نمایش مبدأ برای تحلیل فقهی و حقوقی احکام اسارت

پایان‌نامه‌ای درباره تحلیل فقهی و حقوقی احکام [[اسارت در اسلام|اسارت]] است که توسط پیمان یاری در مقطع کارشناسی ارشد رشته الهیات و معارف اسلامی - فقه و مبانی حقوق اسلامی در  دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد گچساران انجام و در سال 1401دفاع شده است.

== فراداده پایان‌نامه ==
'''عنوان پایان‌[[نامه]]''': بررسی فقهی و حقوقی احکام [[اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|اسارت]] و تعارضات اخلاقی آن

'''پدید آور''': پیمان یاری

'''سال نشر''': 1401

'''نام سازمان''': دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد گچساران، دانشکده علوم انسانی

'''رشته تحصیلی''': الهیات و معارف اسلامی - فقه و مبانی حقوق اسلامی

'''نوع فایل''': pdf

'''نوع ماده''': پایان‌نامه کارشناسی ارشد

== چکیده ==
در قـوانین فقهی اسلام به ویژه فقه امامیه در زمینه گرفتن [[اسیران جنگ|اسیر]] و نوع برخورد با [[اسرا]] مباحثی به صورت پراکنده در ابواب فقهی بیان شده است. آموزه‌های دینی اسلام در برخورد با [[اسرا]] اصول و قواعد اخلاقی از قبیل اصالت آزاد نمودن اسیر، نهی از آزار و [[شکنجه]]، اطعام و رفتار مناسب، حفظ کرامت و شأن [[اسرا]]، برخورد عادلانه و رسیدگی‌های درمانی و پزشکی و عدم جدایی مادر و فرزندان را سرلوحه کار خود قرار داده است. اما‌ مسئله‌ مهمی که بعضاً برای یک رزمنده درباره بحث [[اسارت در اسلام|اسارت]] پیش می‌آید، تعارضاتی است که در برخورد با یک [[اسیران جنگ|اسیر]] برای یک رزمنده در حین جنگ اتفاق کـه باید یک‌ طرف‌ تعارض را انتخاب کند و هر طرف را که انتخاب کند، از لحاظ اخلاقی دچار مشکل می‌شود. [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفتن پیش از‌ پیروزی، عدم [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفتن در شب، [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفتن غیرنظامی، برخورد عادلانه با [[اسیران جنگ|اسیر]] از جمله تعارضاتی است که در برخورد با یک [[اسیران جنگ|اسیر]] برای رزمنده پیش می‌آید. برای مثال اگر در حین جنگ، نیروی دشمن در شرایطی قـرار بـگیرد که بتوان او را‌ به اسارت درآورد، از یک سو، باید احترام [[اسیران جنگ|اسیر]] را داشت و طبق قوانین حقوق بشردوستانه با او عمل کرد و از سوی دیگر، طبق دستور اسلام نباید‌ در‌ حین جنگ [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفت و بـاید آنـها را کشت. در راستای تبیین چنین امری پژوهش حاضر با هدف بررسی فقهی و حقوقی احکام [[اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|اسارت]] و تعارضات اخلاقی آن و روش توصیفی-تحلیلی بر اساس اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای تدوین یافته است. یافته های تحقیق نشان می‌دهد: دستور به منع‌ [[اسیران جنگ|اسیر‌]] گرفتن در جنگ، در واقع به نوعی از تاکتیک‌های جنگی اشاره دارد چرا که نـگهداری از آنـها در‌ بحبوحه جنگ، موجب هدر رفتن توان رزمی نیروها شده و از طرفی ترس از توطئه کردن آنها بعد از آزاد کردن وجود دارد بنابراین اگر‌ این شرایط فراهم بود، می‌توان پیش از زمین‌گیر شدن دشمن از دشمن [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفت؛ در غـیر این صورت حق [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفتن از دشمن را نخواهیم داشت و باید به مبارزه ادامه‌ داد‌، تا دشمن‌ از پای درآید. همچنین [[اسیران جنگ|اسیر]] گرفتن دشمن نیاز به مراقبت و حفاظت دارد و باید نیروهایی را برای‌ این کار گماشت. حال‌ اگر‌ این کار موجب کاهش نیروها در برابر دشمن و در نتیجه، تضعیف سپاه خودی شود، نباید دشمن را [[اسیران جنگ|اسیر]] کرد. اما اگر نیرو به اندازه‌ای هست که بتوان [[اسیران جنگ|اسیر]] را به عقب‌ برگرداند، دیگر نیازی به کـشتن [[اسیران جنگ|اسـیر]] نـیست، بلکه می‌توان او را به [[اسارت در اسلام|اسارت]] درآورد و کـشتن او در ایـن مـوارد خلاف اخلاق است.

== کلیدواژه‌ها ==
اسارت؛ اخلاق؛ اخلاق کاربردی؛ تعارضات اخلاقی

== نیز نگاه کنید به ==

* [[حقوق اسیران جنگی در اسلام و حقوق بین‌الملل]]
* [[بررسی حقوق اسرای جنگی در حقوق بین الملل]]
* [[بررسی فقهی حقوق اسیران]]

== پیوند به بیرون ==
پیوند به تمام متن پایان‌نامه https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/d374f918593e05eedea325d8b1e0f1d8
[[رده:پایان‌نامه]]