تکه‌های کوچک سیب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحهای تازه حاوی «== فراداده کتاب == بندانگشتی|299x299پیکسل|''تکه‌های کوچک سیب'' روایت مرحوم حسینعلی رحیمی‌حاجی‌آبادی، آزاده‌ای از روستای حاجی‌آباد، از توابع نجف‌‌‌آباد اصفهان است. '''نویسنده:''' میثم رحیمی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کتاب خاطره ''تکه‌های کوچک سیب'' روایت آزاده، مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی در دوران اسارت است.''' | |||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
[[پرونده:تکه های کوچک سیب.jpg| | {{Infobox|title=تکه های کوچک سیب|image=[[پرونده:195px-تکه های کوچک سیب.jpg]]|caption=تکه‌های کوچک سیب روایت آزاده، مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی در دوران اسارت|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=صفحه آرایی و صفحه بندی|label5=تصویرگر و طراح چاپ|label6=سال نشر|label7=قطع کتاب|label8=نوع ماده|data2=میثم رحیمی|data3=فرزانه قلعه قوند|data4=افسانه گودرزی|data5=سید ایمان نوری نجفی|data6=1402|data7=رقعی|data8=کتاب(خاطره)}} | ||
'''نویسنده:''' میثم رحیمی | '''نویسنده:''' میثم رحیمی | ||
''' | '''ویراستار:''' فرزانه قلعه قوند | ||
''' | '''صفحه آرایی و صفحه بندی:''' افسانه گودرزی | ||
''' | '''تصویرگر و طراح چاپ:''' سیدایمان نوری‌نجفی | ||
'''سال نشر:''' 1402 | '''سال نشر:''' 1402 | ||
'''قطع کتاب:''' | '''قطع کتاب:''' رقعی | ||
'''نوع ماده:''' کتاب( خاطره ) | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== معرفی کتاب == | == معرفی کتاب == | ||
''تکه‌های کوچک سیب'' روایت مرحوم حسینعلی | ''تکه‌های کوچک سیب'' روایت مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی، آزاده‌ای از روستای حاجی‌آباد، از توابع نجف‌‌‌آباد اصفهان است. | ||
حسینعلی رحیمی‌حاجی‌آبادی در سال 1342، در خانواده‌ای روحانی و مبارز چشم به جهان گشود و در خرداد 1357 بعداز قبولی در | حسینعلی رحیمی‌حاجی‌آبادی در سال 1342، در خانواده‌ای روحانی و مبارز چشم به جهان گشود و در خرداد 1357 بعداز قبولی در پایه سوم راهنمایی، به‌سفارش پدرش، به مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان رفت. 16ساله بود که مبارزات مردم علیه رژیم طاغوت شدت گرفت و او با تعطیل‌شدن حوزه در راهپیمایی علیه شاه شرکت می‌‌کرد ... . | ||
با شروع جنگ تحمیلی، حسینعلی در سال 1360 به دارخوین رفت و پس‌ازآن در عملیات ثامن‌الائمه، فتح‌المبین و بیت‌المقدس شرکت کرد. او در 17 آبان سال 1361، در عملیات محرم، درحالی‌که به‌شدت مجروح بود، به اسارت نیروهای دشمن درآمد و همسر تازه‌عقده‌شده‌اش، مادر، پدر و | با شروع جنگ تحمیلی، حسینعلی در سال 1360 به دارخوین رفت و پس‌ازآن در عملیات ثامن‌الائمه، فتح‌المبین و بیت‌المقدس شرکت کرد. او در 17 آبان سال 1361، در عملیات محرم، درحالی‌که به‌شدت مجروح بود، به اسارت نیروهای دشمن درآمد و همسر تازه‌عقده‌شده‌اش، مادر، پدر و همه خانواده‌اش را چندین سال به انتظار گذاشت. | ||
