خاکریز دوازدهم(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''این کتاب روایت لحظه‌های مقاومت و مقابله آزادگان مقاوم است.''' | |||
== | == فراداده کتاب == | ||
{{Infobox|title=خاکریز دوازدهم}} | |||
'''نویسنده:''' علیرضا حیدری‌نسب | '''نویسنده:''' علیرضا حیدری‌نسب | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۳: | ||
'''قطع کتاب:''' رقعی | '''قطع کتاب:''' رقعی | ||
'''نوع | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== معرفی کتاب == | |||
این کتاب روایت لحظه‌های [[مقاومت]] و مقابله آزادگان مقاوم است و علیرضا حیدری‌نسب جانباز و آزاده زابلی آن را به نگارش درآورده است. او در این کتاب با پرداختن به یکی از مهم‌ترین چالش‌های عصر حاضر یعنی جنگ نرم نشان داد که فرزندان آزاده این مرزوبوم چگونه توانستند از بطن زخم و درد و رنج و محرومیت، دری به سوی مقاومت بگشایند و در وضعیت نفس‌گیر موجود و جنگی به مراتب سخت‌تر، اسیر تبلیغات دشمن نشوند. این خاطرات درس‌آموز و غرورآفرین که با استناد به آیات و روایات و تحلیل رویدادها توأم می‌باشد، در 3 فصل در اختیار علاقمندان به این عرصه قرار می‌گیرد. | این کتاب روایت لحظه‌های [[مقاومت]] و مقابله آزادگان مقاوم است و علیرضا حیدری‌نسب جانباز و آزاده زابلی آن را به نگارش درآورده است. او در این کتاب با پرداختن به یکی از مهم‌ترین چالش‌های عصر حاضر یعنی جنگ نرم نشان داد که فرزندان آزاده این مرزوبوم چگونه توانستند از بطن زخم و درد و رنج و محرومیت، دری به سوی مقاومت بگشایند و در وضعیت نفس‌گیر موجود و جنگی به مراتب سخت‌تر، اسیر تبلیغات دشمن نشوند. این خاطرات درس‌آموز و غرورآفرین که با استناد به آیات و روایات و تحلیل رویدادها توأم می‌باشد، در 3 فصل در اختیار علاقمندان به این عرصه قرار می‌گیرد. | ||
علیرضا حیدری‌نسب به عنوان اسیری مفقودالاثر روزهای [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود را در [[اردوگاه تکریت 12]] سپری کرد. | علیرضا حیدری‌نسب به عنوان اسیری مفقودالاثر روزهای [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود را در [[اردوگاه تکریت 12]] سپری کرد. | ||
== گزیده‌ای از محتوای کتاب == | |||
چند ماهی از فراگیر شدن [[نماز]] جماعت در [[اردوگاه]] می‌گذشت؛ سخت‌گیری و برخورد هم نه‌تنها نتیجه‌ای نداشت، بلکه عزم بچه‌ها را راسخ‌تر می‌کرد. کارهای دسته‌جمعی و مذهبی چون اذان و [[نماز]] جماعت با گماشتن مراقب و با پیش‌بینی‌های لازم انجام می‌شد. در این میان اتاق 5 [[اردوگاه تکریت 12]] در عدم رعایت نظم موردنظر عراقی‌ها ید طولایی داشت. مأموران از دست بچه‌ها به تنگ آمدند و مکرر با استهزا، از این اتاق با عناوینی چون قاعه انبیا (سالن و اتاق پیامبران) یاد می‌کردند<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). | چند ماهی از فراگیر شدن [[نماز]] جماعت در [[اردوگاه]] می‌گذشت؛ سخت‌گیری و برخورد هم نه‌تنها نتیجه‌ای نداشت، بلکه عزم بچه‌ها را راسخ‌تر می‌کرد. کارهای دسته‌جمعی و مذهبی چون اذان و [[نماز]] جماعت با گماشتن مراقب و با پیش‌بینی‌های لازم انجام می‌شد. در این میان اتاق 5 [[اردوگاه تکریت 12]] در عدم رعایت نظم موردنظر عراقی‌ها ید طولایی داشت. مأموران از دست بچه‌ها به تنگ آمدند و مکرر با استهزا، از این اتاق با عناوینی چون قاعه انبیا (سالن و اتاق پیامبران) یاد می‌کردند<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>. | ||
=== کتابشناسی == | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[اسارت و اسیران]] | |||
* [[خاطرات خود نگاشت]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:کتاب]] | |||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۴
این کتاب روایت لحظه‌های مقاومت و مقابله آزادگان مقاوم است.
فراداده کتاب
نویسنده: علیرضا حیدری‌نسب
ویراستار: فرزانه قلعه‌قوند
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: خانه چاپ کتاب
نوبت و سال چاپ: اول، 1396
شمارگان: 1000
قیمت پشت جلد: 91000 ریال
تعداد صفحات: 172
شابک: 6-17-8220-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب روایت لحظه‌های مقاومت و مقابله آزادگان مقاوم است و علیرضا حیدری‌نسب جانباز و آزاده زابلی آن را به نگارش درآورده است. او در این کتاب با پرداختن به یکی از مهم‌ترین چالش‌های عصر حاضر یعنی جنگ نرم نشان داد که فرزندان آزاده این مرزوبوم چگونه توانستند از بطن زخم و درد و رنج و محرومیت، دری به سوی مقاومت بگشایند و در وضعیت نفس‌گیر موجود و جنگی به مراتب سخت‌تر، اسیر تبلیغات دشمن نشوند. این خاطرات درس‌آموز و غرورآفرین که با استناد به آیات و روایات و تحلیل رویدادها توأم می‌باشد، در 3 فصل در اختیار علاقمندان به این عرصه قرار می‌گیرد.
علیرضا حیدری‌نسب به عنوان اسیری مفقودالاثر روزهای اسارت خود را در اردوگاه تکریت 12 سپری کرد.
گزیده‌ای از محتوای کتاب
چند ماهی از فراگیر شدن نماز جماعت در اردوگاه می‌گذشت؛ سخت‌گیری و برخورد هم نه‌تنها نتیجه‌ای نداشت، بلکه عزم بچه‌ها را راسخ‌تر می‌کرد. کارهای دسته‌جمعی و مذهبی چون اذان و نماز جماعت با گماشتن مراقب و با پیش‌بینی‌های لازم انجام می‌شد. در این میان اتاق 5 اردوگاه تکریت 12 در عدم رعایت نظم موردنظر عراقی‌ها ید طولایی داشت. مأموران از دست بچه‌ها به تنگ آمدند و مکرر با استهزا، از این اتاق با عناوینی چون قاعه انبیا (سالن و اتاق پیامبران) یاد می‌کردند[۱].