علل عقیدتی مجازات زندان انفرادی

مقدمه

اعمال مجازات زندان، به شکل‌های عمومی و انفرادی را، که از گذشته‌های دور در سراسر جهان رایج بوده است. فرد زندانی به‌واسطه دوری از محیط زندگی اجتماعی، با محدودیت‌های گوناگونی مواجه می‌شود و فشار روانی ناشی از خلأ ارتباط اجتماعی او را به همکاری یا تطبیق با فرد، قانون یا اندیشه غالب مجبور می‌كند؛ اجباری که استنکاف از آن، هزینه‌های سنگین‌تری را بر فرد خاطی تحمیل می‌كند.اعمال مجازات زندان انفرادی برای افرادی است که ازنظر دشمن حائز ارزشی خاص بوده‌اند. آنچه که از خاطرات مکتوب و شفاهی اسیران ایرانی در بند نیروهای دشمن قابل استنباط است، وجود دو رویه در اعمال مجازات «زندان انفرادی» ازسوی نیروهای عراقی است.هرچند مصادیق متعددی در این رویه جای می‌گیرند، اما علل عقیدتی یکی از علل عراقی ها برای مجازت زندان انفرادی در دوران اسارت بوده است. 

علل عقیدتی

وجود زندانیانی که به حفظ و تعمیق باورهای سایر هم‌بندانشان کمک می‌كنند، باعث برجا ماندن هویت مقاومت در برابر «عامل خارجی خواستار تغییر» می‌گردند و این چیزی نیست که مطابق با میل و هدف نیروهای غالب و صاحب قدرت باشد. این دسته از زندانیان معمولاً با فشار و محدودیت‌های بیشتری مواجه می‌شوند. سید علی اکبر ابوترابی فرد( ← ابوترابی فرد ،سید علی اکبر ) از اسیرانی بود که برای سایرین چنین ویژگی‌ای داشت و حساسیت نیروهای عراقی را به خود جلب می‌كرد. اگرچه سید علی اکبر ابوترابی فرد( ← ابوترابی فرد ،سید علی اکبر )در طول دوران اسارت خود، زندان انفرادی کمتری را نسبت به سایرین تحمل كرد، اما ازآنجاكه این محدودیت و مجازات علی‌رغم همکاری وی با مسئولان اردوگاه‌ها و صرفاً به‌علت تأثیر فوق‌العاده وی بر سایر اسیران اعمال می‌شد، قابل ملاحظه است؛ برای نمونه زمانی‌که وی به اعتصاب اسیران اردوگاه موصل 1 پایان داد و تنش‌های بین ایشان را از میان برد، با سعایت یکی از افسران بعثی از آنجا اخراج شد و به مدت دو ماه، در وزارت دفاع عراق، مجازات زندان انفرادی را تحمل كرد؛ رویدادی که باعث اعتصاب مجدد اسیران ایرانی موصل 1( ← اردوگاه موصل 1 )شد و تعدادی کشته و مجروح بر جای گذاشت .

نیز نگاه کنید به زندان انفرادی