نقش عام روحانیت در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===نقش عام=== ====بیان احكام شرعی==== وظیفه پاسخ‌گویی به مسائل و تكالیف و احكام فردی مورد نیاز یك رزمنده در دوران اسارت اولین نقش عمومی روحانیان بوده است. در اولین ساعات اسارت، اولین سؤال بیشترِ اسرای مقیّد به انجام تكالیف دینی این بود: چطور می‌تو...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
===نقش عام== | [[روحانیت]] به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احکام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|هشت سال دفاع مقدس]]، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جبهه‌ها به تقویت روحیه رزمندگان، پاسخ به مسائل شرعی مربوط به جبهه و جهاد پرداختند. افزون‌برآن، جمعی از آنان با همان لباس طلبگی، به رزم و جهاد پرداختند و با حضور در خطوط مقدم جبهه هم‌پای سایر اقشار به جهاد پرداختند. استمرار حضور طلاب و روحانیون در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] باعث شد گروهی از آنان به درجه رفیع شهادت برسند و افرادی دیگر به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای عراقی درآیند و سال‌هایی از عمر خویش را در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های عراق سپری کنند.<ref name=":0">احد طجری، علی محمد (1395). مصاحبه . مورخ26 دی 1395.</ref>حضور روحانیون در محیط و شرایط جدید، نقش‌های جدیدی را هم بر دوش آنها نهاد. یکی از این نقش ها، نقش عام روحانیون در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] است . | ||
وظیفه پاسخ‌گویی به مسائل و | == نقش عام == | ||
روحانیون در | === بیان احکام شرعی === | ||
وظیفه پاسخ‌گویی به مسائل و تکالیف و احکام فردی مورد نیاز یک رزمنده در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] اولین نقش عمومی روحانیان بوده است. در اولین ساعات [[اسارت و اسیران|اسارت]]، اولین سؤال بیشترِ اسرای مقیّد به انجام تکالیف دینی این بود: چطور می‌توان [[نماز]] خواند، حالا که دست‌ها از پشت بسته است، نه آبی و نه امکان گرفتن وضو و تیمم و نه امکان پیدا کردن قبله وجود دارد، آن‌هم با لباس خونی و بدن نجس؟ | |||
در دنیای | |||
=== دعوت به صبر و آرامش === | |||
«به‌سبب همین تنوع، بعضاً در اوایل اسارت در برخی اردوگاه‌ها، شیوه تقابلی با بعثی‌ها اتفاق می‌افتاد و درگیری‌هایی | روحانیون در کنار بیان مسائل شرعی، سنگ صبور [[اسرا]] نیز بودند. بیان صبر و مقام صابران، دعوت به ایمان، دعوت به آرامش و دلداری به [[اسرا]] در شرایط سراسر اضطرارِ اوایل اسارت، و دلجویی از اسیرانی که دچار غم و غصه شده بودند، از دیگر وظایف عمومی و مشترک [[روحانیت]] بود. (← [[سور و سوگ(جشن و عزاداری)|سور و سوگ]]) | ||
روحانیت در دوران اسارت نیازهای معنوی اسرا را می‌سنجیدند و با ترتیب‌دادن مجالس سخنرانی در مناسبت‌های ملی و مذهبی و در جشن‌ها و سوگ‌ها به این نیاز پاسخ می‌دادند. | === تبیین نحوه مواجهه با دشمن و تعامل با هم‌بندان === | ||
در دنیای [[اسارت و اسیران|اسارت]]، اقشار مختلف مردم همچون کُرد، لر، تُرک، عرب، و فارس؛ نظامیان از ارتش تا جهاد و سپاه و بسیج؛ و صاحبان حِرَف و مشاغل گوناگون مانند معلّم، نجّار، راننده، قصّاب، دانشجو، و... را زیر سقف [[اردوگاه]] گرد می‌آورد. این تنوع، گونه‌گونی ظرفیتی آدم‌ها را نیز در پی داشت و همه نمی‌توانستند در مواجهه با دشمن و تعامل با دوستان اسیر خود رویه رفتاری یکسانی را در پیش گیرند. نقش عمومی روحانیون در این مواقع پررنگ می‌شد و در رفع اختلاف‌هایی که پیش می‌آمد، نقش تعیین‌کننده داشتند. | |||
=== حفظ سلامت جسمی، روحی و ایمانی [[اسرا]] === | |||
«به‌سبب همین تنوع، بعضاً در اوایل [[اسارت و اسیران|اسارت]] در برخی اردوگاه‌ها، شیوه تقابلی با بعثی‌ها اتفاق می‌افتاد و درگیری‌هایی که در پی آن رخ می‌داد، باعث جراحت و حتی شهادت برخی از [[اسرا]] می‌شد. این مسئله باعث می‌شد در میان تعدادی از [[اسرا]] که توانایی همراهی نداشتند، احتمال ریزش و جذب ازسوی دشمن اتفاق بیفتد؛ بنابراین [[روحانیت]] با نقش‌آفرینی در اتخاذ مشی معتدل و ملایم متناسب با شرایط به حفظ سلامت [[اسرا]] یاری می‌رساند.» <ref name=":1">صالح آبادی ، علی اصغر (1396). مصاحبه ، مورخ 20 فروردین 1396.</ref> | |||
