زبان بدن در داستان های میثم دشتی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۵۶

پایان نامه ای درباره زبان بدن در داستان های میثم دشتی است که توسط میثم دشتی در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه رازی انجام و در سال 1402 دفاع شده است.

فراداده پایان نامه

عنوان پایان نامه: زبان بدن در داستان های میثم دشتی

پدید آور: میثم دشتی

سال نشر: 1402

نام سازمان: دانشگاه رازی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی

رشته تحصیلی: زبان و ادبیات فارسی

نوع فایل: pdf

نوع ماده: پایان نامه کارشناسی ارشد

چکیده

ارتباط غیرکلامی و زبان بدن یکی از راه‌های ارتباطی میان‌ انسان‌ها است. ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در یک محیط ارتباطی دارای ارزش پیامی بالقوه‌ای برای مخاطب و نویسنده است، زیرا تمام شخصیت‌های یک داستان از طریق رفتارها و واکنش‌هایی‌که دارند، معرفی می‌شوند. استفاده از این نوع ابزار غیرکلامی از‌کارآمدترین محرک در ایجاد ارتباط بین انسان‌ها شمرده می‌شود. این نوع شیوه ارتباطی در انتقال افکار و احساسات تاثیر بسزایی دارد. اهمیت این نوع ابزار چنانست‌که برخی از پژوهشگران حوزه زبان و ادبیات فارسی آن را مهم ترین ارتباط‌کلامی می‌دانند. ادبیات داستانی با اینکه بیشتر بر‌اساس ارتباط‌کلامی شکل‌گرفته است، اما از ارتباط غیرکلامی نیز بهره می‌گیرد. این ارتباط شامل تمامی حرکات بدنی، مشخصه‌های ظاهری (اندازه و‌ شکل بدن، نوع پوشش و...) خصوصیات صدا و نوع استفاده از فضا و مکان، مصنوعات و حالت چهره است.‌که همه این حالات و حرکات بیشتراز طریق بدن و به صورت ناآگاهانه صورت می‌گیرد. در این پژوهش‌که از نوع پژووهش‌های توصیفی- تحلیلی است و برپایه روش‌کتابخانه‌ای و با ابزار فیش‌برداری، انجام شده،‌کوشیده شده است تا چگونگی‌کارکرد ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در‌حوزه ادبیات پایداری به ‌ویژه‌آثار دفاع‌مقدس با تکیه بر سه اثر ارزشمند چون «دا»، «پایی‌که جا ماند»، «نخل‌های بی‌سر» بررسی شود. «کتاب دا» خاطرات دوران جنگ سید زهرا حسینی است‌که از فداکاری مادران شهدا سخن رفته‌است. «کتاب پایی‌که جا ماند» در واقع خاطرات دوران اسارت یکی از دلاوران جنگ تحمیلی به نام «سید ناصر حسینی» است.‌که روزهای سخت دوران اسارت از زبان این جانباز به تصویر کشیده شده‌است. «کتاب نخل‌های بی‌سر» داستان مقاومت مردم خرمشهر است‌که شخصیت اصلی داستان ناصر همراه دیگر دوستانش به دفاع از شهرشان پرداخته است. از‌ اهداف نویسندگان ادبیات پایداری، جهت‌دهی به افکار و اندیشه‌هاست و‌آنها تمام تلاش خود را نموده‌اند‌که فضای جنگ وآثار خفقان جامعه را با استفاده‌از شیوه‌های مختلف بیانی برای برقراری ارتباط مؤثر و نافذ اندیشه‌های پایداری یاری جویند.‌که این ارتباط علاوه‌بر روشهای مبتنی بر‌کلام به نشانه‌های غیرکلامی نیز مبتنی است. یافته‌های پژوهش حاکی از ان است نویسندگان سه اثر توانسته‌اند از طریق نشانه‌های مختلف ارتباط غیرکلامی برای تقویت‌گفتمان خود از صحنه‌های مبارزه، حالات و روحیات رزمندگان استفاده‌کرده‌اند. توصیف وضعیت جسمانی و شرایط مکانی و موقعیت مناطق جنگی به صورت دقیق و همچنین‌ ارتباط چهره‌ای چون نگرانی‌ها و ناراحتی و ... نسبت به دیگر مؤلفه‌های ارتباط غیرکلامی تأثیر بیشتری دارند.

