سه هزار روز در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
(صفحه‌ای تازه حاوی «بندانگشتی|کتاب سه هزار روز در اسارت: خاطرات خودنگاشت حسن نوري(زيد) '''کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوري(زيد)''' === فراداده کتاب === '''نويسنده:''' حسن نوري '''ويراستار:''' بيژن کياني '''حروف‌چين و صفحه‌آرا:''' مريم مرداني '''...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:سه هزار روز در اسارت.jpg|بندانگشتی|کتاب سه هزار روز در اسارت: خاطرات خودنگاشت حسن نوري(زيد)]]
[[پرونده:سه هزار روز در اسارت.jpg|بندانگشتی|کتاب سه هزار روز در [[اسارت و اسیران|اسارت]]: خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید)]]
'''کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوري(زيد)'''  
'''کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) است.'''  


=== فراداده کتاب ===
=== فراداده کتاب ===
'''نويسنده:''' حسن نوري
'''نویسنده:''' حسن نوری


'''ويراستار:''' بيژن کياني
'''ویراستار:''' بیژن کیانی


'''حروف‌چين و صفحه‌آرا:''' مريم مرداني
'''حروف‌چین و صفحه‌آرا:''' مریم مردانی


'''ليتوگرافي، چاپ و صحافي:''' عترت چاپ
'''لیتوگرافی، چاپ و صحافی:''' عترت چاپ


'''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1386
'''نوبت و سال چاپ:''' اول، 1386
خط ۱۵: خط ۱۵:
'''شمارگان:''' 2200
'''شمارگان:''' 2200


'''قيمت پشت جلد:''' 19000 ريال
'''قیمت پشت جلد:''' 19000 ریال


'''تعداد صفحات:''' 162/ مصور  
'''تعداد صفحات:''' 162/ مصور  
خط ۲۱: خط ۲۱:
'''شابک:''' 3-28-5013-600-978
'''شابک:''' 3-28-5013-600-978


'''قطع کتاب:''' رقعي
'''قطع کتاب:''' رقعی


'''نوع کتاب:''' خاطره   
'''نوع کتاب:''' خاطره   


=== '''معرفي کتاب''' ===
=== '''معرفی کتاب''' ===
اين کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوري(زيد) از دوران اسارتش است که به شيوة موضوعي به‌نگارش درآمده است.  
این کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) از دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود است که به شیوه موضوعی به‌نگارش درآمده است.  


=== '''گزيده‌اي از محتواي کتاب''' ===
=== '''گزیده‌ای از محتوای کتاب''' ===
يک‌ روز يکي از بچه‌ها به نام صمد يادش رفته بود که ريشش را بزند. سر آمار سرش را پايين گرفته بود و سرباز عراقي متوجه نشد. بعد از آمار رفت کنار حبانه ايستاد و داشت آب مي‌خورد که سرباز عراقي از پشت پنجره او را ديد بلافاصله آمد داخل آسايشگاه، اول کشيده‌اي به گوشش نواخت بعد هم تيغ را گرفت و بدون اينکه خيس کند، خشک‌خشک صورتش را زد و ما هم به اين مناسبت اين شعر را براي او سروديم:
یک‌ روز یکی از بچه‌ها به نام صمد یادش رفته بود که ریشش را بزند. سر آمار سرش را پایین گرفته بود و سرباز عراقی متوجه نشد. بعد از [[آمار]] رفت کنار حبانه ایستاد و داشت [[آب]] می‌خورد که سرباز عراقی از پشت پنجره او را دید بلافاصله آمد داخل آسایشگاه، اول کشیده‌ای به گوشش نواخت بعد هم تیغ را گرفت و بدون اینکه خیس کند، خشک‌خشک صورتش را زد و ما هم به این مناسبت این شعر را برای او سرودیم:


دوش ديدم که صمد را دم حبانه زدند                                  
دوش دیدم که صمد را دم حبانه زدند                                  


                                                                                                                          ريش او را نزدند آبي و خشکانه زدند
                                                                                                                          ریش او را نزدند آبی و خشکانه زدند


لحظه‌اي بعد صمد ماند و يکي صورت سرخ                         
لحظه‌ای بعد صمد ماند و یکی صورت سرخ                         


                                                                                                                          جوش و تبخال و دمل زير لبش دانه زدند
                                                                                                                          جوش و تبخال و دمل زیر لبش دانه زدند


وقت صبحانه صمد آمد و با صد غرولند                                
وقت صبحانه صمد آمد و با صد غرولند                                


                                                                                                                          با رفيقان سر يک مائده صبحانه زدند
                                                                                                                          با رفیقان سر یک مائده صبحانه زدند


مرتضي و حسن و احمد و معراج و رسول                             
مرتضی و حسن و احمد و معراج و رسول                             


                                                                                                                          بر سر و روي صمد خندة مستانه زدند
                                                                                                                          بر سر و روی صمد خنده مستانه زدند


وقت ادخال سرور آمد و ياران با زيد                                    
وقت ادخال سرور آمد و یاران با زید                                    


                                                                                                                               ر سر گفتن اين شعر بسي چانه زدند ...<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>
                                                                                                                               ر سر گفتن این شعر بسی چانه زدند ...<ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،</ref>


=== کتابشناسی ===
=== کتابشناسی ===

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۲۲

کتاب سه هزار روز در اسارت: خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید)

کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) است.

فراداده کتاب

نویسنده: حسن نوری

ویراستار: بیژن کیانی

حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی

لیتوگرافی، چاپ و صحافی: عترت چاپ

نوبت و سال چاپ: اول، 1386

شمارگان: 2200

قیمت پشت جلد: 19000 ریال

تعداد صفحات: 162/ مصور

شابک: 3-28-5013-600-978

قطع کتاب: رقعی

نوع کتاب: خاطره

معرفی کتاب

این کتاب خاطرات خودنگاشت حسن نوری(زید) از دوران اسارت خود است که به شیوه موضوعی به‌نگارش درآمده است.

گزیده‌ای از محتوای کتاب

یک‌ روز یکی از بچه‌ها به نام صمد یادش رفته بود که ریشش را بزند. سر آمار سرش را پایین گرفته بود و سرباز عراقی متوجه نشد. بعد از آمار رفت کنار حبانه ایستاد و داشت آب می‌خورد که سرباز عراقی از پشت پنجره او را دید بلافاصله آمد داخل آسایشگاه، اول کشیده‌ای به گوشش نواخت بعد هم تیغ را گرفت و بدون اینکه خیس کند، خشک‌خشک صورتش را زد و ما هم به این مناسبت این شعر را برای او سرودیم:

دوش دیدم که صمد را دم حبانه زدند                                

                                                                                                                          ریش او را نزدند آبی و خشکانه زدند

لحظه‌ای بعد صمد ماند و یکی صورت سرخ                       

                                                                                                                          جوش و تبخال و دمل زیر لبش دانه زدند

وقت صبحانه صمد آمد و با صد غرولند                              

                                                                                                                          با رفیقان سر یک مائده صبحانه زدند

مرتضی و حسن و احمد و معراج و رسول                           

                                                                                                                          بر سر و روی صمد خنده مستانه زدند

وقت ادخال سرور آمد و یاران با زید                                    

                                                                                                                               ر سر گفتن این شعر بسی چانه زدند ...[۱]

کتابشناسی

  1. قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان،