اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خسارت انسانی جنگ‌ها ابعاد متفاوتی دارد. بعضی‌ها جان خود را از دست می‌دهند، عده‌ای دیگر دچار نقص عضو می‌شوند و عده‌ای هم به [[اسارت و اسیران|اسارت]] درمی‌آیند. علی‌رغم همه تلاش‌های صورت‌گرفته، وضعیت اسرای جنگی هنوز از بغرنج‌ترین مشکلات جنگ‌ها به‌شمار می‌رود. اولین و مهم‌ترین مسئله درخصوص اسرای جنگی، اثبات اسارتشان به‌وسیله ارتشی است که آنها را اسیر کرده. بعد از این مرحله است که سازمان‌ها و قوانین مربوطه می‌توانند مؤثر واقع شوند. تعیین وضعیت و سرنوشت اسرای جنگی و مفقودین، ازجمله مشکلاتی است که نه تنها در طول جنگ، بلکه سال‌ها بعد از خاموش شدن آتش جنگ هم باقی می‌ماند. کشور ایران نیز در طول قرون و اعصار از موضوع [[اسارت و اسیران|اسارت]] جدا نبوده است. سی‌و‌یکم شهریور 1359 کشور عراق به ایران اعلام جنگ کرد. البته ناگفته نماند حداقل حدود یك‌سال قبل از آن، تجاوزاتی به داخل مرزهای کشور داشت و به تبع آن عده‌ای را به [[اسارت و اسیران|اسارت]] گرفت. یکی از ابعاد مهم و انسانی در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی هشت ساله]]، اسیران جنگی بودند که در مناطق درگیری و عملیات پدافندی و آفندی به [[اسارت و اسیران|اسارت]] درآمدند. در روزهای اول جنگ مجموعه یا سازمان خاصی مسئولیت پیگیری سرنوشت [[اسرا]] و مفقودین را به‌عهده نداشت. باید مجموعه‌ای به‌صورت تخصصی این امور را تا رسیدن به نتیجه مطلوب دنبال می‌كرد. به‌همین‌منظور دو مجموعه تشکیل شد: | |||
خسارت انسانی جنگ‌ها ابعاد متفاوتی دارد. بعضی‌ها جان خود را از دست می‌دهند، عده‌ای دیگر دچار نقص عضو می‌شوند و عده‌ای هم به [[اسارت و اسیران|اسارت]] درمی‌آیند. علی‌رغم همه تلاش‌های صورت‌گرفته، وضعیت اسرای جنگی هنوز از بغرنج‌ترین مشکلات جنگ‌ها به‌شمار می‌رود. اولین و مهم‌ترین مسئله درخصوص اسرای جنگی، اثبات اسارتشان به‌وسیله ارتشی است که آنها را اسیر کرده. بعد از این مرحله است که سازمان‌ها و قوانین مربوطه می‌توانند مؤثر واقع شوند. تعیین وضعیت و سرنوشت اسرای جنگی و مفقودین، ازجمله مشکلاتی است که نه تنها در طول جنگ، بلکه سال‌ها بعد از خاموش شدن آتش جنگ هم باقی می‌ماند. کشور ایران نیز در طول قرون و اعصار از موضوع اسارت جدا نبوده است. سی‌و‌یکم شهریور 1359 کشور عراق به ایران اعلام جنگ کرد. البته ناگفته نماند حداقل حدود یك‌سال قبل از آن، تجاوزاتی به داخل مرزهای کشور داشت و به تبع آن عده‌ای را به اسارت گرفت. یکی از ابعاد مهم و انسانی در جنگ تحمیلی هشت | |||
1. کمیسیون حمایت از اسرا و مفقودین ایرانی؛ | 1. کمیسیون حمایت از [[اسرا]] و مفقودین ایرانی؛ | ||
2. اداره جست‌وجوی مفقودین جمعیت [[هلال احمر]] ایران. | 2. اداره جست‌وجوی مفقودین جمعیت [[هلال احمر]] ایران. | ||
«با مطالعه و بررسی خاطرات و سرگذشت‌های به‌جامانده از اسرای ایرانی و عراقی، اسناد غیرقابل انکاری از میزان پایبندی دو طرف به کنوانسیون اسرای جنگی به‌دست می‌آید. شواهد حاکی از آن است که [[اسیران جنگ|اسیران ایرانی]]، نه تنها از حداقل [[امکانات]] زندگی یک انسان در [[اردوگاه]] های عراق برخوردار نبودند، بلکه به دست نگهبانان و مسئولان عراقی [[اردوگاه]] هاتحت انواع [[شکنجه های جسمی و روحی|شکنجه‌های روحی و جسمی]] قرار می‌گرفتند. گزارش‌های غیررسمی متعددی نشان