نمایش مبدأ برای رمادی 1 ،اردوگاه(کمپ 6)

'''یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق.'''

== مقدمه ==
[[اردوگاه رمادی 1]] اولین اردوگاهی بود که در روزهای آغازین جنگ در 1359 برای نگه‌داری اسرای ایرانی در استان الانبار عراق ایجاد شد.

== وضعیت ظاهری ==
اردوگاه‌ رمادی 1 از چهار ساختمان تشكیل شده بود که عراقی‌ها به آن قاطع می‌گفتند؛ هر ساختمان آن، دارای دو طبقه و ابعادی حدود 5/7 در 100 متر بود. این ساختمان‌ها به‌صورت غربی- شرقی بود و حیاط در قسمت جنوب قرار داشت. در هر طبقه، چهار آسایشگاه و دو اتاق کوچک وجود داشت. آسایشگاه‌ها در ابعاد 3 در 5/5 در 17 متر بودند. هر آسایشگاه ده پنجره در ابعاد کوچک داشت که 5 عدد در جنوب رو به حیاط قاطع داشت و با میلۀ آهنی پوشیده شده بودند. پنجره‌های رو به شمال و پشت آسایشگاه، با بلوک سیمانی پوشانده شده بود. در هر آسایشگاه تنها منفذ کوچکی برای تهویه وجود داشت. از اتاق‌های کوچک آسایشگاه، برای خیاطی، سلمانی، کتابخانه، زندان و انبار یا نگه‌داری [[اسرا]] استفاده می‌شد. کف آسایشگاه موزاییک بود. کنار هریک از قاطع‌ها، یک ساختمان به ابعاد 14 در 14 متر قرار داشت که شامل دستشویی‌ها، حمام و [[توالت]] می‌شد؛ همچنین اتاقی 15 متری برای استقرار سربازان عراقی و دو اتاق کوچک به‌صورت زندان وجود داشت. ساختمان‌ها بتن‌آرمه بود. حمام دارای6 الی 8 دوش بود. در حیاط 8 توالت بود. در ابتدا مانعی بین قاطع‌ها نبود ولی بعد از 18 ماه سیم‌خاردار و مانع فیزیکی ایجاد شد <ref name=":0">خاجی، علی (1391). [[شرح قفس(کتاب)|شرح قفص]]. تهران: پیام آزادگان،ص.198.</ref>. <blockquote>«دور [[اردوگاه]] را به‌صورت حلقه‌ای سیم‌خاردار کشیده بودند. دورتادور [[اردوگاه]]، دکل‌های نگهبانی و پشت دکل‌ها چندین تانک برای پشتیبانی موجود بود. توپ‌های 21 را دورتادور [[اردوگاه]] مستقر کرده بودند. کل [[اردوگاه]] به‌شکلی ساخته شده بود که آسایشگاه‌ها وسط [[اردوگاه]] بود.»<ref>نیّری، حسین (1387). اَسیر کوچک، خاطرات غلامرضا رضازاده. چ چهارم. تهران: سورۀ مهر،ص.109.</ref></blockquote>

== گاه‌شمار و تركیب اسرا ==
[[اردوگاه رمادی 1]] در 1359 در استان الانبار تأسیس شد و اسرای آن افرادی با باورها و عقاید مختلف از اوایل جنگ بودند. در روزهای اول جنگ، با ورود 700 اسیر، اردوگاه رمادی تشکیل شد. این افراد 10 روز در آسایشگاه محبوس شدند و حق خروج نداشتند. تنها از [[آب]] در حلب روغن و نان خالی سمون استفاده می‌کردند. تا زمستان 1359، اسرای این [[اردوگاه]] به 1300 نفر رسید که پس از مدتی، تعدادی به قاطع 2 و 3 منتقل شدند. اولین گروه از اسرای عملیات‌های فتح‌المبین، بیت‌المقدس و والفجر مقدماتی نیز در این [[اردوگاه]] اسکان داده شدند. در تیر 1367 همۀ اسرای قدیمی به اردوگاه‌های دیگر رمادی منتقل شدند و با احتساب اسرای جدیدی، كه مقارن با قطعنامه وارد این [[اردوگاه]] شدند، تعداد اسرای ساکن به حدود 2400 نفر رسید. با ورود اسرای جدید، بخشی از این [[اردوگاه]] منحل شد و به‌جای آن بخشی دیگر تأسیس شد<ref name=":0" />.

== وقایع مهم ==
1. اولین بازدید [[صلیب سرخ]] از این اردوگاه در 30 مهر 1359 انجام گرفت.

2. در سالگرد پیروزی انقلاب سال 1360، [[نماز]] جماعت 22 بهمن با بدرفتاری عراقی‌ها باعث آغاز درگیری می‌شود و به دنبال آن اسرا پنج روز اعتصاب غذا می‌کنند و کار به حضور ژنرال داوود، مسئول کل اسرای ایرانی در عراق، می‌کشد و پس از پنج روز پایان می‌یابد.

3. اواخر زمستان 1361، به‌خاطر عدم همکاری اسرا با خبرنگاران و شکنجۀ اسرا، سرگرد عزالدین کتک می‌خورد و کار به تیراندازی و زخمی شدن هشت تن از اسرا و استفاده عراقی‌ها از گاز اشک‌آور می‌کشد. اسرا برای مقابله با گاز، پتوها و ملحفه‌ها را آتش می‌زنند. دست آخر فرمانده [[اردوگاه]]، سرگرد محمودی، مجبور به عذرخواهی می‌شود.

4. مصاحبه علیرضا رحیمی و [[مهدی طحانیان]] با ناصره شارما، خبرنگار هندی‌الاصل، در آسایشگاه 18 قاطع 3 معروف است. این خبرنگار از خبرگزاری فرانسه، به هنگام مصاحبه با اسرا، با درخواست رعایت حجاب ازسوی این دو اسیر مواجه می‌شود. مهدی طحانیان به‌خاطر مصاحبه چندبار [[شکنجه]] می‌شود و به انفرادی می‌افتد. نیز نگاه کنید به [[طحانیان، مهدی]]

5. در 6/6/1360 گروهک [[منافقین]] هواپیمای مسافری بندرعباس- تهران را می‌ربایند و در اقدامی تبلیغاتی، سرنشینان آن را به [[اردوگاه رمادی 1]] قاطع 3 می‌برند.

    در اردیبهشت 1368، گروهی از [[منافقین]] به سرپرستی مهدی ابریشم‌چی برای جذب اسرا و پناهنده شدن آنها، به این [[اردوگاه]] می‌روند. پس از این ماجرا 150 نفر از اسرا به [[اردوگاه تکریت 17|اردوگاه 17 تکریت]] منتقل می‌شوند.

== '''كتاب‌شناسی''' ==
<references />

== برای مطالعه بیشتر ==
افشین‌پور، عبدالامیر (1389). شن‌های سرخ تکریت، چ دوم. تهران: سوره مهر.

فتّاحی تختگاهی، حیدر (1386). آیینه اسارت. تهران: شاهد.

سالمی‌نژاد، عبدالرّضا (1389). دانستنی‌های آزادگان. چ دوّم. تهران: پیام آزادگان.

ناطق، ساسان (1385) خلیل در آتش، خاطرات کریم رجب‌زاده. تهران: سوره مهر.

نوری، حسن (1393). [[سه هزار روز در اسارت]]. چ دوّم. تهران: پیام آزادگان.

http://dehnamaki.com 

'''داود خدایی'''
[[en:Ramadi camp 1]]