فرار اسیران در حقوق بین الملل: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « چنانچه اسیری، پس از اسارت یا در دروان اسارت، اقدام به فرار کند، از نظر حقوق جنگی عملی مذموم و زشت انجام نداده است، بلکه دقیقا بر عکس عمل وی منطبق با شرافت نظامی و شهامت میهن پرستی بوده و حتی در بسیاری از مقررا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== مقدمه === | |||
چنانچه اسیری، پس از [[اسارت و اسیران|اسارت]] یا در دروان [[اسارت و اسیران|اسارت]]، اقدام به فرار کند، از نظر حقوق جنگی عملی مذموم و زشت انجام نداده است، بلکه دقیقا بر [[عکس]] عمل وی منطبق با شرافت نظامی و شهامت میهن پرستی بوده و حتی در بسیاری از مقررات نظامی برای رزمندگان خودی که اسیر می شوند به عنوان یک وظیفه ملی و میهنی تلقی شده است.البته این بدان معنا نیست که کشور اسیر کننده احتیاطات و پیشگیری های لازم را د رجهت مراقبت از اسیران معمول ندارد.در نتیجه، چنانچه اسیری فرار کند و یا سعی در فرار داشته باشد، کشور اسیر کننده می تواند با استفاده از اسلحه مانع از این اقدام شود. استعمال اسلحه باید در مرحله آخر و پس از اخطار به تسلیم و عدم تسلیم فراری و با توجه به اوضاع و احوال صورت گیرد.<ref>ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1366). حقوق جنگ و رفتار با اسیران جنگی. مجله حقوقی بین المللی،7(8)،165-204.</ref> | |||
طبق ماده 91 تا 94 عهد[[نامه]] سوم 1929 ،درصورتی که اسیر فراری دستگیر شود، تنها مجازات قابل اجرا در مورد وی [[تنبیه انضباطی]] خواهد بود و این تنبیه فاقد هرگونه خصیصه کیفری است.<ref>پروتکل الحاقی کنوانسیون سوم 1929 ژنو، ماده 91 تا 94</ref> | |||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۵
مقدمه
چنانچه اسیری، پس از اسارت یا در دروان اسارت، اقدام به فرار کند، از نظر حقوق جنگی عملی مذموم و زشت انجام نداده است، بلکه دقیقا بر عکس عمل وی منطبق با شرافت نظامی و شهامت میهن پرستی بوده و حتی در بسیاری از مقررات نظامی برای رزمندگان خودی که اسیر می شوند به عنوان یک وظیفه ملی و میهنی تلقی شده است.البته این بدان معنا نیست که کشور اسیر کننده احتیاطات و پیشگیری های لازم را د رجهت مراقبت از اسیران معمول ندارد.در نتیجه، چنانچه اسیری فرار کند و یا سعی در فرار داشته باشد، کشور اسیر کننده می تواند با استفاده از اسلحه مانع از این اقدام شود. استعمال اسلحه باید در مرحله آخر و پس از اخطار به تسلیم و عدم تسلیم فراری و با توجه به اوضاع و احوال صورت گیرد.[۱]
طبق ماده 91 تا 94 عهدنامه سوم 1929 ،درصورتی که اسیر فراری دستگیر شود، تنها مجازات قابل اجرا در مورد وی تنبیه انضباطی خواهد بود و این تنبیه فاقد هرگونه خصیصه کیفری است.[۲]
نیز نگاه کنید به فرار