معرفی اردوگاه تکریت 12: تفاوت میان نسخهها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|تعداد آسایشگاه | |تعداد آسایشگاه | ||
|- | |- | ||
|نقشه، [[عکس]] و فیلم اردوگاه | |نقشه، [[عکس]] و فیلم [[اردوگاه]] | ||
|- | |- | ||
|دوره های تأسیس و خاتمه اردوگاه | |دوره های تأسیس و خاتمه [[اردوگاه]] | ||
|- | |- | ||
|پایان آزادگان در اردوگاه | |پایان آزادگان در [[اردوگاه]] | ||
|} | |} | ||
== مقدمه == | |||
تکریت 12 دومین [[اردوگاه]] اختصاصیافته به اسرای مفقودین بود و [[صلیب سرخ]] از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این [[اردوگاه]] در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. | تکریت 12 دومین [[اردوگاه]] اختصاصیافته به اسرای مفقودین بود و [[صلیب سرخ]] از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این [[اردوگاه]] در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. | ||
== وضعیت ظاهری == | |||
[[اردوگاه]] از خارج، شبیه چهار ردیف ساختمان بلوكسیمانی بود که با فاصله 20 متر از یكدیگر قرار داشتند. این ساختمانهای یكطبقه نوساز و البته بدون امكانات لازم، برای زندگی كوتاهمدت و نگهداری [[اسرا]] ساخته شده بود. | [[اردوگاه]] از خارج، شبیه چهار ردیف ساختمان بلوكسیمانی بود که با فاصله 20 متر از یكدیگر قرار داشتند. این ساختمانهای یكطبقه نوساز و البته بدون امكانات لازم، برای زندگی كوتاهمدت و نگهداری [[اسرا]] ساخته شده بود. | ||
این [[اردوگاه]] از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود: 1. قاطع 1 و 2 که ساختاری مشابه هم داشتند. | این [[اردوگاه]] از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود: | ||
1. قاطع 1 و 2 که ساختاری مشابه هم داشتند. | |||
2. ملحق که به آن قاطع 3 نیز گفته میشد، و هر قاطع 9 آسایشگاه در ابعاد 5 در 20 داشت و بهصورت شمالی-جنوبی قرار گرفته بود (البته ابعاد قاطعها 6- 5 در 18 هم عنوان شده است)<ref name=":1">خاجی، علی (1391). [[شرح قفس(کتاب)|شرح قفص]]. تهران: [https://www.mfpa.ir پیام آزادگان]،ص.239.</ref>. | |||
آسایشگاهها در سه ردیف سهتایی قرار داشتند. درِ دو تا از آنها کنار یکدیگر و درِ سومی به پشت ساختمان باز میشد. سقف و کف آسایشگاهها از بتون ساخته شده بود و [[اسرا]] آن را با پتو فرش کرده بودند. ملحق دارای 14 اتاق 2 در 3 متر بود و سلولهای انفرادی، که برای [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] [[اسرا]] از آن استفاده میشد، مابین اتاقهای 4 و 5 قرار داشت. ملحق دیوار بلندی نیز داشت و اتاق 14 ملحق در دورهای به بیماران گال (جرب) اختصاص داده شده بود<ref name=":0" />. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[اردوگاه]] | |||
* [[اردوگاه تکریت 12]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />فرزانه قلعهقوند | |||
[[رده:اردوگاه]] | |||
[[رده:اردوگاه تکریت 12]] | |||
[[رده:صلیب سرخ]] | |||
[[رده:تنبیه در اسارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۸
| نام های قبلی و بعدی |
| منطقه، اقلیم، آب و هوا |
| وضعیت فیزیکی اردوگاه |
| تعداد آسایشگاه |
| نقشه، عکس و فیلم اردوگاه |
| دوره های تأسیس و خاتمه اردوگاه |
| پایان آزادگان در اردوگاه |
مقدمه
تکریت 12 دومین اردوگاه اختصاصیافته به اسرای مفقودین بود و صلیب سرخ از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این اردوگاه در اوایل 1367 تأسیس شد[۱].
وضعیت ظاهری
اردوگاه از خارج، شبیه چهار ردیف ساختمان بلوكسیمانی بود که با فاصله 20 متر از یكدیگر قرار داشتند. این ساختمانهای یكطبقه نوساز و البته بدون امكانات لازم، برای زندگی كوتاهمدت و نگهداری اسرا ساخته شده بود.
این اردوگاه از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود:
1. قاطع 1 و 2 که ساختاری مشابه هم داشتند.
2. ملحق که به آن قاطع 3 نیز گفته میشد، و هر قاطع 9 آسایشگاه در ابعاد 5 در 20 داشت و بهصورت شمالی-جنوبی قرار گرفته بود (البته ابعاد قاطعها 6- 5 در 18 هم عنوان شده است)[۲].
آسایشگاهها در سه ردیف سهتایی قرار داشتند. درِ دو تا از آنها کنار یکدیگر و درِ سومی به پشت ساختمان باز میشد. سقف و کف آسایشگاهها از بتون ساخته شده بود و اسرا آن را با پتو فرش کرده بودند. ملحق دارای 14 اتاق 2 در 3 متر بود و سلولهای انفرادی، که برای تنبیه اسرا از آن استفاده میشد، مابین اتاقهای 4 و 5 قرار داشت. ملحق دیوار بلندی نیز داشت و اتاق 14 ملحق در دورهای به بیماران گال (جرب) اختصاص داده شده بود[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.
- ↑ خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص.239.
فرزانه قلعهقوند