اردوگاه سوم(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
{{Infobox|title=اردوگاه سوم}} | {{Infobox|title=اردوگاه سوم|image=[[پرونده:اردوگاه سوم.jpg]]|caption=خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده بروجردی حسین کرمی|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label5=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label6=نوبت و سال چاپ|label7=شمارگان|label8=قیمت پشت جلد|label9=تعداد صفحات|label10=شابک|label11=قطع کتاب|label12=نوع ماده|data2=حسین کرمی|data3=علی زندی|data4=مریم مردانی|data5=پرتو- باقری|data6=اول، 1389|data7=2000|data8=42000 ریال|data9=234|data10=978-600-5013-53-5|data11=رقعی|data12=کتاب(خاطره)}} | ||
'''نویسنده:''' حسین کرمی | '''نویسنده:''' حسین کرمی | ||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۷
خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده بروجردی حسین کرمی
فراداده کتاب
 خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده بروجردی حسین کرمی | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | حسین کرمی |
| ویراستار | علی زندی |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | پرتو- باقری |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1389 |
| شمارگان | 2000 |
| قیمت پشت جلد | 42000 ریال |
| تعداد صفحات | 234 |
| شابک | 978-600-5013-53-5 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: حسین کرمی
ویراستار: علی زندی
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: پرتو- باقری
نوبت و سال چاپ: اول، 1389
شمارگان: 2000
قیمت پشت جلد: 42000 ریال
تعداد صفحات: 234
شابک: 5-53-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب مجموعه خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده بروجردی حسین کرمی است. او با دقت و ظرافت علاوه بر نقل خاطرات شخصی، خواننده را با همه ابعاد اردوگاه الانبار(کمپ 8 معروف به عنبر) آشنا می‌کند.
حسین کرمی سال 1361در عملیات والفجر مقدماتی به اسارت درآمد و سال‌های اسارت خود را در اردوگاه الانبار (کمپ 8 معروف به عنبر) سپری کرد..
گزیده‌ای از محتوای کتاب
یک روز در نماز جماعت صبح، همه به رکوع رفته بودند. پیش‌نماز متوجه شد که وضو ندارد. طبق احکام شرع مقدس اجازه ادامه نماز را نداشت. پس به طرف تشت آب رفت تا تجدید وضو نماید. اما چون عجله داشت فراموش کرد که به نمازگزاران اطلاع دهد؛ آنها همچنان در رکوع و مشغول ذکر بودند و بیش از 15 بار ذکر رکوع را گفتند. یکی از بچه‌ها که به شیطنت معروف بود، کمی سرش را بالا آورد و زیرچشمی نگاهی به جلو انداخت، اما از امام جماعت خبری نبود. با آن لهجه خاصی که داشت اعلام کرد بچه‌ها همه سر کارید، پیش‌نماز رفته. همه بچه‌ها با شنیدن این موضوع زدند زیر خنده و صدای خنده همه آسایشگاه رو فراگرفت[۱].