آشپزخانه در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آشپزخانه از محوطه‌ای برای آشپزی، انباری برای نگه داری جیره خشک و اتاقی که مسئول عراقی آشپزخانه در آن حضور داشت، تشکیل می‌شد. چند دیگ بزرگ و چند پرموس نفتی و لوازمی همچون ملاقه، کفگیر و آبکش حداقل وسایل موردنیاز آشپزی بود. باوجوداین، فضای آشپزی و امکانات آن عموماً متناسب با تعداد اسیران موجود در [[اردوگاه]] نبود. این کمبود [[امکانات]] در اردوگاه‌های ثبت‌نشده در مقایسه با [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های ثبت‌شده محسوس‌تر بود. | |||
آشپزخانه از محوطه‌ای برای آشپزی، انباری برای نگه داری جیره خشک و اتاقی که مسئول عراقی آشپزخانه در آن حضور داشت، تشکیل می‌شد. چند دیگ بزرگ و چند پرموس نفتی و لوازمی همچون ملاقه، کفگیر و آبکش حداقل وسایل موردنیاز آشپزی بود. باوجوداین، فضای آشپزی و امکانات آن عموماً متناسب با تعداد اسیران موجود در [[اردوگاه]] نبود. این کمبود [[امکانات]] در اردوگاه‌های ثبت‌نشده در مقایسه با | |||
== کارکنان آشپزخانه == | |||
کلیه كاركنان موردنیاز آشپزخانه از اسیران ایرانی تشکیل شده بود که عموماً شامل رئیس آشپزخانه، معاون و سرآشپز و کادر آشپزی بودند که معمولاً یک رئیس عراقی درجه‌دار هم آنها را کنترل می‌کرد. کل [[اردوگاه]] یک افسر تدارکات داشت که تأمین وسایل موردنیاز آشپزخانه هم بخشی از وظایف ایشان محسوب می‌شد. درخصوص [[امکانات]] داخلی آشپزخانه به‌عنوان یک تجربه شخصی می‌توان گفت که در [[اردوگاه 12 | کلیه كاركنان موردنیاز آشپزخانه از اسیران ایرانی تشکیل شده بود که عموماً شامل رئیس آشپزخانه، معاون و سرآشپز و کادر آشپزی بودند که معمولاً یک رئیس عراقی درجه‌دار هم آنها را کنترل می‌کرد. کل [[اردوگاه]] یک افسر تدارکات داشت که تأمین وسایل موردنیاز آشپزخانه هم بخشی از وظایف ایشان محسوب می‌شد. درخصوص [[امکانات]] داخلی آشپزخانه به‌عنوان یک تجربه شخصی می‌توان گفت که در [[اردوگاه تکریت 12|اردوگاه 12 تکریت]] در استان صلاح‌الدین، به‌قدری کمبود وجود داشت که برنج پخته‌شده به‌وسیله [[اسیران جنگ|اسیران]]، بر روی گونی‌های برنجِ پهن‌شده بر روی زمین ریخته می‌شد تا از آن دیگ‌ها برای پختن خورشت استفاده مجدد شود. به گفته سایر [[اسیران جنگ|اسیران ایرانی]] که در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های ثبت‌شده بوده‌اند، این کمبود [[امکانات]] در اردوگاه‌های آنها نیز کم‌وبیش مشهود بود. | ||
== توزیع غذا == | |||
توزیع روزانه غذا به این‌صورت انجام می‌شد که از هریک از آسایشگاه‌ها، نمایندگانی در صف‌های منظم می‌آمدند که ظرفی به همراه داشتند که به آن «قُصعه» می‌گفتند. آنها با نظم خاصی در جلوی ظروف اصلی غذا قرار می گرفتند، سهم خود را دریافت و به صف اصلی خود بازمی‌گشتند و در انتهای توزیع غذا با همان نظم، به‌سمت آسایشگاه خودشان برمی‌گشتند. | توزیع روزانه غذا به این‌صورت انجام می‌شد که از هریک از آسایشگاه‌ها، نمایندگانی در صف‌های منظم می‌آمدند که ظرفی به همراه داشتند که به آن «قُصعه» می‌گفتند. آنها با نظم خاصی در جلوی ظروف اصلی غذا قرار می گرفتند، سهم خود را دریافت و به صف اصلی خود بازمی‌گشتند و در انتهای توزیع غذا با همان نظم، به‌سمت آسایشگاه خودشان برمی‌گشتند<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ عراق علیه ایران.]] تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [[موسسه فرهنگی هنری پیام آزادگان|پیام آزادگان]]،</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[آشپزی و آشپزخانه]] | |||
مرتضی واحدپور | * [[غذای اسارت]] | ||
* [[اردوگاه تکریت 12]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />مرتضی واحدپور | |||
[[رده:آشپزی و آشپزخانه]] | |||
[[رده:آشپز در اردوگاه]] | |||
[[رده:غذای اسارت]] | |||
[[رده:غذای اسارت در مناسبت ها]] | |||
[[رده:اردوگاه تکریت 12]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰
آشپزخانه از محوطه‌ای برای آشپزی، انباری برای نگه داری جیره خشک و اتاقی که مسئول عراقی آشپزخانه در آن حضور داشت، تشکیل می‌شد. چند دیگ بزرگ و چند پرموس نفتی و لوازمی همچون ملاقه، کفگیر و آبکش حداقل وسایل موردنیاز آشپزی بود. باوجوداین، فضای آشپزی و امکانات آن عموماً متناسب با تعداد اسیران موجود در اردوگاه نبود. این کمبود امکانات در اردوگاه‌های ثبت‌نشده در مقایسه با اردوگاه‌های ثبت‌شده محسوس‌تر بود.
کارکنان آشپزخانه
کلیه كاركنان موردنیاز آشپزخانه از اسیران ایرانی تشکیل شده بود که عموماً شامل رئیس آشپزخانه، معاون و سرآشپز و کادر آشپزی بودند که معمولاً یک رئیس عراقی درجه‌دار هم آنها را کنترل می‌کرد. کل اردوگاه یک افسر تدارکات داشت که تأمین وسایل موردنیاز آشپزخانه هم بخشی از وظایف ایشان محسوب می‌شد. درخصوص امکانات داخلی آشپزخانه به‌عنوان یک تجربه شخصی می‌توان گفت که در اردوگاه 12 تکریت در استان صلاح‌الدین، به‌قدری کمبود وجود داشت که برنج پخته‌شده به‌وسیله اسیران، بر روی گونی‌های برنجِ پهن‌شده بر روی زمین ریخته می‌شد تا از آن دیگ‌ها برای پختن خورشت استفاده مجدد شود. به گفته سایر اسیران ایرانی که در اردوگاه‌های ثبت‌شده بوده‌اند، این کمبود امکانات در اردوگاه‌های آنها نیز کم‌وبیش مشهود بود.
توزیع غذا
توزیع روزانه غذا به این‌صورت انجام می‌شد که از هریک از آسایشگاه‌ها، نمایندگانی در صف‌های منظم می‌آمدند که ظرفی به همراه داشتند که به آن «قُصعه» می‌گفتند. آنها با نظم خاصی در جلوی ظروف اصلی غذا قرار می گرفتند، سهم خود را دریافت و به صف اصلی خود بازمی‌گشتند و در انتهای توزیع غذا با همان نظم، به‌سمت آسایشگاه خودشان برمی‌گشتند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
مرتضی واحدپور