نتایج دعا و توسل بر اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==== 3. عامل مهم تربیت ==== | ==== 3. عامل مهم تربیت ==== | ||
هر قدر موضوع دعا برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق دعا در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره [[اسارت و اسیران|اسارت]]، [[دعا و توسل|دعا]] و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد. | هر قدر موضوع [[دعا و توسل|دعا]] برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق دعا در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره [[اسارت و اسیران|اسارت]]، [[دعا و توسل|دعا]] و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد. | ||
==== 4. تقویت حس نوع‌دوستی ==== | ==== 4. تقویت حس نوع‌دوستی ==== | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۲
مقدمه
اسرا در دوران اسارت در سخت‌ترین شرایط شکنجه‌های جسمی و روحی قرار داشتند. تنها امید و سلاح آنها در مقابل دشمن، دعا و رازو نیاز و توسل به اهل بیت علیهم‌السلام بود.
نتایج دعا و توسل
1. احیای روح امید
دعاکننده در حین ناامیدی خود را با قدرتی لایزال مرتبط می‌کند که مشکل و آسان برای او مطرح نیست و نور امید در دلش می‌درخشد. در اوج ناامیدی، هر روز امید برای آزادی و رهایی از بند دژخیمان و زندگی مشقت‌بار و شکنجه‌های تا سرحد مرگ، کمتر و کمتر می‌شد. تنها عاملی که می‌توانست در آن شرایط سخت و جان‌فرسا به اسرا کمک کند، تقویت معنویات و روحیه مذهبی آنها بود. اسرا برای در امان ماندن از تهاجم همه‌جانبه فرهنگی دشمن، که ازطریق جراید و مجلات و رادیو و تلویزیون صورت می‌گرفت، با مناجات و قرائت قرآن، نهج‌البلاغه و مفاتیح، روحیۀ معنوی خود را تقویت می‌کردند[۱]، و با خواندن دعای توسل در شب‌های سه‌شنبه و دعای کمیل در شب‌های جمعه و زیارت عاشورا و دعای ندبه جمعه‌ها دل‌هایشان را جلا می‌دادند و هنگام هجوم غم و غصه، به دعا و قرآن پناه می‌بردند.
2. دعوت به پاکی و نیکی و پرهیزگاری
در دوران اسارت، دعا موجب می‌شد كه پاكی و كار خوب و پرهیز از گناهان در دستور كار روزانه اسیران قرار داشته باشد.
3. عامل مهم تربیت
هر قدر موضوع دعا برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق دعا در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره اسارت، دعا و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد.
4. تقویت حس نوع‌دوستی
دعا حس نوع‌دوستی و توجه به حال سایر انسان‌ها و مشکلات آنها را در انسان تقویت می‌کند. به‌همین‌علت اول باید برای دیگران دعا کنیم و بعد برای خود. در دوران اسارت نیز مصداق عینی این توجه به دیگران و ترجیح منافع آنها بر منافع خود دیده می‌شد.
5. مبارزه با اضطراب‌های درونی
دعا و راز و نیاز به درگاه پروردگار قادر و توکل و یقین به قدرت لایزال آفریننده جهان انسان را مطمئن می‌کند و این اطمینان خاطر و خود را به او سپردن به انسان آرامش می‌دهد. عمل به مستحبات و خواندن دعا و ذکر، نوعی آرامش روحی و روانی در اسرا ایجاد می‌کرد و افسردگی و غم را از بین می‌برد[۱]. در اتاق‌هایی که دعا و مراسم مذهبی بیشتر بود، سلامتی روحی و روانی بیشتری بر آنجا حکمفرما بود.
نیز نگاه کنید به دعا و توسل
کتابشناسی
زهرا یزدی نژاد