خاطرات ترک خورده(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «بندانگشتی|کتاب خاطرات ترک خورده: خاطرات خودنگاشت جانباز و آزادة مازندراني چنگيز بابايي '''خاطرات خودنگاشت جانباز و آزادة مازندراني چنگيز بابايي''' === فرداده کتاب === '''نويسنده:''' چنگيز بابايي (هتکه‌لويي) '''ويراستار:'...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی.''' | |||
'''خاطرات خودنگاشت جانباز و | |||
=== | == فراداده کتاب == | ||
''' | {{Infobox|title=خاطرات ترک خورده|image=[[پرونده:خاطرات ترک خورده.jpg]]|caption=خاطرات خود نگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label5=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label6=نوبت و سال چاپ|label7=شمارگان|label8=قیمت پشت جلد|label9=تعداد صفحات|label10=شابک|label11=قطع کتاب|label12=نوع ماده|data2=چنگیز بابایی (هتکه‌لویی)|data3=فرزانه قلعه‌قوند|data4=مریم مردانی|data5=سلیمان‌زاده|data6=اول، 1394|data7=1000 نسخه|data8=65000 ریال|data9=128/ مصور|data10=978-600-5013-91-7|data11=رقعی|data12=کتاب(خاطره)}} | ||
'''نویسنده:''' چنگیز بابایی (هتکه‌لویی) | |||
''' | '''ویراستار:''' فرزانه قلعه‌قوند | ||
''' | '''حروف‌چین و صفحه‌آرا:''' مریم مردانی | ||
''' | '''لیتوگرافی، چاپ و صحافی:''' سلیمان‌زاده | ||
'''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1394 | '''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1394 | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
'''شمارگان:''' 1000 نسخه | '''شمارگان:''' 1000 نسخه | ||
''' | '''قیمت پشت جلد:''' 65000 ریال | ||
'''تعداد صفحات:''' 128/ مصور | '''تعداد صفحات:''' 128/ مصور | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''شابک:''' 7-91-5013-600-978 | '''شابک:''' 7-91-5013-600-978 | ||
'''قطع کتاب:''' | '''قطع کتاب:''' رقعی | ||
'''نوع | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== | == معرفی کتاب == | ||
این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی است.چنگیز بابایی سال 1367 در [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%AF%D9%88%D9%85_%D9%81%D8%A7%D9%88 عملیات فاو] به [[اسارت و اسیران|اسارت]] درآمد و سال‌های [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود را در [[اردوگاه تکریت 12]] به عنوان مفقودالاثر زندگی کرد.. | |||
== | == گزیده‌ای از محتوای کتاب == | ||
بیست‌وچهار ساعت بود که بدون [[آب]] و غذا توی طویله بودیم. حتی دست‌شویی نمی‌توانستیم برویم. بوی تعفن همه‌جا را برداشته بود. هوا خیلی گرم بود. آن فضای بسته با توجه به وجود تعداد زیادی از [[اسرا]] و وجود شن و نمک، طاقتمان را طاق کرده بود. جای نشستن نبود و مجبور بودیم سرپا بایستیم. آماده می‌شدیم برای پذیرش سختی‌های [[اسارت و اسیران|اسارت]].صبح روز بعد سرانجام در طویله باز شد... <ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[اسارت و اسیران]] | |||
* [[خاطرات خود نگاشت]] | |||
* [[اردوگاه تکریت 12]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:اردوگاه تکریت 12]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۰
خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی.
فراداده کتاب
 خاطرات خود نگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | چنگیز بابایی (هتکه‌لویی) |
| ویراستار | فرزانه قلعه‌قوند |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | سلیمان‌زاده |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1394 |
| شمارگان | 1000 نسخه |
| قیمت پشت جلد | 65000 ریال |
| تعداد صفحات | 128/ مصور |
| شابک | 978-600-5013-91-7 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: چنگیز بابایی (هتکه‌لویی)
ویراستار: فرزانه قلعه‌قوند
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: سلیمان‌زاده
نوبت و سال چاپ: اول، 1394
شمارگان: 1000 نسخه
قیمت پشت جلد: 65000 ریال
تعداد صفحات: 128/ مصور
شابک: 7-91-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی است.چنگیز بابایی سال 1367 در عملیات فاو به اسارت درآمد و سال‌های اسارت خود را در اردوگاه تکریت 12 به عنوان مفقودالاثر زندگی کرد..
گزیده‌ای از محتوای کتاب
بیست‌وچهار ساعت بود که بدون آب و غذا توی طویله بودیم. حتی دست‌شویی نمی‌توانستیم برویم. بوی تعفن همه‌جا را برداشته بود. هوا خیلی گرم بود. آن فضای بسته با توجه به وجود تعداد زیادی از اسرا و وجود شن و نمک، طاقتمان را طاق کرده بود. جای نشستن نبود و مجبور بودیم سرپا بایستیم. آماده می‌شدیم برای پذیرش سختی‌های اسارت.صبح روز بعد سرانجام در طویله باز شد... [۱].