زندان دوله تو: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « نیز نگاه کنید به زندان دوله شی» ایجاد کرد) |
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
منطقه غرب کشور به‌ویژه آذربایجان‌‍‌غربی و کردستان به دلیل موقعیت استراتژی خاص و کوهستانی بودن موجب شد تا پس از پیروزی انقلاب و شروع [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی عراق با ایران]] گروهک‌های مسلح مانند حزب دمکرات بتوانند با کمین‌زدن یا یورش به پادگان‌ها تعدادی از ایرانی‌ها را کشته و تعدادی را برای معاوضه یا درخواست‌های دیگر به [[اسارت و اسیران|اسارت]] بگیرند.<blockquote>«گروهک‌ها در بعضی از روستاها زندان داشتند و هروقت که رزمندگان اسلام آن روستا را آزاد می‌کردند، زندانیان را به زندان مرکزی دوله‌تو منتقل می‌کردند. این زندان در نقطه‌ای کوهستانی بین سردشت و بانه در کنار روستایی به همین نام قرار داشت.» دوله‌تو روستایی از توابع بخش وزینه شهرستان سردشت در استان آذر بایجان غربی است.»<ref>کلوندی، علی (1395). دادا. تهران: فاتحان،</ref> </blockquote>«زندان دوله‌تو تحت‌کنترل حزب دموکرات کردستان ایران قرار داشت که چندصدتن از زندانیان نیروهای دولتی اعم از [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]]، ارتش، ژاندارمری، جهادسازندگی و پیشمرگان کرد مسلمان در آن نگه‌داری می‌شدند. این زندان در 17 اردیبهشت سال 1360 از سوی عراق بمباران و بسیاری از اسرای آن کشته شدند. این زندان موقت در یک اصطبل واقع در روستای دوله‌تو در شمال‌غربی سردشت و در نقطه صفر مرزی میان ایران و عراق در کنار روستای آلواتان میرآباد و مزرعه و دارای مرز مشترک با عراق بود. به گفته برخی از زندانیان نیروهای سایر احزاب مخالف جمهوری اسلامی و همچنین برخی نیروهای ارتش شاهنشاهی نیز در میان زندانیان دیده می شدند. | |||
نیز نگاه کنید به [[زندان دوله شی]] | زندان دارای 8 اطاق و 213 زندانی بود. زندانیان وضعیت زندان را همراه با شکنجه‌های [[اسرا]] و [[بیگاری]] برای تأمین نیازهای خود و زندانبانان، وضعیت بد اسکان در سرمای شدید، وضعیت بد [[تغذیه]] و عدم[[امکانات]] بهداشتی و درمانی و همچنین خارج از نظارت [[صلیب سرخ]] یا [[هلال احمر]] توصیف می کنند.»<ref>علیزاده، محمد (1391). دونس، نقطه صفر مرزی. گیلان: سوره مهر، ص. 174.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[زندان انفرادی]] | |||
* [[زندان آلواتان]] | |||
* [[زندان دوله شی]] | |||
* [[زندان های دوران اسارت]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />فرزانه قلعه قوند | |||
[[رده:زندان دوله تو]] | |||
[[رده:زندان آلواتان]] | |||
[[رده:زندان های دوران اسارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۷
منطقه غرب کشور به‌ویژه آذربایجان‌‍‌غربی و کردستان به دلیل موقعیت استراتژی خاص و کوهستانی بودن موجب شد تا پس از پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی عراق با ایران گروهک‌های مسلح مانند حزب دمکرات بتوانند با کمین‌زدن یا یورش به پادگان‌ها تعدادی از ایرانی‌ها را کشته و تعدادی را برای معاوضه یا درخواست‌های دیگر به اسارت بگیرند.
«گروهک‌ها در بعضی از روستاها زندان داشتند و هروقت که رزمندگان اسلام آن روستا را آزاد می‌کردند، زندانیان را به زندان مرکزی دوله‌تو منتقل می‌کردند. این زندان در نقطه‌ای کوهستانی بین سردشت و بانه در کنار روستایی به همین نام قرار داشت.» دوله‌تو روستایی از توابع بخش وزینه شهرستان سردشت در استان آذر بایجان غربی است.»[۱]
«زندان دوله‌تو تحت‌کنترل حزب دموکرات کردستان ایران قرار داشت که چندصدتن از زندانیان نیروهای دولتی اعم از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش، ژاندارمری، جهادسازندگی و پیشمرگان کرد مسلمان در آن نگه‌داری می‌شدند. این زندان در 17 اردیبهشت سال 1360 از سوی عراق بمباران و بسیاری از اسرای آن کشته شدند. این زندان موقت در یک اصطبل واقع در روستای دوله‌تو در شمال‌غربی سردشت و در نقطه صفر مرزی میان ایران و عراق در کنار روستای آلواتان میرآباد و مزرعه و دارای مرز مشترک با عراق بود. به گفته برخی از زندانیان نیروهای سایر احزاب مخالف جمهوری اسلامی و همچنین برخی نیروهای ارتش شاهنشاهی نیز در میان زندانیان دیده می شدند.
زندان دارای 8 اطاق و 213 زندانی بود. زندانیان وضعیت زندان را همراه با شکنجه‌های اسرا و بیگاری برای تأمین نیازهای خود و زندانبانان، وضعیت بد اسکان در سرمای شدید، وضعیت بد تغذیه و عدم‌امکانات بهداشتی و درمانی و همچنین خارج از نظارت صلیب سرخ یا هلال احمر توصیف می کنند.»[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
فرزانه قلعه قوند