شام در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اگرچه در بعضی از [[اردوگاه]] ها مثل موصل تا پایان [[اسارت و اسیران|اسارت]]، خبری از وعده غذایی شام نبود، ولی در بقیه [[اردوگاه]] ها، به اسیران شام نیز می‌دادند. | اگرچه در بعضی از [[اردوگاه]] ها مثل موصل تا پایان [[اسارت و اسیران|اسارت]]، خبری از وعده غذایی شام نبود، ولی در بقیه [[اردوگاه]] ها، به اسیران شام نیز می‌دادند. | ||
سالمی‌نژاد <ref>سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1386). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام | سالمی‌نژاد <ref>سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1386). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: [https://www.mfpa.ir/ پیام آزادگان]،ص.80-81.</ref>بیان کرده است: <blockquote>«شام هر شب عبارت بود از آبگوشت، بدون استفاده از نخود یا لوبیا، به همراه مقداری [[نان در اسارت|نان]]. شب‌های جمعه، مرغ توزیع می‌شد. هر مرغ بین حدود ده تا بیست نفر تقسیم می‌شد؛ یعنی برای یک [[اردوگاه]] 1800 تا 2000 نفری، در مجموع نود مرغ طبخ می‌شد. در [[اردوگاه رمادی 13]]، تقریباً هر 30 روز یک‌بار مرغ توزیع می‌شد. در شب‌های جمعه نیز گاهی [[آب]] لوبیا، که سهم هر فرد تقریباً مقداری [[آب]] و شش عدد لوبیا بود، توزیع می‌شد. گاهی [[اسرا]] با جدا کردن گوشت‌های شام و خمیرهای سرخ‌شده از [[نان در اسارت|نان]]، کباب تهیه کرده و تنوعی در شام به وجود می‌آوردند».</blockquote> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۴
اگرچه در بعضی از اردوگاه ها مثل موصل تا پایان اسارت، خبری از وعده غذایی شام نبود، ولی در بقیه اردوگاه ها، به اسیران شام نیز می‌دادند.
سالمی‌نژاد [۱]بیان کرده است:
«شام هر شب عبارت بود از آبگوشت، بدون استفاده از نخود یا لوبیا، به همراه مقداری نان. شب‌های جمعه، مرغ توزیع می‌شد. هر مرغ بین حدود ده تا بیست نفر تقسیم می‌شد؛ یعنی برای یک اردوگاه 1800 تا 2000 نفری، در مجموع نود مرغ طبخ می‌شد. در اردوگاه رمادی 13، تقریباً هر 30 روز یک‌بار مرغ توزیع می‌شد. در شب‌های جمعه نیز گاهی آب لوبیا، که سهم هر فرد تقریباً مقداری آب و شش عدد لوبیا بود، توزیع می‌شد. گاهی اسرا با جدا کردن گوشت‌های شام و خمیرهای سرخ‌شده از نان، کباب تهیه کرده و تنوعی در شام به وجود می‌آوردند».
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1386). دانستنی‌های آزادگان، چ دوم. تهران: پیام آزادگان،ص.80-81.
سهیلا علی ین