اردوگاه مردمی التاش: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۰

یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق.

مقدمه

اردوگاه التاش در 1359 در بیابانی لم‌یزرع واقع در 40 کیلومتری شهر رمادی تأسیس شد. مردم ساکن این اردوگاه تا قبل از حمله عراق به کویت، کُردهای ایرانی اسیرشده یا پناهنده بودند. این خانواده های اسیر در زمینی وسیع و محصور در آلونک‌های خشتی و حلبی خودساخته یا در چادرها به‌سختی زندگی می‌کردند. خرج زندگی‌شان را هم باید خودشان تأمین می‌كردند^[۱].

نبود امکانات بهداشتی یکی از مشکلات عدیده این اردوگاه بود. افرادی که در این اردوگاه های مردمی نگه‌داری می‌شدند؛ می‌توانستند روزها برای امرار معاش از اردوگاه خارج شوند، برای کارگری به شهر رمادی بروند و شب برگردند. کسانی اجازه خروج داشتند که خانواده هایشان در اردوگاه ساکن و گروگان بودند^[۱] .

با شروع جنگ تحمیلی نیز تعدادی از آوارگان روستاهای مرزی ثلاث باباجانی ایران، که موفق به فرار نشده بودند، به اردوگاه های مردمی مرزی در عراق، که تحت‌نظر صلیب سرخ جهانی بود، کوچ داده شدند.

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ یوسف‌زاده، احمد (1393). هفده سالگی‌ام. تهران: پیام آزادگان،ص.129-130

[:1-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ یوسف‌زاده، احمد (1393). هفده سالگی‌ام. تهران: پیام آزادگان،ص.129-130

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+'''یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق.'''
-=== مقدمه ===
+== مقدمه ==
-اردوگاه التاش در 1359 در بیابانی لم‌یزرع واقع در 40 کیلومتری شهر رمادی تأسیس شد. مردم ساکن این [[اردوگاه]] تا قبل از حمله عراق به کویت، کُردهای ایرانی اسیرشده یا پناهنده بودند. این [[خانواده]] های اسیر در زمینی وسیع و محصور در آلونک‌های خشتی و حلبی خودساخته یا در چادرها به‌سختی زندگی می‌کردند. خرج زندگی‌شان را هم باید خودشان تأمین می‌كردند<ref name=":1">یوسف‌زاده، احمد (1393). هفده سالگی‌ام. تهران: پیام آزادگان،ص.129-130</ref>. نبود [[امکانات]] بهداشتی یکی از مشکلات عدیده این [[اردوگاه]] بود. افرادی که در این [[اردوگاه]] های مردمی نگه‌داری می‌شدند؛ می‌توانستند روزها برای امرار معاش از [[اردوگاه]] خارج شوند، برای کارگری به شهر رمادی بروند و شب برگردند. کسانی اجازه خروج داشتند که [[خانواده]] هایشان در [[اردوگاه]] ساکن و گروگان بودند<ref name=":1" /> . با شروع جنگ تحمیلی نیز تعدادی از آوارگان روستاهای مرزی ثلاث باباجانی ایران، که موفق به [[فرار]] نشده بودند، به [[اردوگاه]] های مردمی مرزی در عراق، که تحت‌نظر [[صلیب سرخ]] جهانی بود، کوچ داده شدند.
+اردوگاه التاش در 1359 در بیابانی لم‌یزرع واقع در 40 کیلومتری شهر رمادی تأسیس شد. مردم ساکن این [[اردوگاه]] تا قبل از حمله عراق به کویت، کُردهای ایرانی اسیرشده یا پناهنده بودند. این [[خانواده]] های اسیر در زمینی وسیع و محصور در آلونک‌های خشتی و حلبی خودساخته یا در چادرها به‌سختی زندگی می‌کردند. خرج زندگی‌شان را هم باید خودشان تأمین می‌كردند<ref name=":1">یوسف‌زاده، احمد (1393). هفده سالگی‌ام. تهران: [https://www.mfpa.ir پیام آزادگان]،ص.129-130</ref>.
-(نیز نگاه کنید به [[آوارگان، اردوگاه]])
+نبود [[امکانات]] بهداشتی یکی از مشکلات عدیده این [[اردوگاه]] بود. افرادی که در این [[اردوگاه]] های مردمی نگه‌داری می‌شدند؛ می‌توانستند روزها برای امرار معاش از [[اردوگاه]] خارج شوند، برای کارگری به شهر رمادی بروند و شب برگردند. کسانی اجازه خروج داشتند که [[خانواده]] هایشان در [[اردوگاه]] ساکن و گروگان بودند<ref name=":1" /> .
-=== کتابشناسی ===
+با شروع جنگ تحمیلی نیز تعدادی از آوارگان روستاهای مرزی ثلاث باباجانی ایران، که موفق به [[فرار]] نشده بودند، به [[اردوگاه]] های مردمی مرزی در عراق، که تحت‌نظر [[صلیب سرخ]] جهانی بود، کوچ داده شدند.
+== نیز نگاه کنید به ==
+* [[اردوگاه]]
+* [[آوارگان، اردوگاه]]
+== کتابشناسی ==
+<references />
+[[رده:اردوگاه]]
+[[رده:صلیب سرخ]]
+[[رده:اسارت و اسیران]]
+[[رده:فرار]]