مثل صفحه شطرنج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کتاب مثل صفحه شطرنج به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعداز آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد.''' | '''کتاب مثل صفحه شطرنج به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعداز آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد.''' | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
'''نویسنده:''' صفر عبدالملکی | {{Infobox|title=مثل صفحه شطرنج|image=[[پرونده:مثل صفحه شطرنج.jpg]]|caption=کتاب مثل صفحه شطرنج به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعد از آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد.|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|data2=صفر عبدالملکی|label3=ناشر|data3=پیام آزادگان|label4=سال نشر|data4=1402|label5=تعداد صفحات|data5=541|label6=شماره شابک|data6=4-82-8220-600-978|label7=نوع ماده|data7=کتاب(خاطره)}}'''نویسنده:''' صفر عبدالملکی | ||
'''ناشر''': پیام آزادگان | '''ناشر''': پیام آزادگان | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۴: | ||
'''قطع کتاب:''' رقعي | '''قطع کتاب:''' رقعي | ||
'''نوع ماده:''' کتاب( خاطره ) | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== معرفی کتاب == | == معرفی کتاب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۷
کتاب مثل صفحه شطرنج به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعداز آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد.
فراداده کتاب
 کتاب مثل صفحه شطرنج به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعد از آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد. | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | صفر عبدالملکی |
| ناشر | پیام آزادگان |
| سال نشر | 1402 |
| تعداد صفحات | 541 |
| شماره شابک | 4-82-8220-600-978 |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: صفر عبدالملکی
ناشر: پیام آزادگان
سال نشر: 1402
تعداد صفحات: 541
شماره شابک: 4-82-8220-600-978
قطع کتاب: رقعي
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب در 7 فصل به نگارش درآمده است، که به جز فصل دوم به سفرهای معنوی سیدآزادگان بعداز آزادی و سخنان ایشان و نقل خاطره می پردازد.
گزیده ای از محتوای کتاب
نماز ظهر را به امامت امیر کاروان، حاج‌آقا ابوترابی، به‌جا آوردند. بعداز نماز ظهر امیر کاروان جلوی جماعت نمازگزار ایستاد و بدون مقدمه گفت: «شاید به‌نظر بعضی از کسانی که می‌گذرند و ما را در اینجا می‌بینند عمل ما عقلانی نباشد؛ ما نباید وسط بیابان در میان خار و خاشاک مغیلان کویر در نماز بایستیم و البته هیچ توجیه منطقی و دلیل عقلانی هم نداریم، ولی برای خودمان که به‌عنوان زائر قبر گمشده‌ی حضرت فاطمه زهرا(س) قدم در راه گذاشته‌ایم، احتیاج به هیچ دلیل و مدرک و توجیه قانع‌کننده‌ای نداریم و به یقین و ایمان کامل خوب می‌دانیم اگر قدم‌های ما در این راه از روی صدق و صداقت باشد آن حضرت درجه‌ی شافعی را از خداوند بزرگ گرفته است شافع روز جزاست هم در این دنیا ما را ناامید نخواهد کرد.[۱]