گاهشمار اردوگاه تکریت 12: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===مقدمه=== تکریت 12 دومین اردوگاه اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و صلیب سرخ از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این اردوگاه در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. ===گاهشمار و تركیب اسرا=== اولین اس...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
تکریت 12 دومین [[اردوگاه]] اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و [[صلیب سرخ]] از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این [[اردوگاه]] در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. | تکریت 12 دومین [[اردوگاه]] اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و [[صلیب سرخ]] از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این [[اردوگاه]] در اوایل 1367 تأسیس شد<ref name=":0">اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.</ref>. | ||
===گاهشمار و تركیب اسرا=== | ===گاهشمار و تركیب اسرا=== | ||
اولین اسرای انتقالی به اردوگاه 12 را 550 نفر از اسرای عملیات فاو تشکیل می‌دادند که بر اثر تک دشمن در این منطقه اسیر شده و در قاطع 1 مستقر بودند. دور دوم اسرای ساکن در این اردوگاه 750 نفر بودند که در تاریخ 1367/3/4 بر اثر تک شدید دشمن در شلمچه به اسارت درآمده بودند. سومین گروه اسرای [[اردوگاه تکریت 12]]، 1116 نفر بودند که در تک دشمن در 1367/04/04 در جزیره مجنون، کوشک، و طلائیه اسیر شدند. آخرین گروه [[اسرا]] تعداد 1500 نفر بودند در مناطق زبیدات، شرهانی و کربلای 7 در قسمت ملحق اسکان داده شدند<ref>زاغیان، اصغر (1389). دوازدهمین اردوگاه. تهران: پیام آزادگان،ص.111.</ref> <ref>حیدری‌نسب، علیرضا (1383). اتاق پیامبران. قم: آل احمد،ص.5و102.</ref>. در یکی از دو قاطع اصلی، نیروهای ارتشی اعم‌از درجه‌دار و سرباز مستقر بودند<ref name=":1">خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص.239.</ref> و در قاطع دیگر خاصه در قاطع 2 تعداد اسرای بسیجی و سپاهی بیشتر بود<ref name=":0" />. | اولین اسرای انتقالی به اردوگاه 12 را 550 نفر از اسرای [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%AF%D9%88%D9%85_%D9%81%D8%A7%D9%88 عملیات فاو] تشکیل می‌دادند که بر اثر تک دشمن در این منطقه [[اسیران جنگ|اسیر]] شده و در قاطع 1 مستقر بودند. دور دوم اسرای ساکن در این [[اردوگاه]] 750 نفر بودند که در تاریخ 1367/3/4 بر اثر تک شدید دشمن در شلمچه به [[اسارت و اسیران|اسارت]] درآمده بودند. سومین گروه اسرای [[اردوگاه تکریت 12]]، 1116 نفر بودند که در تک دشمن در 1367/04/04 در جزیره مجنون، کوشک، و طلائیه [[اسیران جنگ|اسیر]] شدند. آخرین گروه [[اسرا]] تعداد 1500 نفر بودند در مناطق زبیدات، شرهانی و [http://wikidefa.ir/?id=jy7zhn37 کربلای 7] در قسمت ملحق اسکان داده شدند<ref>زاغیان، اصغر (1389). دوازدهمین اردوگاه. تهران: پیام آزادگان،ص.111.</ref> <ref>حیدری‌نسب، علیرضا (1383). اتاق پیامبران. قم: آل احمد،ص.5و102.</ref>. در یکی از دو قاطع اصلی، نیروهای ارتشی اعم‌از درجه‌دار و سرباز مستقر بودند<ref name=":1">خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص.239.</ref> و در قاطع دیگر خاصه در قاطع 2 تعداد اسرای بسیجی و سپاهی بیشتر بود<ref name=":0" />. | ||