این آزاده سال‌های اسارت خود را در اردوگاه [[عنبر]] (الانبار یا کمپ 8) سپری کرد. مرحوم حسینعلی رحیمی در سال 1364 به‌دلیل مجروحیت شدید مبادله شد و به ایران بازگشت. طولی نکشید که برای مداوا به آلمان رفت و سرانجام در سحرگاه 20 اردیبهشت 1400، مصادف با 27 رمضان 1442 ه.ق، رنج اسارت را در این جهان گذاشت و به یاران شهیدش پیوست. | این آزاده سال‌های اسارت خود را در اردوگاه [[عنبر]] (الانبار یا کمپ 8) سپری کرد. مرحوم حسینعلی رحیمی در سال 1364 به‌دلیل مجروحیت شدید مبادله شد و به ایران بازگشت. طولی نکشید که برای مداوا به آلمان رفت و سرانجام در سحرگاه 20 اردیبهشت 1400، مصادف با 27 رمضان 1442 ه.ق، رنج اسارت را در این جهان گذاشت و به یاران شهیدش پیوست. | ||
== گزیده ای از محتوای کتاب == | == گزیده ای از محتوای کتاب == | ||
در دل شب، پای پیاده، از کنار کارون به عقب آمدم و نزدیکی‌‌های صبح رسیدم به محمدیه. به سنگر بهداری مراجعه کردم، ولی همین‌طور که می‌‌آمدم، به‌طرز معجزه‌آسایی، دل‌دردم از بین رفت و به آرامش خوبی رسیدم. چون قرار بود سنگر را تعمیر کنیم، بعداز خواندن [[نماز]] صبح حرکت کردم طرف سنگر. به سنگر حاج‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین خرازی که رسیدم از من پرسید: «حالت بهتر شد؟» گفتم: «شکر خدا، بله، خوبم.» گفت: «بیا در سنگر ما» گفتم: «نه، قرار بود با بچه‌‌‌‌‌‌‌ها سنگر را تعمیر کنیم.» در راه که می‌‌آمدم دیدم بچه‌‌های دیگر هم به من می‌‌گویند نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد به سنگر بروی. حسابی شک کردم و پیش خودم گفتم حتماً اتفاقی افتاده که چنین رفتاری دارند. به سنگر که رسیدم دیدم کاملاً خراب شده است. ظاهراً بعداز رفتنم خمپاره‌ای به سنگر اصابت کرده بود. الوار‌‌های چوبی کاملاً خرد شده بودند و حالتی تیز و برنده، مثل نیزه، پیدا کرده و در قسمت‌‌های گوناگون بدن دوستان عزیزم فرورفته بود. همگی به شهادت رسیده بودند. دیدن صحنه واقعاً برایم دردناک بود. | در دل شب، پای پیاده، از کنار کارون به عقب آمدم و نزدیکی‌‌های صبح رسیدم به محمدیه. به سنگر بهداری مراجعه کردم، ولی همین‌طور که می‌‌آمدم، به‌طرز معجزه‌آسایی، دل‌دردم از بین رفت و به آرامش خوبی رسیدم. چون قرار بود سنگر را تعمیر کنیم، بعداز خواندن [[نماز]] صبح حرکت کردم طرف سنگر. به سنگر حاج‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین خرازی که رسیدم از من پرسید: «حالت بهتر شد؟» گفتم: «شکر خدا، بله، خوبم.» گفت: «بیا در سنگر ما» گفتم: «نه، قرار بود با بچه‌‌‌‌‌‌‌ها سنگر را تعمیر کنیم.» در راه که می‌‌آمدم دیدم بچه‌‌های دیگر هم به من می‌‌گویند نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد به سنگر بروی. حسابی شک کردم و پیش خودم گفتم حتماً اتفاقی افتاده که چنین رفتاری دارند. به سنگر که رسیدم دیدم کاملاً خراب شده است. ظاهراً بعداز رفتنم خمپاره‌ای به سنگر اصابت کرده بود. الوار‌‌های چوبی کاملاً خرد شده بودند و حالتی تیز و برنده، مثل نیزه، پیدا کرده و در قسمت‌‌های گوناگون بدن دوستان عزیزم فرورفته بود. همگی به شهادت رسیده بودند. دیدن صحنه واقعاً برایم دردناک بود<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[اسارت و اسیران]] | |||
* [[اردوگاه الانبار]] | |||
== کتابشناسی == | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:اردوگاه الانبار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۵
کتاب خاطره تکه‌های کوچک سیب روایت آزاده، مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی در دوران اسارت است.
