غذای اسارت در مناسبت ها: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===مقدمه=== مهم‌ترین مناسبت، ماه مبارک رمضان بود که در اردوگاه‌ها برای سحری دال عدس، و وعده ناهار را هم به‌عنوان افطاری می‌دادند. خود اسرا در اردوگاه‌های ثبت‌شده با خمیر و شکر زولبیا می‌پختند. درهمه اردوگاه ها، امکان روزه گرفتن در ایام ما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مهم‌ترین مناسبت، [[مناسبت های مذهبی اسلامی در اسارت|ماه مبارک رمضان]] بود که در [[اردوگاه|اردوگاه‌ها]] برای سحری دال عدس، و وعده [[ناهار در اسارت|ناهار]] را هم به‌عنوان افطاری می‌دادند. خود [[اسرا]] در اردوگاه‌های ثبت‌شده با خمیر و شکر زولبیا می‌پختند. درهمه [[اردوگاه]] ها، امکان روزه گرفتن در ایام ماه مبارک فراهم بود، طوری‌که زمان توزیع غذا با ایام ماه مبارک تنظیم می‌شد، اما ازنظر مقدار و [[غذای اسارت|نوع غذا]]، هیچ‌گونه فرقی با سایر ایام نداشت؛ فقط زمان توزیع [[غذای اسارت|غذا]] را عوض می‌کردند. گاهی [[غذای اسارت|غذای سحری]] را قبل از بسته شدن درِ آسایشگاه‌ها می‌دادند که ارتباط با درجه امنیتی بودن [[اردوگاه]] داشت. | |||
مهم‌ترین مناسبت، ماه مبارک رمضان بود که در اردوگاه‌ها برای سحری دال عدس، و وعده ناهار را هم به‌عنوان افطاری می‌دادند. خود اسرا در اردوگاه‌های ثبت‌شده با خمیر و شکر زولبیا می‌پختند. درهمه [[اردوگاه]] ها، امکان روزه گرفتن در ایام ماه مبارک فراهم بود، طوری‌که زمان توزیع غذا با ایام ماه مبارک تنظیم می‌شد، اما ازنظر مقدار و نوع | |||
== ایام محرم == | |||
برای ایام | برای [[مناسبت های مذهبی اسلامی در اسارت|ایام محرم]]، خود [[اسرا]] گاهی با خمیر نان و شکر، حلوا می‌پختند. برای [[مناسبت ملی عید نوروز|عید نوروز]] هم این امر تکرار می‌شد. با حقوق 1500 فلسی کمی بیسکوئیت و شکر و روغن، از [[حانوت]] تهیه می‌کردند تا با آن حلوا و شیرینی تهیه کنند. در [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>های ثبت‌نشده به‌علت آنکه حقوقی به [[اسرا]] تعلق نمی‌گرفت، تقریباً داشتن غذایی غیر از آنچه می‌دادند، ممکن نبود و داشتن اختیار برای خوردن، به‌ندرت پیش می‌آمد؛ طوری‌که در طول [[اسارت و اسیران|اسارت]]، به تعداد کمتر از انگشتان یک دست گفته شد که معادل با مقدار خاصی پول عراقی می‌توانید اقلامی ازقبیل شیره خرما خریداری کنید که بعد از تهیه شیره، برخی از [[اسرا]] شیرینی درست می‌كردند و به [[مناسبت های مذهبی اسلامی در اسارت|مناسبت جشن نیمه شعبان]] بین سایرین پخش می‌شد. این قضیه از دیدگاه عراقی‌ها هم این‌قدر غیرمنتظره بود که بعضی از مسئولین عراقی نسبت به موضوع حساسیت نشان دادند. ازطرف عراقی‌ها برای برخی مناسبت‌ها، که مربوط به خودشان بود، ازقبیل جشن تأسیس ارتش عراق، سالگرد تأسیس حزب بعث، یا سالگرد به قدرت رسیدن صدام، شکلاتی به [[اسیران جنگ|اسیران]] می‌دادند<ref>ایزدی، حجت و رزم‌خواه، علی (۱۳۸۹). «حقوق اسیران جنگی از منظر حقوق بین‌الملل بشردوستانه و اسلام». همایش منطقه‌ای علوم سیاسی و روابط بین‌الملل از دیدگاه اسلام. شهرضا: دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا بازیابی ازhttp://www.civilica.com/Paper-SHAREZAPOLITIC01-SHAREZAPOLITIC01_049.html</ref><ref>نگارش این مقاله براساس گفت‌وگو با آزادگان جنگ تحمیلی آقایان: مجید ازهاری، مرتضی اصلانی، سید خلیل بطحایی، مصطفی بهرامیون، کریم خان‌عمو، محمد رمضانی، تورج ستاریان، محمدحسین صیادیان، مبین غایبلو، و نادر فاضل اللهی انجام شده است.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[آشپزی و آشپزخانه]] | |||
