دوازدهمین اردوگاه(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۴۱

کتاب دوازدهمین اردوگاه: خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی است

خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی

فرداده کتاب

نویسنده: اصغر زاغیان

لیتوگرافی، چاپ و صحافی: پرتو- نگین

نوبت و سال چاپ: اول، 1389

حروف‌چین و صفحه‌آرا: -

شمارگان: 1000

قیمت پشت جلد: 50000 ریال

تعداد صفحات: 384

شابک: 5-53-5013-600-978

قطع کتاب: وزیری

نوع کتاب: خاطره

معرفی کتاب، معرفی راوی و نویسنده

این کتاب از خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی است. شامل 78 موضوع است که در قالب خاطره اتفاقات مختلفی را كه در مكان‌های مختلفی ازجمله بصره و زندان‌های بغداد اتفاق بیان می‌کند، اما اكثر آنها در اردوگاه تکریت 12 به وقوع پیوسته است؛ به همین خاطر عنوان این كتاب دوازدهمین اردوگاه نامیده شده است.

اصغر زاغیان در 28 فروردین 1367 در تک عراق..به اسارت درآمد و سال‌های اسارت خود را به عنوان اسیری مفقودالاثر در اردوگاه تکریت 12 به عنوان اسیری مفقودالاثر سپری کرد. او در اواخر اسارت به اردوگاه رمادی 3 ( کمپ 9) منتقل شد.

گزیده‌ای از محتوای کتاب

فرمانده با خشم و غضبی دوچندان تکرار می‌کند: «گفتم بگو من اصلاً شعار نداده‌ام، من هم دست از سرت برمی‌دارم.» و باز هم علیرضا با شجاعت و شهامتی ستودنی جواب می‌دهد: «من شعار داده‌ام و تا آخر پای آن ایستاده‌ام و هیچ‌وقت هم پشیمان نیستم، سربازان شما به رهبر ما اهانت نکنند، من هم اهانت نمی‌کنم.» سرهنگ که از فرط عصبانیت صورتش برافروخته شده است، خشمگینانه با عصای خود چند ضربه به سر و صورت علیرضا می‌کوبید و دستور می‌دهد وی را به سلول انفرادی برگردانند و تا چند روز به طور متوالی او را فلک نموده و با ضربه‌های خردکننده نبشی و باتون انتقام شعار را از او بگیرند ... ^[۱].

