نقش خاص روحانیت در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «=== مقدمه === روحانیت به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احكام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در هشت سال دفاع مقدس، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== مقدمه === | === مقدمه === | ||
روحانیت به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احكام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در هشت سال دفاع مقدس، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جبهه‌ها به تقویت روحیه رزمندگان، پاسخ به مسائل شرعی مربوط به جبهه و جهاد پرداختند. افزون‌برآن، جمعی از آنان با همان لباس طلبگی، به رزم و جهاد پرداختند و با حضور در خطوط مقدم جبهه هم‌پای سایر اقشار به جهاد پرداختند. استمرار حضور طلاب و روحانیون در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] باعث شد گروهی از آنان به درجه رفیع شهادت برسند و افرادی دیگر به اسارت نیروهای عراقی درآیند و سال‌هایی از عمر خویش را در اردوگاه‌های عراق سپری كنند.<ref name=":0">احد طجری، علی محمد (1395). مصاحبه . مورخ26 دی 1395.</ref>حضور روحانیون در محیط و شرایط جدید، نقش‌های جدیدی را هم بر دوش آنها نهاد. یکی از این نقش ها، نقش | روحانیت به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احكام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در هشت سال دفاع مقدس، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جبهه‌ها به تقویت روحیه رزمندگان، پاسخ به مسائل شرعی مربوط به جبهه و جهاد پرداختند. افزون‌برآن، جمعی از آنان با همان لباس طلبگی، به رزم و جهاد پرداختند و با حضور در خطوط مقدم جبهه هم‌پای سایر اقشار به جهاد پرداختند. استمرار حضور طلاب و روحانیون در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] باعث شد گروهی از آنان به درجه رفیع شهادت برسند و افرادی دیگر به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای عراقی درآیند و سال‌هایی از عمر خویش را در اردوگاه‌های عراق سپری كنند.<ref name=":0">احد طجری، علی محمد (1395). مصاحبه . مورخ26 دی 1395.</ref>حضور روحانیون در محیط و شرایط جدید، نقش‌های جدیدی را هم بر دوش آنها نهاد. یکی از این نقش ها، نقش خاص روحانیون در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] است . | ||
===نقش خاص=== | |||
====رهبری==== | |||
روحانیت علاوه‌بر نقش عمومی، در اغلب اردوگاه‌ها نقش رهبری را نیز برعهده داشتند. لزوم ایجاد تشكیلاتی مخفی برای سامان‌دهی كلّ فعالیت‌ها در دوران اسارت و نقش‌آفرینی فعال در این تشكیلات، احساس می‌شد و روحانیون در این امر نقشی محوری برعهده داشتند. در سطح كلان و كل اردوگاه‌ها، آقای ابوترابی‌فرد به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم (نامه‌های صلیب سرخ، ملاقات [[اسرا]] در بیمارستان‌های مشترك و...) و در سطح خُرد و تك‌تك اردوگاه‌ها، دیگر روحانیون رهبری و مدیریت را برعهده داشتند. البته در برخی اردوگاه‌ها، به‌سبب بافت جمعیتی، بحث رهبری به‌صورت شورایی اداره می‌شد؛ مثلاً در برخی از اردوگاه‌ها پنج روحانی، دو یا سه پاسدار و دو یا سه نفر ارتشی كه در یك سطح بودند، به‌صورت شورایی رهبری را برعهده داشتند. اعتقاد بر این بود كه انسان، منطقی است و این منطق در هرجا می‌تواند حاكم باشد. وظیفه انسان می‌تواند براساس آن منطق شكل بگیرد. (← [[مدیریت و رهبری]]) | |||
====برنامه‌ریزی برای آینده==== | |||