* [[غذای اسارت]] | |||
* [[رمضان در اسارت]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:غذای اسارت در مناسبت ها]] | |||
[[رده:غذای اسارت]] | |||
[[رده:آشپزی و آشپزخانه]] | |||
[[رده:رمضان در اسارت]] | |||
[[رده:تغذیه اسیران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۷
مهم‌ترین مناسبت، ماه مبارک رمضان بود که در اردوگاه‌ها برای سحری دال عدس، و وعده ناهار را هم به‌عنوان افطاری می‌دادند. خود اسرا در اردوگاه‌های ثبت‌شده با خمیر و شکر زولبیا می‌پختند. درهمه اردوگاه ها، امکان روزه گرفتن در ایام ماه مبارک فراهم بود، طوری‌که زمان توزیع غذا با ایام ماه مبارک تنظیم می‌شد، اما ازنظر مقدار و نوع غذا، هیچ‌گونه فرقی با سایر ایام نداشت؛ فقط زمان توزیع غذا را عوض می‌کردند. گاهی غذای سحری را قبل از بسته شدن درِ آسایشگاه‌ها می‌دادند که ارتباط با درجه امنیتی بودن اردوگاه داشت.
ایام محرم
برای ایام محرم، خود اسرا گاهی با خمیر نان و شکر، حلوا می‌پختند. برای عید نوروز هم این امر تکرار می‌شد. با حقوق 1500 فلسی کمی بیسکوئیت و شکر و روغن، از حانوت تهیه می‌کردند تا با آن حلوا و شیرینی تهیه کنند. در اردوگاه‌های ثبت‌نشده به‌علت آنکه حقوقی به اسرا تعلق نمی‌گرفت، تقریباً داشتن غذایی غیر از آنچه می‌دادند، ممکن نبود و داشتن اختیار برای خوردن، به‌ندرت پیش می‌آمد؛ طوری‌که در طول اسارت، به تعداد کمتر از انگشتان یک دست گفته شد که معادل با مقدار خاصی پول عراقی می‌توانید اقلامی ازقبیل شیره خرما خریداری کنید که بعد از تهیه شیره، برخی از اسرا شیرینی درست می‌كردند و به مناسبت جشن نیمه شعبان بین سایرین پخش می‌شد. این قضیه از دیدگاه عراقی‌ها هم این‌قدر غیرمنتظره بود که بعضی از مسئولین عراقی نسبت به موضوع حساسیت نشان دادند. ازطرف عراقی‌ها برای برخی مناسبت‌ها، که مربوط به خودشان بود، ازقبیل جشن تأسیس ارتش عراق، سالگرد تأسیس حزب بعث، یا سالگرد به قدرت رسیدن صدام، شکلاتی به اسیران می‌دادند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ایزدی، حجت و رزم‌خواه، علی (۱۳۸۹). «حقوق اسیران جنگی از منظر حقوق بین‌الملل بشردوستانه و اسلام». همایش منطقه‌ای علوم سیاسی و روابط بین‌الملل از دیدگاه اسلام. شهرضا: دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا بازیابی ازhttp://www.civilica.com/Paper-SHAREZAPOLITIC01-SHAREZAPOLITIC01_049.html
- ↑ نگارش این مقاله براساس گفت‌وگو با آزادگان جنگ تحمیلی آقایان: مجید ازهاری، مرتضی اصلانی، سید خلیل بطحایی، مصطفی بهرامیون، کریم خان‌عمو، محمد رمضانی، تورج ستاریان، محمدحسین صیادیان، مبین غایبلو، و نادر فاضل اللهی انجام شده است.