نمایش مبدأ برای عنصر زمان در اسیران جنگ

پایان [[نامه]] ای درباره عنصر زمان در [[اسیران جنگ]] است که توسط نگین پیلتن در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی، ادبیات پایداری در دانشگاه رازی انجام و در سال 1400 دفاع شده است.

== فراداده پایان نامه ==
'''عنوان پایان نامه''': بررسی عنصر زمان در  کتاب من زنده ام

'''پدید آور''': نگین پیلتن 

'''سال نشر''': 1400

'''نام سازمان''': دانشگاه رازی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی

'''رشته تحصیلی''': زبان و ادبیات فارسی، ادبیات پایداری

'''نوع فایل''': pdf

'''نوع ماده''': پایان نامه کارشناسی ارشد

== چکیده ==
بحث از زمان و مکان همواره دغدغه آثار هنری و ادبی بوده است. بسیاری از آثار ادبی در تبیین این دو مسئله برای انسان‌ها راه های پر پیچ و خمی را سپری کرده اند. به لحاظ فلسفی، فیلسوفی مانند ایمانوئل کانت معتقد بود زمان و مکان اموری قابل تجربه نیستند؛ بلکه این دو شرایط پیشینی یا ظرف‌هایی هستند که ما به میانجی آنها می‌توانیم تجربه کنیم و سرشت و کارکرد اشیا و امور را بفهمیم. در آثار ادبی این درک از زمان و مکان بارها و بارها به بوته نقد و تجربه نهاده شده است تا آنجا که مفاهیم مربوط به زمان و مکان از عناصر درونی داستان‌ها و شعرهای بسیاری معرفی شده‌اند. بسیاری از تحلیل‌های نقادانه در این جهت گام برداشته اند که ببینند زمان و مکان چه جایگاهی در آثار ادبی متفاوت داشته اند. با درک چنین اهمیتی تحقیق حاضر تمرکز خود را بر بررسی و شناسایی عنصر زمان و همچنین مفاهیم و عناصر مربوطه به آن در یکی از رمان‌های معاصر و مشهور زبان و ادب فارسی به اسم «من زنده ام» نهاده است. کتاب «من زنده ام» نوشته‌ی معصومه آباد یکی از اسرای ایرانی در جنگ تحمیلی ایران و عراق است که خاطرات دوران اسارت او را در بر می‌گیرد. این کتاب برای اولین بار در تیر 1392 چاپ شد و در مدت کوتاهی به چاپ سوم نیز رسید. معصومه آباد در 17 سالگی به اسارت گرفته شد و چهار سال در اسارت بود. کتاب من زنده‌ام در زمینه اسارت خاطرات 4 بانوی ایرانی یعنی معصومه آباد به همراه شمسی بهرامی، [[فاطمه ناهیدی]] و [[حلیمه آزموده]] است که در دست رژیم بعثی اسیر بودند. چهار نفر با تفکرات مختلف که همراهی چهارساله، آنان را در مقابل همه چیز همدل کرده است. حتی اتهامشان نیز شبیه هم بود: عشق به امام و انقلاب و جمهوری اسلامی. کتاب «من زنده‌ام» می‌تواند پاسخ‌گوی سوالات زیادی در حوزه اسارت زنان در زندان‌های رژیم بعثی باشد. یک ماه از حمله‌ی رژیم بعثی نگذشته بود که 4 تا از دختران اسیر شدند. اول ماشین‌ آن‌ها را محاصره می‌کنند و آن‌ها را به نام «بنات الخمینی» می‌شناسند. بعضی از افسران بازجو به این بانوان لقب ژنرال‌های ایرانی داده‌اند. نام کتاب با دست‌خط اصلی معصومه آباد نوشته شده است. او برای [[فرار]] از بی‌خبری مفقودالاثری برای خانواده‌اش یا هرکسی که فارسی بلد باشد و بتواند بخواند نوشته است. نویسنده آغاز کتاب را با نوشتن خاطراتی از کودکیش شروع کرده است. دو فصل اول کتاب کودکی و نوجوانی نویسنده است که شاید کمی حجم کتاب را اضافه شده باشد، اما با خواندن آن‌ها مخاطب با شخصیت نویسنده به‌صورت کامل آشنا می‌شود. او یک نیروی مردمی داوطلب بوده است و خانه و وطنش برای او اهمیت بسیار زیادی داشت.

== کلید واژه ها ==
زمان؛ روایت

== نیز نگاه کنید به ==

* [[اسرا]]
* [[من زنده ام]]
* [[معصومه آباد]]

== پیوند به بیرون ==
پیوند به تمام متن پایان نامه<nowiki/>https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/eb10ab1214e4cc88ca0e1c17150326e7

[[رده:اسرا]]
[[رده:معصومه آباد]]
[[رده:کتاب]]