نقاشی در اسارت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در بعضی مواقع نیز تصویر دوستان خود را نقاشی میکردند و به آنان هدیه میدادند. گاهی هم طبیعت، سوژه نقاشی میشد و نقاش از نیروی خیال برای ترسیم آن بهره میبرد. نقاشی در [[حکاکی و گلدوزی در اسارت|حکاکی و گلدوزی]] بیشترین کاربرد را داشت. کسانی که به این امور علاقه داشتند، با مراجعه به نقاشان، تصویر موردنیاز را سفارش میدادند و نقاشان هم تصویر درخواستی را بر سطح پارچه یا یک تکه سنگ رسم میکردند. | در بعضی مواقع نیز تصویر دوستان خود را نقاشی میکردند و به آنان هدیه میدادند. گاهی هم طبیعت، سوژه نقاشی میشد و نقاش از نیروی خیال برای ترسیم آن بهره میبرد. نقاشی در [[حکاکی و گلدوزی در اسارت|حکاکی و گلدوزی]] بیشترین کاربرد را داشت. کسانی که به این امور علاقه داشتند، با مراجعه به نقاشان، تصویر موردنیاز را سفارش میدادند و نقاشان هم تصویر درخواستی را بر سطح پارچه یا یک تکه سنگ رسم میکردند. | ||
در بیشتر اردوگاههای [[صلیب سرخ]] دیده بهخصوص اردوگاههای موصل و رمادی (←[[اردوگاه]])، این شیوه نقاشی رایج بود. برخی از آزادگان، حاشیه نامههای خود را نقاشی میکردند و برای [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>های خود میفرستادند<ref>شورای علمی | در بیشتر اردوگاههای [[صلیب سرخ]] دیده بهخصوص اردوگاههای موصل و رمادی (←[[اردوگاه]])، این شیوه نقاشی رایج بود. برخی از آزادگان، حاشیه نامههای خود را نقاشی میکردند و برای [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>های خود میفرستادند<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [https://www.mfpa.ir پیام آزادگان]،</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
[[رده:خطاطی در اسارت]] | [[رده:خطاطی در اسارت]] | ||
[[رده:حکاکی و گلدوزی در اسارت]] | [[رده:حکاکی و گلدوزی در اسارت]] | ||
[[رده:با آزادگان در اسارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۵
نقاشی در کنار دیگر انواع هنر، کاربرد نسبتاً محدودی داشت و طرفداران خاصی را به خود اختصاص داد. عمدهترین علت کمرونقی این هنر در دوران اسارت، نبود ابزار موردنیاز بود. نقاشان گاهی تصویر امامخمینی(ره) را بهصورت ذهنی نقاشی میکردند و پنهان از چشم بعثیها در برخی مناسبتها بر دیوار زندان به نمایش میگذاشتند.
در بعضی مواقع نیز تصویر دوستان خود را نقاشی میکردند و به آنان هدیه میدادند. گاهی هم طبیعت، سوژه نقاشی میشد و نقاش از نیروی خیال برای ترسیم آن بهره میبرد. نقاشی در حکاکی و گلدوزی بیشترین کاربرد را داشت. کسانی که به این امور علاقه داشتند، با مراجعه به نقاشان، تصویر موردنیاز را سفارش میدادند و نقاشان هم تصویر درخواستی را بر سطح پارچه یا یک تکه سنگ رسم میکردند.
در بیشتر اردوگاههای صلیب سرخ دیده بهخصوص اردوگاههای موصل و رمادی (←اردوگاه)، این شیوه نقاشی رایج بود. برخی از آزادگان، حاشیه نامههای خود را نقاشی میکردند و برای خانوادههای خود میفرستادند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،