بهداشت آب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «=== مقدمه === نیز نگاه کنید به آب؛ شست‌وشو و حمام» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
= | سلامتی انسان‌ها ارتباط مستقیم با [[آب]] سالم و بهداشتی دارد. نبود [[آب]] سالم در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>ها باعث بروز بیماری و آلودگی محیط می‌شد: «در شهر العماره، ما را درون سوله‌هایی تنگ جا دادند. عراقی‌ها لوله تانکر [[آب]] را در سوله آوردند و روی زمین گذاشتند، شیر آن را باز کردند که اسیران تشنه از آن [[آب]] بیاشامند. در آن [[آب]]، خون جنازه دوستان شهیدمان دیده می‌شد. همچنین ادرار بچه‌ها و سیمان و خاک هم با آب قاطی شده بود.» <ref name=":4">رحمانیان، عبدالمجید (1390). تنفس ممنوع، چ دوم، تهران: پیام آزادگان.</ref> | ||
عطایی<ref name=":1">عطایی، سیامک (1389). [[سفر به شهر آزادی]]. تهران: پیام آزادگان.</ref> چنین گفته است: «[[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های واقع در رمادی، که در معرض توفان‌های شن و خاک سیاه قرار داشت، به‌طور دایم با کمبود [[آب]] مواجه بودند و [[آب]] مصرفی هم آلوده و غیربهداشتی و دارای درصد بالایی از مواد معدنی بود... این دو امر، باعث بروز بیماری‌های پوستی، التهاب و عفونت کلیه و مثانه و رسوب سنگی در آنها شده بود.» | |||
رحمانیان<ref name=":4" />در مورد [[اردوگاه موصل 4]]، چنین بیان کرده است: «[[آب]] لوله‌ها زنگ‌زده بود. بچه‌ها با خوردن آن [[آب]] زرد و زنگ‌زده تا یک ماه به اسهال مبتلا شدند.» | |||
نیز نگاه کنید به [[آب]] | سالمی‌نژاد<ref name=":3">سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1389). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان</ref> بیان می‌کند که [[آب|آب‌ها]] آهک داشتند و چون [[آب]] آهک‌دار، صابون و کف را به‌خوبی پاک نمی‌کند، اسیران پودر شوینده را در [[آب]] می‌ریختند و از آن به‌جای صابون استفاده می‌کردند و چون [[آب]] کافی برای [[شست‌وشو و حمام|شست‌وشو]] وجود نداشت، صابون و پودر رختشویی به‌خوبی از روی سطوح بدن پاک نمی‌شد و همین امر، به‌مرور زمان عوارضی را برای بدن به همراه داشت و سبب بروز بیماری‌هایی می‌شد. | ||
== آلودگی [[آب]] == | |||
به‌علت آلودگی [[آب]]، بیماری‌های پوستی نیز به شکل‌های عجیب و ناشناخته‌ای ازجمله قارچ‌های پوستی، دمل‌های چرکی بزرگ و... در میان اسیران شایع بود. پزشکان متخصص [[صلیب سرخ]]، با تأكید بر آلودگی آب مصرفی، چند نوع از این بیماری‌ها را ناشناخته معرفی کردند؛ همچنین بیماری‌های انگلی، اسهال و تهوع ناشی از [[آب]] آلوده نیز در میان اسیران، به‌وفور شایع بود.<ref name=":1" /> | |||
گاه استفاده از وسایل دیگری غیر از لیوان سبب بروز بیماری در اسیران می‌شد: «در روزهای آغازین اسارت پوتین ظرف [[آب]] ما بود. آنهایی که می‌توانستند به مجروحان کمک کنند، با پوتین [[آب]] می‌آوردند. همین‌ها گاهی لباس خود را خیس می‌کردند و بقیه با مکیدن آن، کمی از عطش خود را برطرف می‌کردند.» <ref name=":4" /> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[آب]] | |||
* [[شست‌وشو و حمام]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />سهیلا علی ین | |||
[[رده:بهداشت آب]] | |||
[[رده:آب]] | |||
[[رده:خنک کردن آب گرم]] | |||
[[رده:کمبود آب]] | |||
[[رده:جیره آب اسرا]] | |||
[[رده:قطع همیشگی آب]] | |||
[[رده:شست‌وشو و حمام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۱
سلامتی انسان‌ها ارتباط مستقیم با آب سالم و بهداشتی دارد. نبود آب سالم در اردوگاه‌ها باعث بروز بیماری و آلودگی محیط می‌شد: «در شهر العماره، ما را درون سوله‌هایی تنگ جا دادند. عراقی‌ها لوله تانکر آب را در سوله آوردند و روی زمین گذاشتند، شیر آن را باز کردند که اسیران تشنه از آن آب بیاشامند. در آن آب، خون جنازه دوستان شهیدمان دیده می‌شد. همچنین ادرار بچه‌ها و سیمان و خاک هم با آب قاطی شده بود.» [۱]
عطایی[۲] چنین گفته است: «اردوگاه‌های واقع در رمادی، که در معرض توفان‌های شن و خاک سیاه قرار داشت، به‌طور دایم با کمبود آب مواجه بودند و آب مصرفی هم آلوده و غیربهداشتی و دارای درصد بالایی از مواد معدنی بود... این دو امر، باعث بروز بیماری‌های پوستی، التهاب و عفونت کلیه و مثانه و رسوب سنگی در آنها شده بود.»
رحمانیان[۱]در مورد اردوگاه موصل 4، چنین بیان کرده است: «آب لوله‌ها زنگ‌زده بود. بچه‌ها با خوردن آن آب زرد و زنگ‌زده تا یک ماه به اسهال مبتلا شدند.»
سالمی‌نژاد[۳] بیان می‌کند که آب‌ها آهک داشتند و چون آب آهک‌دار، صابون و کف را به‌خوبی پاک نمی‌کند، اسیران پودر شوینده را در آب می‌ریختند و از آن به‌جای صابون استفاده می‌کردند و چون آب کافی برای شست‌وشو وجود نداشت، صابون و پودر رختشویی به‌خوبی از روی سطوح بدن پاک نمی‌شد و همین امر، به‌مرور زمان عوارضی را برای بدن به همراه داشت و سبب بروز بیماری‌هایی می‌شد.
آلودگی آب
به‌علت آلودگی آب، بیماری‌های پوستی نیز به شکل‌های عجیب و ناشناخته‌ای ازجمله قارچ‌های پوستی، دمل‌های چرکی بزرگ و... در میان اسیران شایع بود. پزشکان متخصص صلیب سرخ، با تأكید بر آلودگی آب مصرفی، چند نوع از این بیماری‌ها را ناشناخته معرفی کردند؛ همچنین بیماری‌های انگلی، اسهال و تهوع ناشی از آب آلوده نیز در میان اسیران، به‌وفور شایع بود.[۲]
گاه استفاده از وسایل دیگری غیر از لیوان سبب بروز بیماری در اسیران می‌شد: «در روزهای آغازین اسارت پوتین ظرف آب ما بود. آنهایی که می‌توانستند به مجروحان کمک کنند، با پوتین آب می‌آوردند. همین‌ها گاهی لباس خود را خیس می‌کردند و بقیه با مکیدن آن، کمی از عطش خود را برطرف می‌کردند.» [۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
سهیلا علی ین