معرفی اردوگاه تکریت 12: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{| class="wikitable" |نام های قبلی و بعدی |- |منطقه، اقلیم، آب و هوا |- |وضعیت فیزیکی اردوگاه |- |تعداد آسایشگاه |- |نقشه، عکس و فیلم اردوگاه |- |دوره های تأسیس و خاتمه اردوگاه |- |پایان آزادگان در اردوگاه |} نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 12» ایجاد کرد) |
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|پایان آزادگان در اردوگاه | |پایان آزادگان در اردوگاه | ||
|} | |} | ||
===مقدمه === | |||
تکریت 12 دومین [[اردوگاه]] اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و [[صلیب سرخ]] از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این [[اردوگاه]] در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. | |||
===وضعیت ظاهری=== | |||
[[اردوگاه]] از خارج، شبیه چهار ردیف ساختمان بلوك‌سیمانی بود که با فاصله 20 متر از یكدیگر قرار داشتند. این ساختمان‌های یك‌طبقه نوساز و البته بدون امكانات لازم، برای زندگی كوتاه‌مدت و نگه‌داری [[اسرا]] ساخته شده بود. | |||
این [[اردوگاه]] از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود: 1. قاطع 1 و 2 که ساختاری مشابه هم داشتند. | |||
2. ملحق که به آن قاطع 3 نیز گفته می‌شد، و هر قاطع 9 آسایشگاه در ابعاد 5 در 20 داشت و به‌صورت شمالی-جنوبی قرار گرفته بود (البته ابعاد قاطع‌ها 6- 5 در 18 هم عنوان شده است)<ref name=":1">خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص.239.</ref>. | |||
آسایشگاه‌ها در سه ردیف سه‌تایی قرار داشتند. درِ دو تا از آنها کنار یکدیگر و درِ سومی به پشت ساختمان باز می‌شد. سقف و کف آسایشگاه‌ها از بتون ساخته شده بود و اسرا آن را با پتو فرش کرده بودند. ملحق دارای 14 اتاق 2 در 3 متر بود و سلول‌های انفرادی، که برای تنبیه اسرا از آن استفاده می‌شد، مابین اتاق‌های 4 و 5 قرار داشت. ملحق دیوار بلندی نیز داشت و اتاق 14 ملحق در دوره‌ای به بیماران گال (جرب) اختصاص داده شده بود<ref name=":0" />. | |||
=== کتابشناسی === | |||
نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 12]] | نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 12]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۴
| نام های قبلی و بعدی |
| منطقه، اقلیم، آب و هوا |
| وضعیت فیزیکی اردوگاه |
| تعداد آسایشگاه |
| نقشه، عکس و فیلم اردوگاه |
| دوره های تأسیس و خاتمه اردوگاه |
| پایان آزادگان در اردوگاه |
مقدمه
تکریت 12 دومین اردوگاه اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و صلیب سرخ از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این اردوگاه در اوایل 1367 تأسیس شد[۱].
وضعیت ظاهری
اردوگاه از خارج، شبیه چهار ردیف ساختمان بلوك‌سیمانی بود که با فاصله 20 متر از یكدیگر قرار داشتند. این ساختمان‌های یك‌طبقه نوساز و البته بدون امكانات لازم، برای زندگی كوتاه‌مدت و نگه‌داری اسرا ساخته شده بود.
این اردوگاه از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود: 1. قاطع 1 و 2 که ساختاری مشابه هم داشتند.
2. ملحق که به آن قاطع 3 نیز گفته می‌شد، و هر قاطع 9 آسایشگاه در ابعاد 5 در 20 داشت و به‌صورت شمالی-جنوبی قرار گرفته بود (البته ابعاد قاطع‌ها 6- 5 در 18 هم عنوان شده است)[۲].
آسایشگاه‌ها در سه ردیف سه‌تایی قرار داشتند. درِ دو تا از آنها کنار یکدیگر و درِ سومی به پشت ساختمان باز می‌شد. سقف و کف آسایشگاه‌ها از بتون ساخته شده بود و اسرا آن را با پتو فرش کرده بودند. ملحق دارای 14 اتاق 2 در 3 متر بود و سلول‌های انفرادی، که برای تنبیه اسرا از آن استفاده می‌شد، مابین اتاق‌های 4 و 5 قرار داشت. ملحق دیوار بلندی نیز داشت و اتاق 14 ملحق در دوره‌ای به بیماران گال (جرب) اختصاص داده شده بود[۱].
کتابشناسی
نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 12