فرزند ابوتراب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''کتاب فرزند ابوتراب در 67 بخش شامل خاطره و نمایه به چاپ رسیده است.''' == فراداده کتاب == '''نویسنده:''' غلامعلی رجایی {{Infobox|title=فرزند ابوتراب|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=ناشر|label5=سال نشر|lab...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
'''نویسنده:''' غلامعلی رجایی | '''نویسنده:''' غلامعلی رجایی | ||
{{Infobox|title=فرزند ابوتراب|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=ناشر|label5=سال نشر|label6=تعداد صفحات|label7=شماره شابک|label8=نوع ماده|data2=غلامعلی رجایی|data3=موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده|data4=خیزش نو|data5=1395|data6=100|data7=978-964-97070-3-4|data8=کتاب(خاطره)}} | {{Infobox|title=فرزند ابوتراب|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=ناشر|label5=سال نشر|label6=تعداد صفحات|label7=شماره شابک|label8=نوع ماده|data2=غلامعلی رجایی|data3=موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده|data4=خیزش نو|data5=1395|data6=100|data7=978-964-97070-3-4|data8=کتاب(خاطره)|image=[[پرونده:فرزند ابوتراب.jpg]]|caption=67 بخش شامل خاطره و نمایه}} | ||
'''ویراستار:''' موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده | '''ویراستار:''' موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۲
کتاب فرزند ابوتراب در 67 بخش شامل خاطره و نمایه به چاپ رسیده است.
فراداده کتاب
نویسنده: غلامعلی رجایی
 67 بخش شامل خاطره و نمایه | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | غلامعلی رجایی |
| ویراستار | موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده |
| ناشر | خیزش نو |
| سال نشر | 1395 |
| تعداد صفحات | 100 |
| شماره شابک | 978-964-97070-3-4 |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
ویراستار: موسسه‌ی ویراستاران، شهربانو سادات افتاده
ناشر: خیزش نو
سال نشر: 1395
تعداد صفحات: 100
شماره شابک: 4-3-97070-964-978
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب در 67 بخش شامل خاطره و نمایه به چاپ رسیده است.
برگزیده ای از محتوای کتاب
احمد گفته بود: «آنقدر حاجآقا ابوترابی را شکنجه می‌دهم، تا از پا در بیاید.» این شکنجه‌گر مدتی کارش را ادامه داد و هر بار از دفعه‌ی قبل سخت‌تر و وحشیانه‌تر حاجآقا را شکنجه می‌داد.
چند روزی گذشت و احمد سراغ حاجآقا نیامد.حاجآقا از نگهبان‌های اردوگاه پرسید: «این دوست ما کجاست؟ چرا دو روز است به سراغ ما نمی‌آید؟»
عراقی‌ها به ایشان گفتند: «خواهرش فوت کرده و به‌خاطر همین به مرخصی رفته است.»
حاجآقا به بچه‌های اردوگاه گفت: «برای شادی و آمرزش روح خواهر احمد قرآن بخوانید.»[۱]