کتابشناسی

↑ قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،

[1] قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:دوازدهمین اردوگاه.jpg|بندانگشتی|کتاب دوازدهمین اردوگاه: خاطرات خودنگاشت اصغر زاغيان آزاده و جانباز اصفهاني است]]
+[[پرونده:دوازدهمین اردوگاه.jpg|بندانگشتی|کتاب دوازدهمین اردوگاه: خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی است]]
-'''خاطرات خودنگاشت اصغر زاغيان آزاده و جانباز اصفهانی'''
+'''خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی'''
 === فرداده کتاب ===
-'''نويسنده:''' اصغر زاغيان
+'''نویسنده:''' اصغر زاغیان
-'''ليتوگرافي، چاپ و صحافي:''' پرتو- نگين
+'''لیتوگرافی، چاپ و صحافی:''' پرتو- نگین
 '''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1389
-'''حروف‌چين و صفحه‌آرا: -'''
+'''حروف‌چین و صفحه‌آرا: -'''
 '''شمارگان:''' 1000
-'''قيمت پشت جلد:''' 50000 ريال
+'''قیمت پشت جلد:''' 50000 ریال
 '''تعداد صفحات:''' 384
@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 '''شابک:''' 5-53-5013-600-978
-'''قطع کتاب:''' وزيري
+'''قطع کتاب:''' وزیری
 '''نوع کتاب:''' خاطره
-=== '''معرفي کتاب، معرفي راوي و نويسنده''' ===
+=== '''معرفی کتاب، معرفی راوی و نویسنده''' ===
-اين کتاب از خاطرات خودنگاشت اصغر زاغيان آزاده و جانباز اصفهاني است. شامل 78 موضوع است که در قالب خاطره اتفاقات مختلفي را كه در مكان‌هاي مختلفي ازجمله بصره و زندان‌هاي بغداد اتفاق بيان مي‌کند، اما اكثر آنها در اردوگاه دوازده تکريت به وقوع پيوسته است؛ به همين خاطر عنوان اين كتاب دوازدهمين اردوگاه ناميده شده است.
+این کتاب از خاطرات خودنگاشت اصغر زاغیان آزاده و جانباز اصفهانی است. شامل 78 موضوع است که در قالب خاطره اتفاقات مختلفی را كه در مكان‌های مختلفی ازجمله بصره و زندان‌های بغداد اتفاق بیان می‌کند، اما اكثر آنها در [[اردوگاه تکریت 12]] به وقوع پیوسته است؛ به همین خاطر عنوان این كتاب دوازدهمین [[اردوگاه]] نامیده شده است.
-اصغر زاغيان در 28 فروردين 1367 در تک عراق..به اسارت درآمد و سال‌هاي اسارت خود را به عنوان اسيري مفقودالاثر در اردوگاه تکريت 12 به عنوان اسيري مفقودالاثر سپري کرد. او در اواخر اسارت به کمپ 9 رمادي منتقل شد.
+اصغر زاغیان در 28 فروردین 1367 در تک عراق..به اسارت درآمد و سال‌های اسارت خود را به عنوان اسیری مفقودالاثر در اردوگاه تکریت 12 به عنوان اسیری مفقودالاثر سپری کرد. او در اواخر [[اسارت و اسیران|اسارت]] به [[اردوگاه رمادی 3]] ( [[کمپ 9]]) منتقل شد.
-=== '''گزيده‌اي از محتواي کتاب''' ===
+=== '''گزیده‌ای از محتوای کتاب''' ===
-فرمانده با خشم و غضبي دوچندان تکرار مي‌کند: «گفتم بگو من اصلاً شعار نداده‌ام، من هم دست از سرت برمي‌دارم.» و باز هم عليرضا با شجاعت و شهامتي ستودني جواب مي‌دهد: «من شعار داده‌ام و تا آخر پاي آن ايستاده‌ام و هيچ‌وقت هم پشيمان نيستم، سربازان شما به رهبر ما اهانت نکنند، من هم اهانت نمي‌کنم.» سرهنگ که از فرط عصبانيت صورتش برافروخته شده است، خشمگينانه با عصاي خود چند ضربه به سر و صورت عليرضا مي‌کوبيد و دستور مي‌دهد وي را به سلول انفرادي برگردانند و تا چند روز به طور متوالي او را فلک نموده و با ضربه‌هاي خردکننده نبشي و باتون انتقام شعار را از او بگيرند ... <ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>.
+فرمانده با خشم و غضبی دوچندان تکرار می‌کند: «گفتم بگو من اصلاً شعار نداده‌ام، من هم دست از سرت برمی‌دارم.» و باز هم علیرضا با شجاعت و شهامتی ستودنی جواب می‌دهد: «من شعار داده‌ام و تا آخر پای آن ایستاده‌ام و هیچ‌وقت هم پشیمان نیستم، سربازان شما به رهبر ما اهانت نکنند، من هم اهانت نمی‌کنم.» سرهنگ که از فرط عصبانیت صورتش برافروخته شده است، خشمگینانه با عصای خود چند ضربه به سر و صورت علیرضا می‌کوبید و دستور می‌دهد وی را به سلول انفرادی برگردانند و تا چند روز به طور متوالی او را فلک نموده و با ضربه‌های خردکننده نبشی و باتون انتقام شعار را از او بگیرند ... <ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>.
 === کتابشناسی ===