کمیته ویژه سازمان ملل و اسیران جنگی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بعد از حادثه [[اردوگاه]] اسیران عراقی در گرگان در مورخ هجدهم مهر 1363 (10 اكتبر1984)، دولت عراق در سوم آبان 1363 (25 اكتبر1984) از خاویر پرز دکوئیار دبیركل وقت سازمان ملل متحد تقاضای تحقیق در این مورد را كرد و جمهوری اسلامی ایران نیز ضمن پذیرش تحقیق، آن را منوط به تحقیق متقابل از اردوگاه‌های اسیران ایرانی در عراق نمود. دبیركل هیئتی را مركب از حقوق‌دانان بین‌المللی و کارشناسان امر تعیین كرده و این هیئت در فاصله روزهای 21 تا 27 دی‌ماه 1363 (11 تا 17 ژانویه 1985) از عراق و از 28 دی‌ماه تا پنجم بهمن 1363 (18 تا 25 ژانویه 1985) از ایران دیدن كرد و گزارش خود را در بیستم بهمن‌ماه 1363 (9 فوریه 1985) به دبیركل سازمان ملل ارائه داد و گزارش مزبور با مشخصات زیر منتشر شد<ref>UN.Doc/s/1696, 22 February 1985</ref>: | بعد از حادثه [[اردوگاه]] اسیران عراقی در گرگان در مورخ هجدهم مهر 1363 (10 اكتبر1984)، دولت عراق در سوم آبان 1363 (25 اكتبر1984) از خاویر پرز دکوئیار دبیركل وقت [https://www.un.org/ سازمان ملل متحد] تقاضای تحقیق در این مورد را كرد و جمهوری اسلامی ایران نیز ضمن پذیرش تحقیق، آن را منوط به تحقیق متقابل از اردوگاه‌های اسیران ایرانی در عراق نمود. دبیركل هیئتی را مركب از حقوق‌دانان بین‌المللی و کارشناسان امر تعیین كرده و این هیئت در فاصله روزهای 21 تا 27 دی‌ماه 1363 (11 تا 17 ژانویه 1985) از عراق و از 28 دی‌ماه تا پنجم بهمن 1363 (18 تا 25 ژانویه 1985) از ایران دیدن كرد و گزارش خود را در بیستم بهمن‌ماه 1363 (9 فوریه 1985) به دبیركل [https://www.un.org/ سازمان ملل] ارائه داد و گزارش مزبور با مشخصات زیر منتشر شد<ref>UN.Doc/s/1696, 22 February 1985</ref>: | ||
در پاراگراف 115 گزارش 22 فوریه 1985 این هیئت آمده است: <blockquote>«ما طی بازدیدهای خود از اردوگاه‌های اسرای جنگی در عراق، نمونه‌های فراوانی را مبنی‌بر اعمال [[خشونت های فیزیکی در اسارت|خشونت]] جسمانی و بدرفتاری در | در پاراگراف 115 گزارش 22 فوریه 1985 این هیئت آمده است: <blockquote>«ما طی بازدیدهای خود از اردوگاه‌های [[اسرا|اسرای جنگی]] در عراق، نمونه‌های فراوانی را مبنی‌بر اعمال [[خشونت های فیزیکی در اسارت|خشونت]] جسمانی و بدرفتاری در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>ها مشاهده كرده و شنیده‌ایم. این [[خشونت در اسارت|خشونت]]<nowiki/>ها عمدتاً به زندانبانان نسبت داده می‌شد. تناوب و نیز مشابهت این ادعاها ما را به این نتیجه می‌رساند كه [[خشونت در اسارت|خشونت]] و بی‌رحمی محافظین در اكثر اردوگاه‌های [[اسرا|اسرای جنگی]] در عراق امری معمول است»<ref>UN.DOC/s/16962, 22 February 1985, Para, 115)</ref>. </blockquote> | ||
== درگیری [[اردوگاه موصل 1]] == | == درگیری [[اردوگاه موصل 1]] == | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== حادثه [[اردوگاه موصل 2]] == | == حادثه [[اردوگاه موصل 2]] == | ||
درباره حادثه [[اردوگاه موصل 2]] نیز، كه آن هم منجر به شهادت 4 نفر و زخمی شدن تعدادی از اسیران گردید، هیئت سازمان ملل در پاراگراف 62 گزارش خود چنین شرح می‌دهد: <blockquote>«حادثه در [[اردوگاه موصل 2]] زمانی به وقوع پیوست كه تمامی [[اسرا]] بدون [[غذای اسارت|غذا]] و [[آب]] در آسایشگاه‌های خود محبوس بودند.» | درباره حادثه [[اردوگاه موصل 2]] نیز، كه آن هم منجر به شهادت 4 نفر و زخمی شدن تعدادی از [[اسیران جنگ|اسیران]] گردید، هیئت سازمان ملل در پاراگراف 62 گزارش خود چنین شرح می‌دهد: <blockquote>«حادثه در [[اردوگاه موصل 2]] زمانی به وقوع پیوست كه تمامی [[اسرا]] بدون [[غذای اسارت|غذا]] و [[آب]] در آسایشگاه‌های خود محبوس بودند.» | ||
