انواع شعر در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[شعر در اسارت|شعر]] در ادبیات در قالب بیت‌هایی با سبک زیبایی‌شناسانه، الهام‌بخش و خیال‌انگیز سروده می‌شود که از الگوی منحصر به فردی همچون آهنگین بودن و دارابودن قافیه و وزن برخوردار است. شعر، کلامی‌ست موزون که برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، بیان احساسات و خلق تصویر؛ هنرمندانه نوشته می‌شود. [[شعر در اسارت|شعر]] از طریق ساختار کلمات و قافیه‌ای که خوانندگان را با آن پیوند می‌دهد، به برانگیختن قوه تخیل خوانندگان می‌انجامد.این سبک نوشتاری در ادبیات، برای اینکه بتواند پیامی را به خواننده منتقل کند و روح، احساس و هیجانات او را درگیر کند، لازم است و جایگاه مهم و تعیین‌کننده‌ای در ادبیات فارسی دارد. <ref>شعر و انواع آن در ادبیات فارسی (1402). قابل بازیابی از<nowiki/>https://tarjomer.com/blog/runon-tyypit/</ref> | |||
شعر | |||
== انواع شعرها در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] == | |||
=== | ====[[اشعار سیاسی در اسارت|اشعار سیاسی]]==== | ||
[[اشعار سیاسی در اسارت|اشعار سیاسی]] عمدتاً در وصف امام‌خمینی(ره) و انقلاب اسلامی سروده می‌شد و در بعضی مواقع نیز به مناسبت کسب پیروزی در جبهه‌های جنگ، اشعاری را [[شاعران آزاده]] سروده‌اند. محتوای پاره‌ای از [[اشعار سیاسی در اسارت|اشعار سیاسی]] در ذمّ رژیم صدام و خود او بود. به‌طور‌کلی، بعثی‌ها نسبت به همه اشعار حساسیت نشان می‌دادند، ولی در مورد [[اشعار سیاسی در اسارت|اشعار سیاسی]]، حساسیت آنان مضاعف بود. سراینده شعر در صورت لو رفتن به‌شدت [[شکنجه]] می‌شد. به نقل از آزاده، عبدالحسین جلالوند، در یک مورد، هنگامی‌كه [[اشعار سیاسی در اسارت|قطعه شعری سیاسی]] در [[اردوگاه تکریت 11|اردوگاه 11 تکریت]] به دست بعثی‌ها افتاد، کسی را که مسئولیت سرودن آن را برعهده گرفت به [[زندان انفرادی]] بردند و به‌سختی [[شکنجه]] کردند به‌گونه‌ای‌که تا شش ماه قادر به راه رفتن نبود؛ زیرا تمام گوشت کف پاهای او با ضربه‌های کابل صدمه می‌بیند. (همایش آزادگان [[اردوگاه تکریت 11]] در مشهد)شاعران برای مصون ماندن از تبعات [[اشعار سیاسی در اسارت|اشعار سیاسی]]، معمولاً ابیات را به ذهن می‌سپردند و درصورتی‌که برای استفاده در جمع نوشته می‌شد، مسئولان فرهنگی، پس از استفاده آن را از بین می‌بردند تا به دست بعثی‌ها نیفتد. | |||
اشعار سیاسی عمدتاً در وصف امام‌خمینی(ره) و انقلاب اسلامی سروده می‌شد و در بعضی مواقع نیز به مناسبت کسب پیروزی در جبهه‌های جنگ، اشعاری را شاعران آزاده سروده‌اند. محتوای پاره‌ای از اشعار سیاسی در ذمّ رژیم صدام و خود او بود. به‌طور‌کلی، بعثی‌ها نسبت به همه اشعار حساسیت نشان می‌دادند، ولی در مورد اشعار | ====[[اشعار طنز در اسارت|اشعار طنز]]==== | ||
====اشعار طنز | [[اشعار طنز در اسارت|اشعار طنز]] پرمخاطب‌ترین اشعار دوران [[مقاومت]] بود. سید آزادگان، [[سید علی اکبر ابو ترابی فرد|مرحوم حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین ابوترابی‌فرد]] ، در هر اردوگاهی که حضور پیدا می‌کرد، شاعران را تشویق می‌كرد تا [[اشعار طنز در اسارت|شعر طنز]] بسرایند و در جمع بخوانند. ایشان ازاین‌طریق سعی می‌کرد تا با ایجاد نشاط، روحیه آزادگان را تقویت کند. به‌همین‌علت بخش زیادی از اشعار شاعران با دستمایه طنز سروده شد. برخی از این اشعار تا مدت‌ها در اذهان مخاطبان باقی می‌ماند و گاه و بی‌گاه، برخی ابیات آن از زبان آنان بیان می‌شد و موجب انبساط خاطر شنوندگان می‌شد. [[اشعار طنز در اسارت|اشعار طنز]] بیشتر در [[مناسبت ملی عید نوروز|عید نوروز]] و [[مناسبت های مذهبی اسلامی در اسارت|اعیاد مذهبی]] خوانده می‌شد. خاستگاه این اشعار بیشتر در اردوگاه‌های موصل به‌ویژه [[اردوگاه موصل 1|موصل 1]] بود<ref>محمدی، سید محمد حسین(1400).دانش[[نامه]] آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی،</ref>. | ||
