قصعه(ظرف): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «===مقدمه=== کرمی<ref>کرمی، حسین (1389). اردوگاه سوم. تهران: پیام آزادگان،ص.47-48.</ref> در مورد این ظرف چنین بیان می‌کند: «قصعه که صحیح آن قَصعه است و برخی اسرا به آن قُصوِه نیز می‌گفتند، ظرفی است به طول 40 و عرض 25 سانتی‌متر، که دیواره‌های آن 5 سانتی‌متر ار...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
کرمی<ref>کرمی، حسین (1389). [[اردوگاه]] سوم. تهران: پیام آزادگان،ص.47-48.</ref> در مورد این ظرف چنین بیان می‌کند: «قصعه که صحیح آن قَصعه است و برخی [[اسرا]] به آن قُصوِه نیز می‌گفتند، ظرفی است به طول 40 و عرض 25 سانتی‌متر، که دیواره‌های آن 5 سانتی‌متر ارتفاع داشت. این ظرف مختص به 10 نفر بود که به‌وسیله آن غذا می‌گرفتند.» | کرمی<ref>کرمی، حسین (1389). [[اردوگاه]] سوم. تهران: پیام آزادگان،ص.47-48.</ref> در مورد این ظرف چنین بیان می‌کند: «قصعه که صحیح آن قَصعه است و برخی [[اسرا]] به آن قُصوِه نیز می‌گفتند، ظرفی است به طول 40 و عرض 25 سانتی‌متر، که دیواره‌های آن 5 سانتی‌متر ارتفاع داشت. این ظرف مختص به 10 نفر بود که به‌وسیله آن غذا می‌گرفتند.» | ||
سالمی‌نژاد<ref>سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1386). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان،ص.79.</ref>، بیان می‌کند: «به‌خاطر کمبود ظروف غذاخوری، اسرا گروه‌های غذایی ده یا دوازده نفره‌ای بین خود تشکیل می‌دادند و در هر دو یا سه وعده غذای روزانه، همسفره بودند ... ابتدای اسارت هر ظرف غذا برای 12 نفر بود که بعدها سهمیه‌ای شامل یک لیوان، یک بشقاب و یک قاشق از جنس روی تعلق گرفت.» | سالمی‌نژاد<ref>سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1386). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان،ص.79.</ref>، بیان می‌کند: «به‌خاطر کمبود ظروف غذاخوری، اسرا گروه‌های غذایی ده یا دوازده نفره‌ای بین خود تشکیل می‌دادند و در هر دو یا سه وعده غذای روزانه، همسفره بودند ... ابتدای [[اسارت و اسیران|اسارت]] هر ظرف غذا برای 12 نفر بود که بعدها سهمیه‌ای شامل یک لیوان، یک بشقاب و یک قاشق از جنس روی تعلق گرفت.» | ||
نیز نگاه کنید به [[تغذیه]] | نیز نگاه کنید به [[تغذیه]] | ||
=== کتابشناسی === | === کتابشناسی === | ||
<references />سهیلا علی ین | |||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۷
مقدمه
کرمی[۱] در مورد این ظرف چنین بیان می‌کند: «قصعه که صحیح آن قَصعه است و برخی اسرا به آن قُصوِه نیز می‌گفتند، ظرفی است به طول 40 و عرض 25 سانتی‌متر، که دیواره‌های آن 5 سانتی‌متر ارتفاع داشت. این ظرف مختص به 10 نفر بود که به‌وسیله آن غذا می‌گرفتند.»
سالمی‌نژاد[۲]، بیان می‌کند: «به‌خاطر کمبود ظروف غذاخوری، اسرا گروه‌های غذایی ده یا دوازده نفره‌ای بین خود تشکیل می‌دادند و در هر دو یا سه وعده غذای روزانه، همسفره بودند ... ابتدای اسارت هر ظرف غذا برای 12 نفر بود که بعدها سهمیه‌ای شامل یک لیوان، یک بشقاب و یک قاشق از جنس روی تعلق گرفت.»
نیز نگاه کنید به تغذیه
کتابشناسی
سهیلا علی ین