پوشاك: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در سال‌های اول جنگ، اسرای ایرانی بعضاً تا ماه‌ها با همان لباس‌های خاکی و کهنه‌ای که لباس رزمشان بود، در زندان‌های مرزی یا اردوگاه‌های عراق نگه‌داری می‌شدند و ارتش عراق بر[[نامه]] خاصی برای تأمین پوشاک [[اسرا]] نداشت و اسرا پابرهنه و با لباس‌های پاره و بعضاً برهنه بودند. با افزایش تعداد اسرای ایرانی، جیره پوشاک برای اسرا تعریف شد که شامل یک عدد کیسه وسایل یا کوله نظامی، دشداشه، کتانی، دمپایی، آیینه، ریش‌تراش، شورت، زیرپوش، جوراب، لباس نظامی سورمه‌ای، سبز یا خاکی، و بعدها زردرنگ، لیوان فلزی، دو عد پتو، و بالش ابری بود. | |||
در سال‌های اول جنگ، اسرای | |||
با توجه به اینکه سیاست‌های نگه‌داری و رفتار با [[اسرا]]، همچون سایر سربازان ارتش عراق تعریف‌شده بود، جیره پوشاک [[اسرا]] مانند سایر سربازان عراقی بود، لیکن به‌علل مختلف، برخی از اقلام جیره پوشاک ناقص و تا یك‌سوم نیاز اسرا کاهش می‌یافت و یا از شش ماه یک‌بار، به سالی یک‌بار تبدیل می‌شد. این مسئله به‌ویژه در اردوگاه‌های صلیب سرخ‌ندیده (مفقودین) بیشتر معمول بود. پس از قبول [https://fa.wikifeqh.ir/%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%DB%B5%DB%B9%DB%B8 قطعنامه 598] ازسوی جمهوری اسلامی ایران، تا مدت یک سال، جیره [[پوشاک]] قطع شد. | |||
در اردوگاه‌های [[صلیب سرخ]] دیده اسرا می‌بایستی نام، نام پدر، و شماره [[صلیب سرخ]] را روی سینه لباس خود می‌نوشتند. شباهت لباس [[اسرا]] با لباس نظامی سربازان عراقی موجب شد در برخی از اردوگاه‌ها از علائمی مانند ضربدر قرمز در پشت لباس استفاده شود. تأكیدات نمایندگان [[صلیب سرخ]] جهانی مبنی‌بر جدا بودن لباس اسرا و [[فرار]] یکی از اسرا با استفاده از شباهت لباس با نظامیان عراق، باعث شد از 1366 لباس زردرنگ مخصوصی با ثبت علامتِ P.O.W (Prisoner of War) در پشت آن در سهمیه پوشاكی [[اسرا]] قرار گرفت. در برخی از اردوگاه‌های عراق، یک چرخ خیاطی نیز برای تعمیر لباس [[اسرا]] وجود داشت. | |||
به‌علت کمبود [[آب]] و پودر لباس‌شویی یا صابون ویژه شست‌وشوی لباس، در بعضی از اردوگاه‌ها، به‌ویژه در اردوگاه‌های مفقودین، [[پوشاک]] [[اسرا]] اغلب دیربه‌دیر شسته می‌شد و همین موضوع موجب بروز مشکلات بهداشتی به‌ویژه بیماری‌هایی مانند گال یا آلودگی به شپش می‌شد. | |||
نگاه کنید به [[شست‌وشو و حمام]] | نگاه کنید به [[شست‌وشو و حمام]] | ||
اسرای ایرانی نهایت تلاش خود را می‌کردند با حداقل [[امکانات]] موجود از آب برای شست‌وشوی بدن و لباس استفاده کنند. اما کمبود لباس نیز مزید بر مشکلات شده بود؛ برای نمونه، در [[اردوگاه 12 تکریت]] به‌علت آنکه تنها یک دست لباس در اختیار اسرا گذاشته شده بود، آنها مجبور بودند تا مدت‌ها موقع شستن لباس، با لباس زیر منتظر بمانند تا لباسشان جلوی آفتاب خشک شود. | |||
طبق توافق‌نامه ایران و عراق در هنگام آزادسازی اسرا نیز یک سری لباس خاکی و یک دست لباس استراحت و یک جفت کتانی تحویل [[اسرا]] گردید که در این مورد هم با همه [[اسرا]] به‌صورت یكسان رفتار نشد<ref>کائینی،محمدرضا (1397).بیان خاطرات.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[پوشاک]] | |||
== کتابشناسی == | |||
'''محمدرضا | <references />'''محمدرضا كائینی''' | ||
[[رده:پوشاك]] | |||
[[رده:پوشاک]] | |||
[[رده:ابتکارات و خلاقیت در پوشاک]] | |||
[[رده:امکانات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۰
در سال‌های اول جنگ، اسرای ایرانی بعضاً تا ماه‌ها با همان لباس‌های خاکی و کهنه‌ای که لباس رزمشان بود، در زندان‌های مرزی یا اردوگاه‌های عراق نگه‌داری می‌شدند و ارتش عراق برنامه خاصی برای تأمین پوشاک اسرا نداشت و اسرا پابرهنه و با لباس‌های پاره و بعضاً برهنه بودند. با افزایش تعداد اسرای ایرانی، جیره پوشاک برای اسرا تعریف شد که شامل یک عدد کیسه وسایل یا کوله نظامی، دشداشه، کتانی، دمپایی، آیینه، ریش‌تراش، شورت، زیرپوش، جوراب، لباس نظامی سورمه‌ای، سبز یا خاکی، و بعدها زردرنگ، لیوان فلزی، دو عد پتو، و بالش ابری بود.