=== سنجش نیازهای معنوی [[اسرا]] === | |||
[[روحانیت]] در [[اسارت و اسیران|دوران اسارت]] نیازهای معنوی اسرا را می‌سنجیدند و با ترتیب‌دادن مجالس سخنرانی در مناسبت‌های ملی و مذهبی و در جشن‌ها و سوگ‌ها به این نیاز پاسخ می‌دادند<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ عراق علیه ایران]].تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان]،</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[روحانیت]] | |||
* [[سور و سوگ(جشن و عزاداری)|سور و سوگ]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />مسعود امیرخانی | |||
[[رده:نقش عام روحانیت در اسارت]] | |||
[[رده:روحانیت]] | |||
[[رده:نقش خاص روحانیت در اسارت]] | |||
[[رده:ترسیم آینده روشن روحانیت در اسارت]] | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:اسرا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۷
روحانیت به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احکام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در هشت سال دفاع مقدس، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جبهه‌ها به تقویت روحیه رزمندگان، پاسخ به مسائل شرعی مربوط به جبهه و جهاد پرداختند. افزون‌برآن، جمعی از آنان با همان لباس طلبگی، به رزم و جهاد پرداختند و با حضور در خطوط مقدم جبهه هم‌پای سایر اقشار به جهاد پرداختند. استمرار حضور طلاب و روحانیون در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران باعث شد گروهی از آنان به درجه رفیع شهادت برسند و افرادی دیگر به اسارت نیروهای عراقی درآیند و سال‌هایی از عمر خویش را در اردوگاه‌های عراق سپری کنند.[۱]حضور روحانیون در محیط و شرایط جدید، نقش‌های جدیدی را هم بر دوش آنها نهاد. یکی از این نقش ها، نقش عام روحانیون در دوران اسارت است .
نقش عام
بیان احکام شرعی
وظیفه پاسخ‌گویی به مسائل و تکالیف و احکام فردی مورد نیاز یک رزمنده در دوران اسارت اولین نقش عمومی روحانیان بوده است. در اولین ساعات اسارت، اولین سؤال بیشترِ اسرای مقیّد به انجام تکالیف دینی این بود: چطور می‌توان نماز خواند، حالا که دست‌ها از پشت بسته است، نه آبی و نه امکان گرفتن وضو و تیمم و نه امکان پیدا کردن قبله وجود دارد، آن‌هم با لباس خونی و بدن نجس؟
دعوت به صبر و آرامش
روحانیون در کنار بیان مسائل شرعی، سنگ صبور اسرا نیز بودند. بیان صبر و مقام صابران، دعوت به ایمان، دعوت به آرامش و دلداری به اسرا در شرایط سراسر اضطرارِ اوایل اسارت، و دلجویی از اسیرانی که دچار غم و غصه شده بودند، از دیگر وظایف عمومی و مشترک روحانیت بود. (← سور و سوگ)
تبیین نحوه مواجهه با دشمن و تعامل با هم‌بندان
در دنیای اسارت، اقشار مختلف مردم همچون کُرد، لر، تُرک، عرب، و فارس؛ نظامیان از ارتش تا جهاد و سپاه و بسیج؛ و صاحبان حِرَف و مشاغل گوناگون مانند معلّم، نجّار، راننده، قصّاب، دانشجو، و... را زیر سقف اردوگاه گرد می‌آورد. این تنوع، گونه‌گونی ظرفیتی آدم‌ها را نیز در پی داشت و همه نمی‌توانستند در مواجهه با دشمن و تعامل با دوستان اسیر خود رویه رفتاری یکسانی را در پیش گیرند. نقش عمومی روحانیون در این مواقع پررنگ می‌شد و در رفع اختلاف‌هایی که پیش می‌آمد، نقش تعیین‌کننده داشتند.
حفظ سلامت جسمی، روحی و ایمانی اسرا
«به‌سبب همین تنوع، بعضاً در اوایل اسارت در برخی اردوگاه‌ها، شیوه تقابلی با بعثی‌ها اتفاق می‌افتاد و درگیری‌هایی که در پی آن رخ می‌داد، باعث جراحت و حتی شهادت برخی از اسرا می‌شد. این مسئله باعث می‌شد در میان تعدادی از اسرا که توانایی همراهی نداشتند، احتمال ریزش و جذب ازسوی دشمن اتفاق بیفتد؛ بنابراین روحانیت با نقش‌آفرینی در اتخاذ مشی معتدل و ملایم متناسب با شرایط به حفظ سلامت اسرا یاری می‌رساند.» [۲]
سنجش نیازهای معنوی اسرا
روحانیت در دوران اسارت نیازهای معنوی اسرا را می‌سنجیدند و با ترتیب‌دادن مجالس سخنرانی در مناسبت‌های ملی و مذهبی و در جشن‌ها و سوگ‌ها به این نیاز پاسخ می‌دادند[۳].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ احد طجری، علی محمد (1395). مصاحبه . مورخ26 دی 1395.
- ↑ صالح آبادی ، علی اصغر (1396). مصاحبه ، مورخ 20 فروردین 1396.
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
مسعود امیرخانی