فراداده کتاب
 تکه‌های کوچک سیب روایت آزاده، مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی در دوران اسارت | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | میثم رحیمی |
| ویراستار | فرزانه قلعه قوند |
| صفحه آرایی و صفحه بندی | افسانه گودرزی |
| تصویرگر و طراح چاپ | سید ایمان نوری نجفی |
| سال نشر | 1402 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: میثم رحیمی
ویراستار: فرزانه قلعه قوند
صفحه آرایی و صفحه بندی: افسانه گودرزی
تصویرگر و طراح چاپ: سیدایمان نوری‌نجفی
سال نشر: 1402
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
تکه‌های کوچک سیب روایت مرحوم حسینعلی رحیمی حاجی آبادی، آزاده‌ای از روستای حاجی‌آباد، از توابع نجف‌‌‌آباد اصفهان است.
حسینعلی رحیمی‌حاجی‌آبادی در سال 1342، در خانواده‌ای روحانی و مبارز چشم به جهان گشود و در خرداد 1357 بعداز قبولی در پایه سوم راهنمایی، به‌سفارش پدرش، به مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان رفت. 16ساله بود که مبارزات مردم علیه رژیم طاغوت شدت گرفت و او با تعطیل‌شدن حوزه در راهپیمایی علیه شاه شرکت می‌‌کرد ... .
با شروع جنگ تحمیلی، حسینعلی در سال 1360 به دارخوین رفت و پس‌ازآن در عملیات ثامن‌الائمه، فتح‌المبین و بیت‌المقدس شرکت کرد. او در 17 آبان سال 1361، در عملیات محرم، درحالی‌که به‌شدت مجروح بود، به اسارت نیروهای دشمن درآمد و همسر تازه‌عقده‌شده‌اش، مادر، پدر و همه خانواده‌اش را چندین سال به انتظار گذاشت.
این آزاده سال‌های اسارت خود را در اردوگاه عنبر (الانبار یا کمپ 8) سپری کرد. مرحوم حسینعلی رحیمی در سال 1364 به‌دلیل مجروحیت شدید مبادله شد و به ایران بازگشت. طولی نکشید که برای مداوا به آلمان رفت و سرانجام در سحرگاه 20 اردیبهشت 1400، مصادف با 27 رمضان 1442 ه.ق، رنج اسارت را در این جهان گذاشت و به یاران شهیدش پیوست.
گزیده ای از محتوای کتاب
در دل شب، پای پیاده، از کنار کارون به عقب آمدم و نزدیکی‌‌های صبح رسیدم به محمدیه. به سنگر بهداری مراجعه کردم، ولی همین‌طور که می‌‌آمدم، به‌طرز معجزه‌آسایی، دل‌دردم از بین رفت و به آرامش خوبی رسیدم. چون قرار بود سنگر را تعمیر کنیم، بعداز خواندن نماز صبح حرکت کردم طرف سنگر. به سنگر حاج‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین خرازی که رسیدم از من پرسید: «حالت بهتر شد؟» گفتم: «شکر خدا، بله، خوبم.» گفت: «بیا در سنگر ما» گفتم: «نه، قرار بود با بچه‌‌‌‌‌‌‌ها سنگر را تعمیر کنیم.» در راه که می‌‌آمدم دیدم بچه‌‌های دیگر هم به من می‌‌گویند نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد به سنگر بروی. حسابی شک کردم و پیش خودم گفتم حتماً اتفاقی افتاده که چنین رفتاری دارند. به سنگر که رسیدم دیدم کاملاً خراب شده است. ظاهراً بعداز رفتنم خمپاره‌ای به سنگر اصابت کرده بود. الوار‌‌های چوبی کاملاً خرد شده بودند و حالتی تیز و برنده، مثل نیزه، پیدا کرده و در قسمت‌‌های گوناگون بدن دوستان عزیزم فرورفته بود. همگی به شهادت رسیده بودند. دیدن صحنه واقعاً برایم دردناک بود[۱].