براساس اظهارات اسرای ایرانی، تعداد افراد این [[اردوگاه]] در تیرماه 1367 حدوداً به 4000 نفر نیز می‌رسید و همین باعث شده بود که تراکم زیادی در آسایشگاه‌ها به‌وجود بیاید. به‌طورکلی، در هر آسایشگاه 160 نفر به‌سر می‌بردند که بعدها به‌دنبال جابه‌جایی و انتقال تعدادی از اسرا به ملحق و همچنین افسران به اردوگاه‌های دیگر، از تعداد افراد کاسته شد و تعداد آنها به 150 نفر رسید. همچنین در جابه‌جایی که در سال آخر انجام گرفت، تعداد افراد در هر آسایشگاه تا 140 نفر کاهش یافت<ref>اکبری رحمت‌الله (1383). زخم غزال. تهران: رسانش ،ص.44.</ref><ref>امیرسرداری، رضا (1375). شلمچه تا تکریت. تهران: حوزه هنری ،ص.58 و61.</ref>. ولی گزارش کمیته بین‌المللی [[صلیب سرخ]]، در زمان ثبت‌نام از اسرای ساکن در این | براساس اظهارات اسرای ایرانی، تعداد افراد این [[اردوگاه]] در تیرماه 1367 حدوداً به 4000 نفر نیز می‌رسید و همین باعث شده بود که تراکم زیادی در آسایشگاه‌ها به‌وجود بیاید. به‌طورکلی، در هر آسایشگاه 160 نفر به‌سر می‌بردند که بعدها به‌دنبال جابه‌جایی و انتقال تعدادی از [[اسرا]] به ملحق و همچنین افسران به اردوگاه‌های دیگر، از تعداد افراد کاسته شد و تعداد آنها به 150 نفر رسید. همچنین در جابه‌جایی که در سال آخر انجام گرفت، تعداد افراد در هر آسایشگاه تا 140 نفر کاهش یافت<ref>اکبری رحمت‌الله (1383). زخم غزال. تهران: رسانش ،ص.44.</ref><ref>امیرسرداری، رضا (1375). شلمچه تا تکریت. تهران: حوزه هنری ،ص.58 و61.</ref>. ولی گزارش کمیته بین‌المللی [[صلیب سرخ]]، در زمان ثبت‌نام از اسرای ساکن در این [[اردوگاه]]، گویای این موضوع است که در زمان مبادله [[اسرا]] نزدیک به 2950 نفر اسیر ایرانی در این [[اردوگاه]] حضور داشتند. <ref name=":1" /> | ||
نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 12]] | نیز نگاه کنید به [[اردوگاه تکریت 12]] | ||
=== کتابشناسی === | === کتابشناسی === | ||
<references />معصومه جعفر زاده | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۴
مقدمه
تکریت 12 دومین اردوگاه اختصاص‌یافته به اسرای مفقودین بود و صلیب سرخ از وجود چنین اردوگاهی در داخل خاک عراق اطلاعی نداشت. این اردوگاه در اوایل 1367 تأسیس شد[۱].
گاهشمار و تركیب اسرا
اولین اسرای انتقالی به اردوگاه 12 را 550 نفر از اسرای عملیات فاو تشکیل می‌دادند که بر اثر تک دشمن در این منطقه اسیر شده و در قاطع 1 مستقر بودند. دور دوم اسرای ساکن در این اردوگاه 750 نفر بودند که در تاریخ 1367/3/4 بر اثر تک شدید دشمن در شلمچه به اسارت درآمده بودند. سومین گروه اسرای اردوگاه تکریت 12، 1116 نفر بودند که در تک دشمن در 1367/04/04 در جزیره مجنون، کوشک، و طلائیه اسیر شدند. آخرین گروه اسرا تعداد 1500 نفر بودند در مناطق زبیدات، شرهانی و کربلای 7 در قسمت ملحق اسکان داده شدند[۲] [۳]. در یکی از دو قاطع اصلی، نیروهای ارتشی اعم‌از درجه‌دار و سرباز مستقر بودند[۴] و در قاطع دیگر خاصه در قاطع 2 تعداد اسرای بسیجی و سپاهی بیشتر بود[۱].
براساس اظهارات اسرای ایرانی، تعداد افراد این اردوگاه در تیرماه 1367 حدوداً به 4000 نفر نیز می‌رسید و همین باعث شده بود که تراکم زیادی در آسایشگاه‌ها به‌وجود بیاید. به‌طورکلی، در هر آسایشگاه 160 نفر به‌سر می‌بردند که بعدها به‌دنبال جابه‌جایی و انتقال تعدادی از اسرا به ملحق و همچنین افسران به اردوگاه‌های دیگر، از تعداد افراد کاسته شد و تعداد آنها به 150 نفر رسید. همچنین در جابه‌جایی که در سال آخر انجام گرفت، تعداد افراد در هر آسایشگاه تا 140 نفر کاهش یافت[۵][۶]. ولی گزارش کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، در زمان ثبت‌نام از اسرای ساکن در این اردوگاه، گویای این موضوع است که در زمان مبادله اسرا نزدیک به 2950 نفر اسیر ایرانی در این اردوگاه حضور داشتند. [۴]
نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 12
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ اکبری، یوسفعلی (1395).مصاحبه.
- ↑ زاغیان، اصغر (1389). دوازدهمین اردوگاه. تهران: پیام آزادگان،ص.111.
- ↑ حیدری‌نسب، علیرضا (1383). اتاق پیامبران. قم: آل احمد،ص.5و102.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص.239.
- ↑ اکبری رحمت‌الله (1383). زخم غزال. تهران: رسانش ،ص.44.
- ↑ امیرسرداری، رضا (1375). شلمچه تا تکریت. تهران: حوزه هنری ،ص.58 و61.
معصومه جعفر زاده