خاطرات ترک خورده(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
{{Infobox|title=خاطرات ترک خورده|image=[[پرونده:خاطرات ترک خورده.jpg]]|caption=خاطرات خود نگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label5=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label6=نوبت و سال چاپ|label7=شمارگان|label8=قیمت پشت جلد|label9=تعداد صفحات|label10=شابک|label11=قطع کتاب|label12=نوع ماده|data2=چنگیز بابایی (هتکه‌لویی)|data3=فرزانه قلعه‌قوند|data4=مریم مردانی|data5=سلیمان‌زاده|data6=اول، 1394|data7=1000 نسخه|data8=65000 ریال|data9=128/ مصور|data10=978-600-5013-91-7|data11=رقعی|data12=کتاب(خاطره)}} | |||
'''نویسنده:''' چنگیز بابایی (هتکه‌لویی) | '''نویسنده:''' چنگیز بابایی (هتکه‌لویی) | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۴
خاطرات خودنگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی.
فراداده کتاب
 خاطرات خود نگاشت جانباز و آزاده مازندرانی چنگیز بابایی | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | چنگیز بابایی (هتکه‌لویی) |
| ویراستار | فرزانه قلعه‌قوند |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | سلیمان‌زاده |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1394 |
| شمارگان | 1000 نسخه |
| قیمت پشت جلد | 65000 ریال |
| تعداد صفحات | 128/ مصور |
| شابک | 978-600-5013-91-7 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: چنگیز بابایی (هتکه‌لویی)
ویراستار: فرزانه قلعه‌قوند
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: سلیمان‌زاده
نوبت و سال چاپ: اول، 1394
شمارگان: 1000 نسخه
قیمت پشت جلد: 65000 ریال
تعداد صفحات: 128/ مصور
شابک: 7-91-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب خاطرات خودنگاشت جانباز و آزادهمازندرانی چنگیز بابایی است.چنگیز بابایی سال 1367 در عملیات فاو به اسارت درآمد و سال‌های اسارت خود را در اردوگاه تکریت 12 به عنوان مفقودالاثر زندگی کرد..
گزیده‌ای از محتوای کتاب
بیست‌وچهار ساعت بود که بدون آب و غذا توی طویله بودیم. حتی دست‌شویی نمی‌توانستیم برویم. بوی تعفن همه‌جا را برداشته بود. هوا خیلی گرم بود. آن فضای بسته با توجه به وجود تعداد زیادی از اسرا و وجود شن و نمک، طاقتمان را طاق کرده بود. جای نشستن نبود و مجبور بودیم سرپا بایستیم. آماده می‌شدیم برای پذیرش سختی‌های اسارت.صبح روز بعد سرانجام در طویله باز شد... [۱].