آوارگان پاسگاه مرزی تنومه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2222592 209.jpg|بندانگشتی|آوارگان جنگ]]
[[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان‌ جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگ‌‌زده]] افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه [[خانواده]] و فرزندان به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. [[پاسگاه مرزی تنومه]] یکی از مکان هایی بود که در زمان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، به نگهداری [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] می پرداخت.


[[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان‌ جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگ‌‌زده]] افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه [[خانواده]] و فرزندان به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. [[پاسگاه مرزی تنومه]] یکی از مکان هایی بود که در زمان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، به نگهداری [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] می پرداخت.
== [[پاسگاه مرزی تنومه]] ==
===[[پاسگاه مرزی تنومه]]===
[[پاسگاه مرزی تنومه|پاسگاه تنومه]] در فاصله بیست کیلومتری بصره قرار داشت و در اصل، شهرکی بین شلمچه و بصره بود که در آن، پادگان نظامی هم قرار داشت. اسرای مردمی غیرنظامی و نظامی زیادی در کنار هم در آنجا زندانی شده بودند؛ آن هم در سلول‌هایی با گنجایش کم برای تعداد زیادی اسیر، یعنی برای هر فرد به اندازه نشستن جا بود<ref name=":02">[[آباد، معصومه]] (1393). [[من زنده ام|من زنده‌ام]]. چ 173، تهران: بروج،ص.194و197 و200 و 202-207.</ref>. بسیاری از این افراد عادی مردمی شکنجه‌ شده، یا مفقود و شهید شدند. عراقی‌ها در جاده خرمشهر- سوسنگرد یا ماهشهر-آبادان کمین می‌کردند و افراد عادی غیرنظامی آواره در حال تردد را [[اسیران جنگ|اسیر]] و به [[پاسگاه مرزی تنومه]] منتقل می‌کردند.<ref name=":02" />
[[پاسگاه مرزی تنومه|پاسگاه تنومه]] در فاصله بیست کیلومتری بصره قرار داشت و در اصل، شهرکی بین شلمچه و بصره بود که در آن، پادگان نظامی هم قرار داشت. اسرای مردمی غیرنظامی و نظامی زیادی در کنار هم در آنجا زندانی شده بودند؛ آن هم در سلول‌هایی با گنجایش کم برای تعداد زیادی اسیر، یعنی برای هر فرد به اندازه نشستن جا بود<ref name=":02">[[آباد، معصومه]] (1393). [[من زنده ام|من زنده‌ام]]. چ 173، تهران: بروج،ص.194و197 و200 و 202-207.</ref>. بسیاری از این افراد عادی مردمی شکنجه‌ شده، یا مفقود و شهید شدند. عراقی‌ها در جاده خرمشهر- سوسنگرد یا ماهشهر-آبادان کمین می‌کردند و افراد عادی غیرنظامی آواره در حال تردد را [[اسیران جنگ|اسیر]] و به [[پاسگاه مرزی تنومه]] منتقل می‌کردند.<ref name=":02" />


خط ۷: خط ۸:


* [[آوارگان، اردوگاه]]
* [[آوارگان، اردوگاه]]
* [[پاسگاه مرزی تنومه]]
 
* [[آوارگان در پاسگاه مرزی تنومه]]
* [[آوارگان اردوگاه مردمی التاش]]
 
* [[آوارگان اردوگاه رمادی]]
 
* [[آوارگان اردوگاه موصل]]
 
* [[آوارگان اردوگاه العماره]]
 
* [[آوارگان زندان الرشید]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
<references />
وحید آقا کرمی
وحید آقا کرمی
[[رده:آوارگان پاسگاه مرزی تنومه]]
[[رده:آوارگان، اردوگاه]]
[[رده:پاسگاه مرزی تنومه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۳

آوارگان جنگ

آوارگان جنگی در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان‌ جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. آوارگان جنگ‌‌زده افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه خانواده و فرزندان به اسارت نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. پاسگاه مرزی تنومه یکی از مکان هایی بود که در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، به نگهداری آوارگان جنگی می پرداخت.

پاسگاه مرزی تنومه

پاسگاه تنومه در فاصله بیست کیلومتری بصره قرار داشت و در اصل، شهرکی بین شلمچه و بصره بود که در آن، پادگان نظامی هم قرار داشت. اسرای مردمی غیرنظامی و نظامی زیادی در کنار هم در آنجا زندانی شده بودند؛ آن هم در سلول‌هایی با گنجایش کم برای تعداد زیادی اسیر، یعنی برای هر فرد به اندازه نشستن جا بود[۱]. بسیاری از این افراد عادی مردمی شکنجه‌ شده، یا مفقود و شهید شدند. عراقی‌ها در جاده خرمشهر- سوسنگرد یا ماهشهر-آبادان کمین می‌کردند و افراد عادی غیرنظامی آواره در حال تردد را اسیر و به پاسگاه مرزی تنومه منتقل می‌کردند.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ آباد، معصومه (1393). من زنده‌ام. چ 173، تهران: بروج،ص.194و197 و200 و 202-207.

وحید آقا کرمی