</blockquote>گزارش این هیئت در بخش نتیجه‌گیری نهایی نیز، در پارگراف 271 وجود [[تنبیه و شکنجه های جسمی|شكنجه و تنبیه‌های جسمانی]] در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های [[اسیران جنگ|اسیران ایرانی]] در عراق را مورد تأكید قرار می‌دهد و در بند ب پاراگراف 293 بخش نهایی گزارش، آورده است:<blockquote>«[[تنبیه و شکنجه های جسمی|تنبیه بدنی]] و هر نوع بدرفتاری جسمانی و همچنین اجرای تنبیه‌های دسته‌جمعی باید ممنوع شود. و اقداماتی باید اتخاذ شود تا از به‌كارگیری گسترده زور توسط نگهبانان اردوگاهی جلوگیری به‌عمل آید.» <ref>The Geneva Conventions and their Additional protocols, available at: https://www.icrc.org/en/document/geneva-conventions-1949-additional-protocols</ref></blockquote> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۰: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references />غلامعلی قاسمی | <references />غلامعلی قاسمی | ||
[[رده:کمیته ویژه سازمان ملل و اسیران جنگی]] | |||
[[رده:حقوق بین الملل و اسیران جنگی]] | |||
[[رده:اسیران جنگ]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 1]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 2]] | |||
[[رده:تنبیه و شکنجه های جسمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۱
بعد از حادثه اردوگاه اسیران عراقی در گرگان در مورخ هجدهم مهر 1363 (10 اكتبر1984)، دولت عراق در سوم آبان 1363 (25 اكتبر1984) از خاویر پرز دکوئیار دبیركل وقت سازمان ملل متحد تقاضای تحقیق در این مورد را كرد و جمهوری اسلامی ایران نیز ضمن پذیرش تحقیق، آن را منوط به تحقیق متقابل از اردوگاه‌های اسیران ایرانی در عراق نمود. دبیركل هیئتی را مركب از حقوق‌دانان بین‌المللی و کارشناسان امر تعیین كرده و این هیئت در فاصله روزهای 21 تا 27 دی‌ماه 1363 (11 تا 17 ژانویه 1985) از عراق و از 28 دی‌ماه تا پنجم بهمن 1363 (18 تا 25 ژانویه 1985) از ایران دیدن كرد و گزارش خود را در بیستم بهمن‌ماه 1363 (9 فوریه 1985) به دبیركل سازمان ملل ارائه داد و گزارش مزبور با مشخصات زیر منتشر شد[۱]:
در پاراگراف 115 گزارش 22 فوریه 1985 این هیئت آمده است:
«ما طی بازدیدهای خود از اردوگاه‌های اسرای جنگی در عراق، نمونه‌های فراوانی را مبنی‌بر اعمال خشونت جسمانی و بدرفتاری در اردوگاه‌ها مشاهده كرده و شنیده‌ایم. این خشونت‌ها عمدتاً به زندانبانان نسبت داده می‌شد. تناوب و نیز مشابهت این ادعاها ما را به این نتیجه می‌رساند كه خشونت و بی‌رحمی محافظین در اكثر اردوگاه‌های اسرای جنگی در عراق امری معمول است»[۲].
درگیری اردوگاه موصل 1
هیئت مزبور همچنین در بندهای 58 تا 62 گزارش خود علت بروز درگیری مورخ 26 ژوئیه 1985 اردوگاه موصل 1 را، كه منجر به كشته شدن دو تن از اسرا و زخمی شدن تعدادی دیگر شد، ناشی از ازدحام بیش از حد اسیران در آسایشگاه‌ها، بدرفتاری با آنها و نیز محبوس كردن آنها در راهرو‌ها به‌عنوان تنبیه دسته‌جمعی ذكر كرده است[۳].
حادثه اردوگاه موصل 2
درباره حادثه اردوگاه موصل 2 نیز، كه آن هم منجر به شهادت 4 نفر و زخمی شدن تعدادی از اسیران گردید، هیئت سازمان ملل در پاراگراف 62 گزارش خود چنین شرح می‌دهد:
«حادثه در اردوگاه موصل 2 زمانی به وقوع پیوست كه تمامی اسرا بدون غذا و آب در آسایشگاه‌های خود محبوس بودند.»
گزارش این هیئت در بخش نتیجه‌گیری نهایی نیز، در پارگراف 271 وجود شكنجه و تنبیه‌های جسمانی در اردوگاه‌های اسیران ایرانی در عراق را مورد تأكید قرار می‌دهد و در بند ب پاراگراف 293 بخش نهایی گزارش، آورده است:
«تنبیه بدنی و هر نوع بدرفتاری جسمانی و همچنین اجرای تنبیه‌های دسته‌جمعی باید ممنوع شود. و اقداماتی باید اتخاذ شود تا از به‌كارگیری گسترده زور توسط نگهبانان اردوگاهی جلوگیری به‌عمل آید.» [۴]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ UN.Doc/s/1696, 22 February 1985
- ↑ UN.DOC/s/16962, 22 February 1985, Para, 115)
- ↑ UN.DOC/S/16962, 22 February 1985, Para, 62
- ↑ The Geneva Conventions and their Additional protocols, available at: https://www.icrc.org/en/document/geneva-conventions-1949-additional-protocols
غلامعلی قاسمی