زندگی در شرایط جدید، ضرورتِ بهره‌گیری از فرصت‌ها را ایجاب می‌كرد. «بحثی در همان اوایل [[اسارت و اسیران|اسارت]] مطرح شد كه بالأخره روزی [[اسارت و اسیران|اسارت]] به پایان خواهد رسید و زمانی این نیروها آزاد می‌شوند، لازم بود علاوه‌بر حفظ سلامت جسمی، روحی، و ایمانی اسرا، برای رشد آموزشی آنها نیز اندیشیده می‌شد تا پس از بازگشت، از جامعه عقب‌ماندگی نداشته باشند. برای لحظه‌به‌لحظه [[اسارت و اسیران|اسارت]] چنان برنامه‌ریزی شد كه كوچك‌ترین فرصت‌ها هم هدر نرود؛ بنابراین برنامه‌های علمی‌آموزشی تدارك دیده شد؛ از كلاس اولیه [[سوادآموزی]] و روخوانی قرآن تا سطوح پیشرفته.»<ref name=":1">صالح آبادی ، علی اصغر (1396). مصاحبه ، مورخ 20 فروردین 1396.</ref>(← [[آموزش|آموزش).]] | |||
نیز نگاه کنید به [[روحانیت]] ؛ [[نقش عام روحانیت در اسارت]] | نیز نگاه کنید به [[روحانیت]] ؛ [[نقش عام روحانیت در اسارت]] | ||
=== کتابشناسی === | |||
<references />مسعود امیرخانی | |||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۱
مقدمه
روحانیت به‌سبب وظیفه ذاتی خود در پاسداری از اسلام، تبلیغ و تبیین دین خدا و احكام آن و نشر معارف اهل بیت (ع) در تاریخ نقشی بارز داشته است. روحانیون در هشت سال دفاع مقدس، علاوه‌بر تشویق مردم به حضور در جبهه و بسیج آنها، خود با حضور در جبهه‌ها به تقویت روحیه رزمندگان، پاسخ به مسائل شرعی مربوط به جبهه و جهاد پرداختند. افزون‌برآن، جمعی از آنان با همان لباس طلبگی، به رزم و جهاد پرداختند و با حضور در خطوط مقدم جبهه هم‌پای سایر اقشار به جهاد پرداختند. استمرار حضور طلاب و روحانیون در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران باعث شد گروهی از آنان به درجه رفیع شهادت برسند و افرادی دیگر به اسارت نیروهای عراقی درآیند و سال‌هایی از عمر خویش را در اردوگاه‌های عراق سپری كنند.[۱]حضور روحانیون در محیط و شرایط جدید، نقش‌های جدیدی را هم بر دوش آنها نهاد. یکی از این نقش ها، نقش خاص روحانیون در دوران اسارت است .
نقش خاص
رهبری
روحانیت علاوه‌بر نقش عمومی، در اغلب اردوگاه‌ها نقش رهبری را نیز برعهده داشتند. لزوم ایجاد تشكیلاتی مخفی برای سامان‌دهی كلّ فعالیت‌ها در دوران اسارت و نقش‌آفرینی فعال در این تشكیلات، احساس می‌شد و روحانیون در این امر نقشی محوری برعهده داشتند. در سطح كلان و كل اردوگاه‌ها، آقای ابوترابی‌فرد به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم (نامه‌های صلیب سرخ، ملاقات اسرا در بیمارستان‌های مشترك و...) و در سطح خُرد و تك‌تك اردوگاه‌ها، دیگر روحانیون رهبری و مدیریت را برعهده داشتند. البته در برخی اردوگاه‌ها، به‌سبب بافت جمعیتی، بحث رهبری به‌صورت شورایی اداره می‌شد؛ مثلاً در برخی از اردوگاه‌ها پنج روحانی، دو یا سه پاسدار و دو یا سه نفر ارتشی كه در یك سطح بودند، به‌صورت شورایی رهبری را برعهده داشتند. اعتقاد بر این بود كه انسان، منطقی است و این منطق در هرجا می‌تواند حاكم باشد. وظیفه انسان می‌تواند براساس آن منطق شكل بگیرد. (← مدیریت و رهبری)
برنامه‌ریزی برای آینده
زندگی در شرایط جدید، ضرورتِ بهره‌گیری از فرصت‌ها را ایجاب می‌كرد. «بحثی در همان اوایل اسارت مطرح شد كه بالأخره روزی اسارت به پایان خواهد رسید و زمانی این نیروها آزاد می‌شوند، لازم بود علاوه‌بر حفظ سلامت جسمی، روحی، و ایمانی اسرا، برای رشد آموزشی آنها نیز اندیشیده می‌شد تا پس از بازگشت، از جامعه عقب‌ماندگی نداشته باشند. برای لحظه‌به‌لحظه اسارت چنان برنامه‌ریزی شد كه كوچك‌ترین فرصت‌ها هم هدر نرود؛ بنابراین برنامه‌های علمی‌آموزشی تدارك دیده شد؛ از كلاس اولیه سوادآموزی و روخوانی قرآن تا سطوح پیشرفته.»[۲](← آموزش).
نیز نگاه کنید به روحانیت ؛ نقش عام روحانیت در اسارت
کتابشناسی
مسعود امیرخانی