکبار در ستیز است، عوامل دیگری هم دست‌اندرکار بود که پیروزی رزمندگان اسلام و پایداری و صبر و تحمل [[اسرا]] را در [[اسارت و اسیران|اسارت]] رقم زد و آن [[دعا و توسل]]، و عنایات معصومین علیهم‌السلام بوده است و برای همین باید از آن به‌عنوان معجزۀ تاریخ معاصر یاد کرد.

== تأثیر عبادت‌های اسرا بر روحیه سربازان عراقی ==
خضوع و خشوع [[اسیران جنگ|اسیران]] در حال [[نماز]] و رازونیاز سوزناک آنها دل هر بیننده و شنونده‌ای را به درد می‌آورد و تحت‌تأثیر عمیق قرار می‌داد. مسئولان رسیدگی‌کننده به امور [[اسرا]]، افراد مذهبی را به داخل [[اردوگاه]] نمی‌آوردند و هر وقت هم متوجه می‌شدند که سربازی یا درجه‌داری، تحت‌تأثیر اسرای ایرانی واقع شده است، او را از [[اردوگاه]] بیرون می‌بردند یا مستقیماً به جبهه و خط مقدم اعزامش می‌کردند.

معمولاً افراد اردوگاه از بعثی‌ها و [[خانواده]] كشته‌شدگان یا معلولان جنگی بودند تا از ایرانی‌ها نفرت داشته باشند و از آوردن سربازان و درجه‌داران واقع‌گرا و حقیقت‌بین به داخل [[اردوگاه]] خودداری می‌کردند. نگهبانان و سربازان عراقی از انجام فرایض دینی و به جای آوردن [[نماز]] در [[اردوگاه]] می‌ترسیدند، فرمانده و مسئول توجیه سیاسی هم از افراد مذهبی خوششان نمی‌آمد.روزی از یک سرباز عراقی پرسیدم چرا شما [[نماز]] نمی‌خوانید؟ گفت: در پادگان خواندن [[نماز]] برایم مشکل‌ساز است. ولی وقتی به مرخصی می‌روم، قضای [[نماز]] دو ماه را در منزل به جا می‌آورم.<ref name=":1">محمدی، عبدالله (1385). عطش و معرفت. اردبیل: باغ اندیشه،ص.139.</ref> 

یکی از همین [[دعا و توسل|دعا]]<nowiki/>خوان‌ها می‌گفت: روزی داشتم در وسط باغچه [[دعا و توسل|دعا]] می‌خواندم و حاج‌آقا [[سید علی اکبر ابوترابی فرد]]( هم به پهنای صورت اشک می‌ریخت، یک‌دفعه سرباز عراقی به نام صالح بالای سرمان آمد. سید سر خود را بلند کرد و وقتی او صورت اشک‌آلود سید را دید، به عربی گفت: نشست خوبی دارید. سید به او نگاه کرد و گفت بیا بنشین و با ما گریه کن. سرباز چیزی نگفت و رفت. با اینکه صالح سرباز مرموزی بود و همیشه دنبال بهانه می‌گشت تا برای افسر عراقی خودشیرینی کند، ولی حال سید او را منقلب کرده بود<ref>علیدوست قزوینی، علی (1385). [[ابر فیاض(کتاب)|ابر فیاض]]. قم: عرش اندیشه،ص.65.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==

* [[دعا و توسل]]

== کتابشناسی ==
<references />زهرا یزدی نژاد
[[رده:تاثیر عبادت های اسرا بر سربازان عراقی]]
[[رده:دعا و توسل]]
[[رده:اسرا]]