راز ماندن(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
'''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | '''نوع ماده:''' کتاب(خاطره) | ||
== | == معرفی کتاب == | ||
این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده خراسانی (بیرجند) حسین طحان است. این خاطرات از زمان اعزام به جبهه آغاز شده و تا زمان آزادی و خروج از عراق و در 38 موضوع به نگارش درآمده است. | این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده خراسانی (بیرجند) حسین طحان است. این خاطرات از زمان اعزام به جبهه آغاز شده و تا زمان آزادی و خروج از عراق و در 38 موضوع به نگارش درآمده است. | ||
حسین طحان سال 1362 در عملیات خیبر به اسارت درآمد. سال های [[اسارت و اسیران|اسارت]] این آزاده در [[اردوگاه موصل 2]] و [[اردوگاه موصل 4]](جدید) سپری شد. | حسین طحان سال 1362 در عملیات خیبر به اسارت درآمد. سال های [[اسارت و اسیران|اسارت]] این آزاده در [[اردوگاه موصل 2]] و [[اردوگاه موصل 4]](جدید) سپری شد. | ||
== | == گزیده‌ای از محتوای کتاب == | ||
یک روز عصر خبری در [[اردوگاه]] پیچید که می‌خواهند [[اسرا]] را بیرون [[اردوگاه]] ببرند و از قفسه سینه آنها [[عکس]] بگیرند. همه خوشحال بودند از اینکه بعد از چند سال بالاخره فضای بیرون را می‌بینند و هوای آزاد را استنشاق می‌کنند. نوبت بیرون رفتن که شد، هر ده نفر اسیر را از مچ دست به همدیگه بستند و چشم‌ها را هم با چشم‌بند پوشاندند. یک نفر سرباز، فرد جلویی را هدایت می‌کرد و نُه نفر دیگر بسته به هم پشت سر او حرکت می‌کردند. وقتی آخرین در را رد کردیم و به فضای آزاد رسیدیم هوای آزاد را استنشاق کردیم، اما افسوس که هرگز جایی را نتوانستیم ببینیم. یک‌نفر، یک‌نفر همچنان با چشم بسته، داخل اتاقک سیار، می‌رفتیم و بعد از عکس‌گرفتن، بلافاصله به داخل [[اردوگاه]] برمی‌گشتیم. و این بود نحوه مداوای اسرای ما، در این میان، تنها ذکر خداوند دوای درمان بود ..<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref> . | یک روز عصر خبری در [[اردوگاه]] پیچید که می‌خواهند [[اسرا]] را بیرون [[اردوگاه]] ببرند و از قفسه سینه آنها [[عکس]] بگیرند. همه خوشحال بودند از اینکه بعد از چند سال بالاخره فضای بیرون را می‌بینند و هوای آزاد را استنشاق می‌کنند. نوبت بیرون رفتن که شد، هر ده نفر اسیر را از مچ دست به همدیگه بستند و چشم‌ها را هم با چشم‌بند پوشاندند. یک نفر سرباز، فرد جلویی را هدایت می‌کرد و نُه نفر دیگر بسته به هم پشت سر او حرکت می‌کردند. وقتی آخرین در را رد کردیم و به فضای آزاد رسیدیم هوای آزاد را استنشاق کردیم، اما افسوس که هرگز جایی را نتوانستیم ببینیم. یک‌نفر، یک‌نفر همچنان با چشم بسته، داخل اتاقک سیار، می‌رفتیم و بعد از عکس‌گرفتن، بلافاصله به داخل [[اردوگاه]] برمی‌گشتیم. و این بود نحوه مداوای اسرای ما، در این میان، تنها ذکر خداوند دوای درمان بود ..<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref> . | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* [[اسارت و اسیران]] | * [[اسارت و اسیران]] | ||
* [[اسرا]] | |||
* [[اردوگاه]] | |||
* [[اردوگاه موصل 2]] | |||
* [[اردوگاه موصل 4]] | |||
* [[خاطرات خود نگاشت]] | * [[خاطرات خود نگاشت]] | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۵: | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:اسارت و اسیران]] | [[رده:اسارت و اسیران]] | ||
[[رده:اسرا]] | |||
[[رده:افراد (آزاده‌ها)]] | |||
[[رده:اردوگاه]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 2]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 4]] | |||
[[رده:کتاب]] | [[رده:کتاب]] | ||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۸
خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده خراسانی (بیرجند) حسین طحان است.
فراداده کتاب
 خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده خراسانی (بیرجند) حسین طحان است | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | حسین طحان |
| ویراستار | مریم بیات |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | پرتو- نگین |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1390 |
| شمارگان | 2000 |
| قیمت پشت جلد | 39000 ریال |
| تعداد صفحات | 131/ مصور |
| شابک | 978-600-5013-580 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: حسین طحان
ویراستار: مریم بیات
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: پرتو- نگین
نوبت و سال چاپ: اول، 1390
شمارگان: 2000
قیمت پشت جلد: 39000 ریال
تعداد صفحات: 131/ مصور
شابک: 580-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده خراسانی (بیرجند) حسین طحان است. این خاطرات از زمان اعزام به جبهه آغاز شده و تا زمان آزادی و خروج از عراق و در 38 موضوع به نگارش درآمده است.
حسین طحان سال 1362 در عملیات خیبر به اسارت درآمد. سال های اسارت این آزاده در اردوگاه موصل 2 و اردوگاه موصل 4(جدید) سپری شد.
گزیده‌ای از محتوای کتاب
یک روز عصر خبری در اردوگاه پیچید که می‌خواهند اسرا را بیرون اردوگاه ببرند و از قفسه سینه آنها عکس بگیرند. همه خوشحال بودند از اینکه بعد از چند سال بالاخره فضای بیرون را می‌بینند و هوای آزاد را استنشاق می‌کنند. نوبت بیرون رفتن که شد، هر ده نفر اسیر را از مچ دست به همدیگه بستند و چشم‌ها را هم با چشم‌بند پوشاندند. یک نفر سرباز، فرد جلویی را هدایت می‌کرد و نُه نفر دیگر بسته به هم پشت سر او حرکت می‌کردند. وقتی آخرین در را رد کردیم و به فضای آزاد رسیدیم هوای آزاد را استنشاق کردیم، اما افسوس که هرگز جایی را نتوانستیم ببینیم. یک‌نفر، یک‌نفر همچنان با چشم بسته، داخل اتاقک سیار، می‌رفتیم و بعد از عکس‌گرفتن، بلافاصله به داخل اردوگاه برمی‌گشتیم. و این بود نحوه مداوای اسرای ما، در این میان، تنها ذکر خداوند دوای درمان بود ..[۱] .