رفتار با اسیران جنگی در حقوق بین الملل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
یکی از جنبه های بارز حقوق بشر در مخاصمات مسلحانه بین المللی که عملا نسبت به سایر مقررات مربوط از قدرت اجرایی بیشتری برخوردار است، قواعد حاکم بر رفتار با اسیران جنگی است. | یکی از جنبه های بارز حقوق بشر در مخاصمات مسلحانه بین المللی که عملا نسبت به سایر مقررات مربوط از قدرت اجرایی بیشتری برخوردار است، قواعد حاکم بر رفتار با اسیران جنگی است. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
=== رفتار انسانی === | === رفتار انسانی === | ||
مقامات کشور اسیر کننده باید با اسیران جنگی، در هر زمان و تحت هر شرایطی در کمال انسانیت رفتار کنند و از اهمال هر گونه رفتار غیر انسانی از قبیل خشونت( به صورت شکنجه های جسمانی یا روانی و غیره)، تهدید، توهین، دخالت های رسمی نابجا و بالاخره غفلت غیر موجه که منجر به فوت آنان گردد و یا سلامتی آنها را دچار مخاطره سازد، پرهیز کنند(ماده 13 عهد[[نامه]] سوم)<ref>ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1366). حقوق جنگ و رفتار با اسیران جنگی. مجله حقوقی بین المللی،7(8)،165-204.</ref>. فتار انسانی واجد جنبه‌های زیر است: | مقامات کشور اسیر کننده باید با اسیران جنگی، در هر زمان و تحت هر شرایطی در کمال انسانیت رفتار کنند و از اهمال هر گونه رفتار غیر انسانی از قبیل خشونت( به صورت [[شکنجه]] های جسمانی یا روانی و غیره)، تهدید، توهین، دخالت های رسمی نابجا و بالاخره غفلت غیر موجه که منجر به فوت آنان گردد و یا سلامتی آنها را دچار مخاطره سازد، پرهیز کنند(ماده 13 عهد[[نامه]] سوم)<ref>ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1366). حقوق جنگ و رفتار با اسیران جنگی. مجله حقوقی بین المللی،7(8)،165-204.</ref>. فتار انسانی واجد جنبه‌های زیر است: | ||
- برخورداری از احترام، شرافت و حیثیت شخصی (ماده ۱۴ کنوانسیون سوم و ماده ۷۵ پروتکل اول الحاقی). | - برخورداری از احترام، شرافت و حیثیت شخصی (ماده ۱۴ کنوانسیون سوم و ماده ۷۵ پروتکل اول الحاقی). | ||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۷
یکی از جنبه های بارز حقوق بشر در مخاصمات مسلحانه بین المللی که عملا نسبت به سایر مقررات مربوط از قدرت اجرایی بیشتری برخوردار است، قواعد حاکم بر رفتار با اسیران جنگی است.
حمایت از اسیران جنگی
خطوط کلی حمایت از اسیران جنگی برپایه کنوانسیون سوم ژنو و پروتکل اول الحاقی ۱۹۷۷به شرح زیر است[۱]:
- اسیران جنگی در اختیار دولت دشمن هستند نه در اختیار اشخاص یا نیروهایی که آنها را اسیر کرده‌اند. بنابراین قطع‌نظر از مسئولیت شخصی که ممکن است موجود باشد، دولت بازداشت‌کننده مسئول رفتاری است که با اسیران مزبور می‌شود.
- با اسیران جنگی باید در هر زمان با انسانیت رفتار شود.
رفتار انسانی
مقامات کشور اسیر کننده باید با اسیران جنگی، در هر زمان و تحت هر شرایطی در کمال انسانیت رفتار کنند و از اهمال هر گونه رفتار غیر انسانی از قبیل خشونت( به صورت شکنجه های جسمانی یا روانی و غیره)، تهدید، توهین، دخالت های رسمی نابجا و بالاخره غفلت غیر موجه که منجر به فوت آنان گردد و یا سلامتی آنها را دچار مخاطره سازد، پرهیز کنند(ماده 13 عهدنامه سوم)[۲]. فتار انسانی واجد جنبه‌های زیر است:
- برخورداری از احترام، شرافت و حیثیت شخصی (ماده ۱۴ کنوانسیون سوم و ماده ۷۵ پروتکل اول الحاقی).
- احترام به تمامیت جسمانی و ممنوعیت قتل (ماده ۷۵ پروتکل اول الحاقی).
- ممنوعیت هر گونه عمل غیرقانونی که موجب فوت یا مخاطره شدید سلامت اسیر شود (ماده ۱۳ کنوانسیون سوم ژنو).
- ممنوعیت هر نوع جراحی یا آزمایش پزشکی یا علمی بر اسیر بدون مجوز درمان پزشکی یا منفعت او (ماده ۱۳ کنوانسیون سوم ژنو).
- حمایت در مقابل شکنجه و اعمال خشونت‌بار(ماده ۱۳ کنوانسیون سوم ژنو).(←تنبیه و شکنجه)
- ممنوعیت اقدامات مقابله‌به‌مثل در تعامل با اسیران (ماده ۱۳ کنوانسیون سوم ژنو).
- رفتار یکسان و بدون تبعیض با اسیران براساس نژاد، ملیت، مذهب، عقیده سیاسی و مانند آن مگر مزایای ناظر به درجه و جنسیت اسیران (ماده ۱۶ کنوانسیون سوم ژنو).
نیز نگاه کنید به حقوق بین الملل و اسیران جنگی
کتابشناسی
غلامعلی قاسمی