می‌دهد که تعداد فراوانی از [[اسرا|اسرای ایرانی]] به[[اسارت و اسیران|اسارت]]<nowiki/>درآمده در طول [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|هشت سال دفاع مقدس]] در زمان انتقال از خط مقدم تا [[قرنطینه در اسارت|قرنطینه‌ها]] و در محل [[قرنطینه در اسارت|قرنطینه]] یا زمان انتقال تا [[اردوگاه]] به‌علت شدت جراحات، [[شکنجه]] و... به شهادت رسیدند و برخی را نیز سربازان عراقی به روش‌های گوناگون در منطقه عملیاتی به شهادت رساندند.» <ref name=":1">خاجی، علی (1391). شرح قفص. اردوگاه‌های اسیران. تهران: پیام آزادگان</ref>. | |||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[اسارت و اسیران]] | |||
* [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:اسارت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:جنگ تحميلي عراق عليه ايران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۷
خسارت انسانی جنگ‌ها ابعاد متفاوتی دارد. بعضی‌ها جان خود را از دست می‌دهند، عده‌ای دیگر دچار نقص عضو می‌شوند و عده‌ای هم به اسارت درمی‌آیند. علی‌رغم همه تلاش‌های صورت‌گرفته، وضعیت اسرای جنگی هنوز از بغرنج‌ترین مشکلات جنگ‌ها به‌شمار می‌رود. اولین و مهم‌ترین مسئله درخصوص اسرای جنگی، اثبات اسارتشان به‌وسیله ارتشی است که آنها را اسیر کرده. بعد از این مرحله است که سازمان‌ها و قوانین مربوطه می‌توانند مؤثر واقع شوند. تعیین وضعیت و سرنوشت اسرای جنگی و مفقودین، ازجمله مشکلاتی است که نه تنها در طول جنگ، بلکه سال‌ها بعد از خاموش شدن آتش جنگ هم باقی می‌ماند. کشور ایران نیز در طول قرون و اعصار از موضوع اسارت جدا نبوده است. سی‌و‌یکم شهریور 1359 کشور عراق به ایران اعلام جنگ کرد. البته ناگفته نماند حداقل حدود یك‌سال قبل از آن، تجاوزاتی به داخل مرزهای کشور داشت و به تبع آن عده‌ای را به اسارت گرفت. یکی از ابعاد مهم و انسانی در جنگ تحمیلی هشت ساله، اسیران جنگی بودند که در مناطق درگیری و عملیات پدافندی و آفندی به اسارت درآمدند. در روزهای اول جنگ مجموعه یا سازمان خاصی مسئولیت پیگیری سرنوشت اسرا و مفقودین را به‌عهده نداشت. باید مجموعه‌ای به‌صورت تخصصی این امور را تا رسیدن به نتیجه مطلوب دنبال می‌كرد. به‌همین‌منظور دو مجموعه تشکیل شد:
1. کمیسیون حمایت از اسرا و مفقودین ایرانی؛
2. اداره جست‌وجوی مفقودین جمعیت هلال احمر ایران.
«با مطالعه و بررسی خاطرات و سرگذشت‌های به‌جامانده از اسرای ایرانی و عراقی، اسناد غیرقابل انکاری از میزان پایبندی دو طرف به کنوانسیون اسرای جنگی به‌دست می‌آید. شواهد حاکی از آن است که اسیران ایرانی، نه تنها از حداقل امکانات زندگی یک انسان در اردوگاه های عراق برخوردار نبودند، بلکه به دست نگهبانان و مسئولان عراقی اردوگاه هاتحت انواع شکنجه‌های روحی و جسمی قرار می‌گرفتند. گزارش‌های غیررسمی متعددی نشان می‌دهد که تعداد فراوانی از اسرای ایرانی به‌اسارت‌درآمده در طول هشت سال دفاع مقدس در زمان انتقال از خط مقدم تا قرنطینه‌ها و در محل قرنطینه یا زمان انتقال تا اردوگاه به‌علت شدت جراحات، شکنجه و... به شهادت رسیدند و برخی را نیز سربازان عراقی به روش‌های گوناگون در منطقه عملیاتی به شهادت رساندند.» [۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ خاجی، علی (1391). شرح قفص. اردوگاه‌های اسیران. تهران: پیام آزادگان