اشعار طنز پرمخاطب‌ترین اشعار دوران [[مقاومت]] بود. سید آزادگان، | |||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[ادبیات و هنر]] | |||
* [[شعر در اسارت]] | |||
* [[اشعار سیاسی در اسارت]] | |||
* [[اشعار طنز در اسارت]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />بیژن کیانی شاهوندی | |||
[[رده:انواع شعر در اسارت]] | |||
[[رده:شعر در اسارت]] | |||
[[رده:ادبیات در اسارت]] | |||
[[رده:اشعار سیاسی در اسارت]] | |||
[[رده:اشعار طنز در اسارت]] | |||
[[رده:شاعران آزاده]] | |||
[[رده:اردوگاه تکریت 11]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۳
شعر در ادبیات در قالب بیت‌هایی با سبک زیبایی‌شناسانه، الهام‌بخش و خیال‌انگیز سروده می‌شود که از الگوی منحصر به فردی همچون آهنگین بودن و دارابودن قافیه و وزن برخوردار است. شعر، کلامی‌ست موزون که برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، بیان احساسات و خلق تصویر؛ هنرمندانه نوشته می‌شود. شعر از طریق ساختار کلمات و قافیه‌ای که خوانندگان را با آن پیوند می‌دهد، به برانگیختن قوه تخیل خوانندگان می‌انجامد.این سبک نوشتاری در ادبیات، برای اینکه بتواند پیامی را به خواننده منتقل کند و روح، احساس و هیجانات او را درگیر کند، لازم است و جایگاه مهم و تعیین‌کننده‌ای در ادبیات فارسی دارد. [۱]
انواع شعرها در دوران اسارت
اشعار سیاسی
اشعار سیاسی عمدتاً در وصف امام‌خمینی(ره) و انقلاب اسلامی سروده می‌شد و در بعضی مواقع نیز به مناسبت کسب پیروزی در جبهه‌های جنگ، اشعاری را شاعران آزاده سروده‌اند. محتوای پاره‌ای از اشعار سیاسی در ذمّ رژیم صدام و خود او بود. به‌طور‌کلی، بعثی‌ها نسبت به همه اشعار حساسیت نشان می‌دادند، ولی در مورد اشعار سیاسی، حساسیت آنان مضاعف بود. سراینده شعر در صورت لو رفتن به‌شدت شکنجه می‌شد. به نقل از آزاده، عبدالحسین جلالوند، در یک مورد، هنگامی‌كه قطعه شعری سیاسی در اردوگاه 11 تکریت به دست بعثی‌ها افتاد، کسی را که مسئولیت سرودن آن را برعهده گرفت به زندان انفرادی بردند و به‌سختی شکنجه کردند به‌گونه‌ای‌که تا شش ماه قادر به راه رفتن نبود؛ زیرا تمام گوشت کف پاهای او با ضربه‌های کابل صدمه می‌بیند. (همایش آزادگان اردوگاه تکریت 11 در مشهد)شاعران برای مصون ماندن از تبعات اشعار سیاسی، معمولاً ابیات را به ذهن می‌سپردند و درصورتی‌که برای استفاده در جمع نوشته می‌شد، مسئولان فرهنگی، پس از استفاده آن را از بین می‌بردند تا به دست بعثی‌ها نیفتد.
اشعار طنز
اشعار طنز پرمخاطب‌ترین اشعار دوران مقاومت بود. سید آزادگان، مرحوم حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین ابوترابی‌فرد ، در هر اردوگاهی که حضور پیدا می‌کرد، شاعران را تشویق می‌كرد تا شعر طنز بسرایند و در جمع بخوانند. ایشان ازاین‌طریق سعی می‌کرد تا با ایجاد نشاط، روحیه آزادگان را تقویت کند. به‌همین‌علت بخش زیادی از اشعار شاعران با دستمایه طنز سروده شد. برخی از این اشعار تا مدت‌ها در اذهان مخاطبان باقی می‌ماند و گاه و بی‌گاه، برخی ابیات آن از زبان آنان بیان می‌شد و موجب انبساط خاطر شنوندگان می‌شد. اشعار طنز بیشتر در عید نوروز و اعیاد مذهبی خوانده می‌شد. خاستگاه این اشعار بیشتر در اردوگاه‌های موصل به‌ویژه موصل 1 بود[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شعر و انواع آن در ادبیات فارسی (1402). قابل بازیابی ازhttps://tarjomer.com/blog/runon-tyypit/
- ↑ محمدی، سید محمد حسین(1400).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی،
بیژن کیانی شاهوندی