کلیدواژه ها

پایی که جا ماند؛ نخل های بی سر؛ دا؛ ارتباط غیرکلامی و زبان بدن

نیز نگاه کنید به

پایی که جا ماند

پیوند به بیرون

پیوند به تمام متن پایان نامه https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/6438fbcca6ffd9265b7fef4cb63d0d77

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 == چکیده ==
-ارتباط غیرکلامی و زبان بدن یکی از راه‌های ارتباطی میان‌ انسان‌ها است. ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در یک محیط ارتباطی دارای ارزش پیامی بالقوه‌ای برای مخاطب و نویسنده است، زیرا تمام شخصیت‌های یک داستان از طریق رفتارها و واکنش‌هایی‌که دارند، معرفی می‌شوند. استفاده از این نوع ابزار غیرکلامی از‌کارآمدترین محرک در ایجاد ارتباط بین انسان‌ها شمرده می‌شود. این نوع شیوه ارتباطی در انتقال افکار و احساسات تاثیر بسزایی دارد. اهمیت این نوع ابزار چنانست‌که برخی از پژوهشگران حوزه زبان و ادبیات فارسی آن را مهم ترین ارتباط‌کلامی می‌دانند. ادبیات داستانی با اینکه بیشتر بر‌اساس ارتباط‌کلامی شکل‌گرفته است، اما از ارتباط غیرکلامی نیز بهره می‌گیرد. این ارتباط شامل تمامی حرکات بدنی، مشخصه‌های ظاهری (اندازه و‌ شکل بدن، نوع پوشش و...) خصوصیات صدا و نوع استفاده از فضا و مکان، مصنوعات و حالت چهره است.‌که همه این حالات و حرکات بیشتراز طریق بدن و به صورت ناآگاهانه صورت می‌گیرد. در این پژوهش‌که از نوع پژووهش‌های توصیفی- تحلیلی است و برپایه روش‌کتابخانه‌ای و با ابزار فیش‌برداری، انجام شده،‌کوشیده شده است تا چگونگی‌کارکرد ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در‌حوزه ادبیات پایداری به ‌ویژه‌آثار دفاع‌مقدس با تکیه بر سه اثر ارزشمند چون «دا»، «[[پایی که جا ماند|پایی‌که جا ماند]]»، « نخل‌های بی‌سر» بررسی شود. «کتاب دا» خاطرات دوران جنگ سید زهرا حسینی است‌که از فداکاری مادران شهدا سخن رفته‌است. «[[پایی که جا ماند|کتاب پایی‌که جا ماند]]» در واقع خاطرات دوران اسارت یکی از دلاوران جنگ تحمیلی به نام «سید ناصر حسینی» است.‌که روزهای سخت دوران اسارت از زبان این جانباز به تصویر کشیده شده‌است. «کتاب نخل‌های بی‌سر» داستان [[مقاومت]] مردم خرمشهر است‌که شخصیت اصلی داستان ناصر همراه دیگر دوستانش به دفاع از شهرشان پرداخته است. از‌ اهداف نویسندگان ادبیات پایداری، جهت‌دهی به افکار و اندیشه‌هاست و‌آنها تمام تلاش خود را نموده‌اند‌که فضای جنگ وآثار خفقان جامعه را با استفاده‌از شیوه‌های مختلف بیانی برای برقراری ارتباط مؤثر و نافذ اندیشه‌های پایداری یاری جویند.‌که این ارتباط علاوه‌بر روشهای مبتنی بر‌کلام به نشانه‌های غیرکلامی نیز مبتنی است. یافته‌های پژوهش حاکی از ان است نویسندگان سه اثر توانسته‌اند از طریق نشانه‌های مختلف ارتباط غیرکلامی برای تقویت‌گفتمان خود از صحنه‌های مبارزه، حالات و روحیات رزمندگان استفاده‌کرده‌اند. توصیف وضعیت جسمانی و شرایط مکانی و موقعیت مناطق جنگی به صورت دقیق و همچنین‌ ارتباط چهره‌ای چون نگرانی‌ها و ناراحتی و ... نسبت به دیگر مؤلفه‌های ارتباط غیرکلامی تأثیر بیشتری دارند.
