امکانات اردوگاه تکریت 5: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[اردوگاه تکریت 5]] یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق است که از دوقسمت اصلی و فرعی تشکیل شده است . قسمت اصلی از دو ساختمان آجری با دو بند تشکیل شده است وقسمت بعدی نیز از سه آسایشگاه تشکیل شده بود. | [[اردوگاه تکریت 5]] یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق است که از دوقسمت اصلی و فرعی تشکیل شده است . قسمت اصلی از دو ساختمان آجری با دو بند تشکیل شده است وقسمت بعدی نیز از سه آسایشگاه تشکیل شده بود. | ||
===امکانات [[اردوگاه]]=== | ===امکانات [[اردوگاه]]=== | ||
علاوه‌بر بدی آب‌وهوا، كمبود امكانات در اوایل تأسیس آشکار بود. «اسارتمان در اردوگاه نوساز شماره 5 صلاح‌الدین (← [[اردوگاه]] )آغاز شد. سه آسایشگاه در این [[اردوگاه]] بود؛ هرکدام چهل‌نفره. دیواری ما را از افسران اسیر ارتش خودمان جدا می‌کرد. فردای ورود، به کمک هم، دو حمام و دو | علاوه‌بر بدی آب‌وهوا، كمبود امكانات در اوایل تأسیس آشکار بود. «اسارتمان در اردوگاه نوساز شماره 5 صلاح‌الدین (← [[اردوگاه]] )آغاز شد. سه آسایشگاه در این [[اردوگاه]] بود؛ هرکدام چهل‌نفره. دیواری ما را از افسران اسیر ارتش خودمان جدا می‌کرد. فردای ورود، به کمک هم، دو [[حمام در اسارت|حمام]] و دو دستشویی( ← [[توالت]])، در گوشه‌ای از محوطه کوچک [[اردوگاه]] ساختیم؛ با چوب و تخته و گونی و حلبی.»<ref>بختیاری دانشور، داوود (1387). زندگی در مه، خاطرات یعقوب مرادی، چ چهارم. تهران: سورۀ مهر،ص.80-81.</ref>در روزهای اول، ساعات آزادباش سه ساعت بود که به‌مرور، به شش و هفت ساعت رسید. در این [[اردوگاه]] نیز شکنجه‌ها حد و حدود مشخصی نداشت. [[اردوگاه]] برای افسران و افراد شاخص ثبت‌نام‌شده درنظر گرفته شده بود. با پایان جنگ در 1367 و تلاش [[صلیب سرخ]]، بعثی‌ها به [[اسرا]] [[قلم در اسارت|قلم]] و [[کاغذ در اسارت|کاغذ]] و کتاب دادند. | ||
نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 5]] | نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 5]] | ||
=== کتابشناسی === | === کتابشناسی === | ||
<references />عسگر حسن پور | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۶
مقدمه
اردوگاه تکریت 5 یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق است که از دوقسمت اصلی و فرعی تشکیل شده است . قسمت اصلی از دو ساختمان آجری با دو بند تشکیل شده است وقسمت بعدی نیز از سه آسایشگاه تشکیل شده بود.
امکانات اردوگاه
علاوه‌بر بدی آب‌وهوا، كمبود امكانات در اوایل تأسیس آشکار بود. «اسارتمان در اردوگاه نوساز شماره 5 صلاح‌الدین (← اردوگاه )آغاز شد. سه آسایشگاه در این اردوگاه بود؛ هرکدام چهل‌نفره. دیواری ما را از افسران اسیر ارتش خودمان جدا می‌کرد. فردای ورود، به کمک هم، دو حمام و دو دستشویی( ← توالت)، در گوشه‌ای از محوطه کوچک اردوگاه ساختیم؛ با چوب و تخته و گونی و حلبی.»[۱]در روزهای اول، ساعات آزادباش سه ساعت بود که به‌مرور، به شش و هفت ساعت رسید. در این اردوگاه نیز شکنجه‌ها حد و حدود مشخصی نداشت. اردوگاه برای افسران و افراد شاخص ثبت‌نام‌شده درنظر گرفته شده بود. با پایان جنگ در 1367 و تلاش صلیب سرخ، بعثی‌ها به اسرا قلم و کاغذ و کتاب دادند.
نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 5
کتابشناسی
- ↑ بختیاری دانشور، داوود (1387). زندگی در مه، خاطرات یعقوب مرادی، چ چهارم. تهران: سورۀ مهر،ص.80-81.
عسگر حسن پور