قطع همیشگی آب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کویری بودن نواحی میانه و جنوب عراق، همچنین گرمای بسیار شدید آن، همواره این کشور را با مشکل کمبود [[آب]] مواجه كرده است. این مسئله در مقیاس وسیع‌تری سلامت [[اسرا]] را به خطر می‌انداخت. [[اسیران جنگ|اسیران]] تقریباً با مشکل همیشگی قطع [[آب]] مواجه بودند. | |||
در | == قطع [[آب]] == | ||
عطایی<ref name=":1">عطایی، سیامک (1389). [[سفر به شهر آزادی]]. تهران: پیام آزادگان.</ref>در مورد [[اردوگاه موصل 2]] چنین بیان كرده است: «[[آب]] دستشویی به‌طور دایم قطع بود؛ سطل‌های [[آب]] را در کنار [[توالت]] ها قرار داده بودند و کسانی داوطلبانه مأمور پر کردن دایم این سطل‌ها از [[آب]] منبع شده بودند.» نوبرانی<ref name=":2">نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.</ref> در مورد قاطع 2 در اردوگاه رمادی ([[کمپ 9]]) (← [[اردوگاه]] ) بیان کرده است: «قطع شدن [[آب]] و فشار آن، گاهی‌اوقات اعصاب همه را به هم می‌ریخت.» | |||
به‌علّت کمبود | در زمان داخل‌باش، اکثر [[ارشد اردوگاه|ارشدها]]، که مسئولان اصلی داخل آسایشگاه‌ها بودند، به‌علّت کمبود [[آب]] مصرفی و سهمیه‌بندی آن به [[اسیران جنگ|اسیران]] اجازه نمی‌دادند که در زمان استفاده از [[توالت|توالت‌های]] ایستاده (سرپایی) از [[آب]] استفاده کنند؛ همچنین در دستشویی، [[توالت]] و [[شست و شو وحمام|حمام‌ها]] نیز یا همواره [[آب]] قطع می‌شد و اگر بود، فشارش کم بود. | ||
به‌علّت کمبود یا قطع مکرر [[آب]]، بدن [[اسیران جنگ|اسیران]] در بیشتر مواقع ناپاک بود. به گفته سالمی‌نژاد<ref name=":3">سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1389). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان</ref> «تقریباً قطع همیشگی [[آب]]، مانع اجرای مسائل شرعی می‌شد... افراد تا روزها، با بدنی ناپاک به انجام فرایض دینی خود مشغول بودند. در بعضی از موارد، [[اسرا]] با خیس کردن یک تکه ابر، اقدام به غسل می‌كردند.» | |||
=== کتابشناسی | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[آب]] | |||
* [[کمبود آب]] | |||
* [[جیره آب اسرا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />سهیلا علی ین | <references />سهیلا علی ین | ||
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۴
کویری بودن نواحی میانه و جنوب عراق، همچنین گرمای بسیار شدید آن، همواره این کشور را با مشکل کمبود آب مواجه كرده است. این مسئله در مقیاس وسیع‌تری سلامت اسرا را به خطر می‌انداخت. اسیران تقریباً با مشکل همیشگی قطع آب مواجه بودند.
قطع آب
عطایی[۱]در مورد اردوگاه موصل 2 چنین بیان كرده است: «آب دستشویی به‌طور دایم قطع بود؛ سطل‌های آب را در کنار توالت ها قرار داده بودند و کسانی داوطلبانه مأمور پر کردن دایم این سطل‌ها از آب منبع شده بودند.» نوبرانی[۲] در مورد قاطع 2 در اردوگاه رمادی (کمپ 9) (← اردوگاه ) بیان کرده است: «قطع شدن آب و فشار آن، گاهی‌اوقات اعصاب همه را به هم می‌ریخت.»
در زمان داخل‌باش، اکثر ارشدها، که مسئولان اصلی داخل آسایشگاه‌ها بودند، به‌علّت کمبود آب مصرفی و سهمیه‌بندی آن به اسیران اجازه نمی‌دادند که در زمان استفاده از توالت‌های ایستاده (سرپایی) از آب استفاده کنند؛ همچنین در دستشویی، توالت و حمام‌ها نیز یا همواره آب قطع می‌شد و اگر بود، فشارش کم بود.
به‌علّت کمبود یا قطع مکرر آب، بدن اسیران در بیشتر مواقع ناپاک بود. به گفته سالمی‌نژاد[۳] «تقریباً قطع همیشگی آب، مانع اجرای مسائل شرعی می‌شد... افراد تا روزها، با بدنی ناپاک به انجام فرایض دینی خود مشغول بودند. در بعضی از موارد، اسرا با خیس کردن یک تکه ابر، اقدام به غسل می‌كردند.»
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ عطایی، سیامک (1389). سفر به شهر آزادی. تهران: پیام آزادگان.
- ↑ نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.
- ↑ سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1389). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان
سهیلا علی ین