+ارتباط غیرکلامی و زبان بدن یکی از راه‌های ارتباطی میان‌ انسان‌ها است. ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در یک محیط ارتباطی دارای ارزش پیامی بالقوه‌ای برای مخاطب و نویسنده است، زیرا تمام شخصیت‌های یک داستان از طریق رفتارها و واکنش‌هایی‌که دارند، معرفی می‌شوند. استفاده از این نوع ابزار غیرکلامی از‌کارآمدترین محرک در ایجاد ارتباط بین انسان‌ها شمرده می‌شود. این نوع شیوه ارتباطی در انتقال افکار و احساسات تاثیر بسزایی دارد. اهمیت این نوع ابزار چنانست‌که برخی از پژوهشگران حوزه زبان و ادبیات فارسی آن را مهم ترین ارتباط‌کلامی می‌دانند. ادبیات داستانی با اینکه بیشتر بر‌اساس ارتباط‌کلامی شکل‌گرفته است، اما از ارتباط غیرکلامی نیز بهره می‌گیرد. این ارتباط شامل تمامی حرکات بدنی، مشخصه‌های ظاهری (اندازه و‌ شکل بدن، نوع پوشش و...) خصوصیات صدا و نوع استفاده از فضا و مکان، مصنوعات و حالت چهره است.‌که همه این حالات و حرکات بیشتراز طریق بدن و به صورت ناآگاهانه صورت می‌گیرد. در این پژوهش‌که از نوع پژووهش‌های توصیفی- تحلیلی است و برپایه روش‌کتابخانه‌ای و با ابزار فیش‌برداری، انجام شده،‌کوشیده شده است تا چگونگی‌کارکرد ارتباط غیرکلامی و زبان بدن در‌حوزه ادبیات پایداری به ‌ویژه‌آثار دفاع‌مقدس با تکیه بر سه اثر ارزشمند چون «دا»، «[[پایی که جا ماند|پایی‌که جا ماند]]»، «نخل‌های بی‌سر» بررسی شود. «کتاب دا» خاطرات دوران جنگ سید زهرا حسینی است‌که از فداکاری مادران شهدا سخن رفته‌است. «[[پایی که جا ماند|کتاب پایی‌که جا ماند]]» در واقع خاطرات دوران اسارت یکی از دلاوران جنگ تحمیلی به نام «سید ناصر حسینی» است.‌که روزهای سخت دوران اسارت از زبان این جانباز به تصویر کشیده شده‌است. «کتاب نخل‌های بی‌سر» داستان [[مقاومت]] مردم خرمشهر است‌که شخصیت اصلی داستان ناصر همراه دیگر دوستانش به دفاع از شهرشان پرداخته است. از‌ اهداف نویسندگان ادبیات پایداری، جهت‌دهی به افکار و اندیشه‌هاست و‌آنها تمام تلاش خود را نموده‌اند‌که فضای جنگ وآثار خفقان جامعه را با استفاده‌از شیوه‌های مختلف بیانی برای برقراری ارتباط مؤثر و نافذ اندیشه‌های پایداری یاری جویند.‌که این ارتباط علاوه‌بر روشهای مبتنی بر‌کلام به نشانه‌های غیرکلامی نیز مبتنی است. یافته‌های پژوهش حاکی از ان است نویسندگان سه اثر توانسته‌اند از طریق نشانه‌های مختلف ارتباط غیرکلامی برای تقویت‌گفتمان خود از صحنه‌های مبارزه، حالات و روحیات رزمندگان استفاده‌کرده‌اند. توصیف وضعیت جسمانی و شرایط مکانی و موقعیت مناطق جنگی به صورت دقیق و همچنین‌ ارتباط چهره‌ای چون نگرانی‌ها و ناراحتی و ... نسبت به دیگر مؤلفه‌های ارتباط غیرکلامی تأثیر بیشتری دارند.
 == کلیدواژه ها ==
-پایی که جا ماند؛ نخل های بی سر؛ دا؛ ارتباط غیرکلامی و زبان بدن
+[[پایی که جا ماند]]؛ نخل های بی سر؛ دا؛ ارتباط غیرکلامی و زبان بدن
 == نیز نگاه کنید به ==