با توجه به اینکه سیاست‌های نگه‌داری و رفتار با اسرا، همچون سایر سربازان ارتش عراق تعریف‌شده بود، جیره پوشاک اسرا مانند سایر سربازان عراقی بود، لیکن به‌علل مختلف، برخی از اقلام جیره پوشاک ناقص و تا یك‌سوم نیاز اسرا کاهش می‌یافت و یا از شش ماه یک‌بار، به سالی یک‌بار تبدیل می‌شد. این مسئله به‌ویژه در اردوگاه‌های صلیب سرخ‌ندیده (مفقودین) بیشتر معمول بود. پس از قبول قطعنامه 598 ازسوی جمهوری اسلامی ایران، تا مدت یک سال، جیره پوشاک قطع شد.
در اردوگاه‌های صلیب سرخ دیده اسرا می‌بایستی نام، نام پدر، و شماره صلیب سرخ را روی سینه لباس خود می‌نوشتند. شباهت لباس اسرا با لباس نظامی سربازان عراقی موجب شد در برخی از اردوگاه‌ها از علائمی مانند ضربدر قرمز در پشت لباس استفاده شود. تأكیدات نمایندگان صلیب سرخ جهانی مبنی‌بر جدا بودن لباس اسرا و فرار یکی از اسرا با استفاده از شباهت لباس با نظامیان عراق، باعث شد از 1366 لباس زردرنگ مخصوصی با ثبت علامتِ P.O.W (Prisoner of War) در پشت آن در سهمیه پوشاكی اسرا قرار گرفت. در برخی از اردوگاه‌های عراق، یک چرخ خیاطی نیز برای تعمیر لباس اسرا وجود داشت.
به‌علت کمبود آب و پودر لباس‌شویی یا صابون ویژه شست‌وشوی لباس، در بعضی از اردوگاه‌ها، به‌ویژه در اردوگاه‌های مفقودین، پوشاک اسرا اغلب دیربه‌دیر شسته می‌شد و همین موضوع موجب بروز مشکلات بهداشتی به‌ویژه بیماری‌هایی مانند گال یا آلودگی به شپش می‌شد.
نگاه کنید به شست‌وشو و حمام
اسرای ایرانی نهایت تلاش خود را می‌کردند با حداقل امکانات موجود از آب برای شست‌وشوی بدن و لباس استفاده کنند. اما کمبود لباس نیز مزید بر مشکلات شده بود؛ برای نمونه، در اردوگاه 12 تکریت به‌علت آنکه تنها یک دست لباس در اختیار اسرا گذاشته شده بود، آنها مجبور بودند تا مدت‌ها موقع شستن لباس، با لباس زیر منتظر بمانند تا لباسشان جلوی آفتاب خشک شود.
طبق توافق‌نامه ایران و عراق در هنگام آزادسازی اسرا نیز یک سری لباس خاکی و یک دست لباس استراحت و یک جفت کتانی تحویل اسرا گردید که در این مورد هم با همه اسرا به‌صورت یكسان رفتار نشد[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ کائینی،محمدرضا (1397).بیان خاطرات.
محمدرضا كائینی