اردوگاه موصل، جلد3(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامي پتروشيمي بندر امام خميني است که در اردوگاه موصل اسير دشمن بعثي بودند.''' === فرداده کتاب === پرونده:اردوگاه موصل، جلد 3.jpg|بندانگشتی|کتاب اردوگاه موصل، جلد 3: خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامي پتروشي...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت | '''خاطرات [[اسارت و اسیران|اسارت]] 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در [[اردوگاه]] موصل اسیر دشمن بعثی بودند.''' | ||
== | == فراداده کتاب == | ||
[[پرونده:اردوگاه موصل، جلد 3.jpg| | {{Infobox|title=اردوگاه موصل، جلد3|image=[[پرونده:اردوگاه موصل، جلد 3.jpg]]|caption=خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در اردوگاه موصل اسیر دشمن بعثی بودند|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label4=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label5=نوبت و سال چاپ|label6=شمارگان|label7=قیمت پشت جلد|label8=تعداد صفحات|label9=شابک|label10=قطع کتاب|label11=نوع ماده|data2=مریم بیات|data3=الناز شریفی|data4=پرتو، آبنوس، هاشمی|data5=اول، 1391|data6=2000|data7=69000 ریال|data8=120|data9=978-600-5013-63-4|data10=رقعی|data11=کتاب(خاطره)}} | ||
''' | '''نویسنده:''' مریم بیات | ||
''' | '''حروف‌چین و صفحه‌آرا:''' الناز شریفی | ||
''' | '''لیتوگرافی، چاپ و صحافی:''' پرتو، آبنوس، هاشمی | ||
'''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1391 | '''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1391 | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
'''شمارگان:''' 2000 | '''شمارگان:''' 2000 | ||
''' | '''قیمت پشت جلد:''' 69000 ریال | ||
'''تعداد صفحات:''' 120 | '''تعداد صفحات:''' 120 | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
'''شابک:''' 4-63-5013-600-978 | '''شابک:''' 4-63-5013-600-978 | ||
'''قطع کتاب:''' | '''قطع کتاب:''' رقعی | ||
'''نوع | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== | == معرفی کتاب == | ||
این کتاب خاطرات [[اسارت و اسیران|اسارت]] 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در [[اردوگاه]] موصل اسیر دشمن بعثی بودند. | |||
== | == گزیده‌ای از محتوای کتاب == | ||
راستش کار | راستش کار خاصی با حاج‌آقا([[سید علی اکبر ابوترابی فرد]]) نداشتم، فقط می‌خواستم چند دقیقه‌ای کنارش باشم و با او قدم بزنم. وقتی نوبت به من رسید، رفتم کنار حاج‌آقا([[سید علی اکبر ابوترابی فرد]]) و خودم را معرفی کردم. ایشان هم لبخند شیرینی به من زد و بلافاصله دستانم را در دستش گرفت. عادت همیشگی ایشان بود، هرکس که کنارش می‌رفت حاج‌آقا ([[سید علی اکبر ابوترابی فرد]])دستش را می‌گرفت و سپس با هم راه می‌رفتند، زمانی که دستم را در دستانشان گذاشتم احساس کردم که تمام ملائکه زیر شانه‌هایم را گرفته‌اند و مرا به عرش می‌برند. احساس زیبایی که هرگز فراموش نخواهم کرد و وقتی از ایشان جدا شدم، گویی دوباره به زمین خاکی بازگشته‌ام ...<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref> . | ||
=== کتابشناسی == | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[اسارت و اسیران]] | |||
* [[اردوگاه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:اردوگاه]] | |||
[[رده:کتاب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۴
خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در اردوگاه موصل اسیر دشمن بعثی بودند.
فراداده کتاب
 خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در اردوگاه موصل اسیر دشمن بعثی بودند | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | مریم بیات |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | الناز شریفی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | پرتو، آبنوس، هاشمی |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1391 |
| شمارگان | 2000 |
| قیمت پشت جلد | 69000 ریال |
| تعداد صفحات | 120 |
| شابک | 978-600-5013-63-4 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: مریم بیات
حروف‌چین و صفحه‌آرا: الناز شریفی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: پرتو، آبنوس، هاشمی
نوبت و سال چاپ: اول، 1391
شمارگان: 2000
قیمت پشت جلد: 69000 ریال
تعداد صفحات: 120
شابک: 4-63-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب خاطرات اسارت 4 نفر از آزادگان شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام خمینی است که در اردوگاه موصل اسیر دشمن بعثی بودند.
گزیده‌ای از محتوای کتاب
راستش کار خاصی با حاج‌آقا(سید علی اکبر ابوترابی فرد) نداشتم، فقط می‌خواستم چند دقیقه‌ای کنارش باشم و با او قدم بزنم. وقتی نوبت به من رسید، رفتم کنار حاج‌آقا(سید علی اکبر ابوترابی فرد) و خودم را معرفی کردم. ایشان هم لبخند شیرینی به من زد و بلافاصله دستانم را در دستش گرفت. عادت همیشگی ایشان بود، هرکس که کنارش می‌رفت حاج‌آقا (سید علی اکبر ابوترابی فرد)دستش را می‌گرفت و سپس با هم راه می‌رفتند، زمانی که دستم را در دستانشان گذاشتم احساس کردم که تمام ملائکه زیر شانه‌هایم را گرفته‌اند و مرا به عرش می‌برند. احساس زیبایی که هرگز فراموش نخواهم کرد و وقتی از ایشان جدا شدم، گویی دوباره به زمین خاکی بازگشته‌ام ...[۱] .