سه هزار روز در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
{{Infobox|title=سه هزار روز در اسارت}} | {{Infobox|title=سه هزار روز در اسارت|image=[[پرونده:.سه هزار روز در اسارت.jpg]]|caption=خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) است|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=ویراستار|label4=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label5=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label6=نوبت و سال چاپ|label7=شمارگان|label8=قیمت پشت جلد|label9=تعداد صفحات|label10=شابک|label11=قطع کتاب|label12=نوع ماده|data2=حسن نوری|data3=بیژن کیانی|data4=مریم مردانی|data5=عترت چاپ|data6=اول، 1386|data7=2200|data8=19000 ریال|data9=162/ مصور|data10=978-600-5013-28-3|data11=رقعی|data12=کتاب(خاطره)}} | ||
'''نویسنده:''' حسن نوری | '''نویسنده:''' حسن نوری | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۷
کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) است.
فراداده کتاب
 خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) است | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | حسن نوری |
| ویراستار | بیژن کیانی |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | عترت چاپ |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1386 |
| شمارگان | 2200 |
| قیمت پشت جلد | 19000 ریال |
| تعداد صفحات | 162/ مصور |
| شابک | 978-600-5013-28-3 |
| قطع کتاب | رقعی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: حسن نوری
ویراستار: بیژن کیانی
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: عترت چاپ
نوبت و سال چاپ: اول، 1386
شمارگان: 2200
قیمت پشت جلد: 19000 ریال
تعداد صفحات: 162/ مصور
شابک: 3-28-5013-600-978
قطع کتاب: رقعی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) از دوران اسارت خود است که به شیوه موضوعی به‌نگارش درآمده است.
گزیده‌ای از محتوای کتاب
یک روز یکی از بچه‌ها به نام صمد یادش رفته بود که ریشش را بزند. سر آمار سرش را پایین گرفته بود و سرباز عراقی متوجه نشد. بعد از آمار رفت کنار حبانه ایستاد و داشت آب می‌خورد که سرباز عراقی از پشت پنجره او را دید بلافاصله آمد داخل آسایشگاه، اول کشیده‌ای به گوشش نواخت بعد هم تیغ را گرفت و بدون اینکه خیس کند، خشک‌خشک صورتش را زد و ما هم به این مناسبت این شعر را برای او سرودیم:
دوش دیدم که صمد را دم حبانه زدند
ریش او را نزدند آبی و خشکانه زدند
لحظه‌ای بعد صمد ماند و یکی صورت سرخ
جوش و تبخال و دمل زیر لبش دانه زدند
وقت صبحانه صمد آمد و با صد غرولند
با رفیقان سر یک مائده صبحانه زدند
مرتضی و حسن و احمد و معراج و رسول
بر سر و روی صمد خنده مستانه زدند
وقت ادخال سرور آمد و یاران با زید
ر سر گفتن این شعر بسی چانه زدند ...[۱]