خدمات رفاهی خادمان اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
[[رده:خدمات خادمان اسرا]]
[[رده:خدمات خادمان اسرا]]
[[رده:خادمان اسرا]]
[[رده:خادمان اسرا]]
[[en:Welfare services of servants of captives]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸

مانند آشپزی، رخت‌شویی، نظافت آسایشگاه برای اسیران دیگر. برخی هم داوطلبانه کارهایی همچون كار پرستارها در بیمارستان برای دیگران انجام می‌دادند که انجامش برای دیگر اسرا مخصوصاً جوانان دشوار بود؛ مثل شستن ظرف‌های خلط بیماران و افراد مسن؛ شستن ظرف‌های غذا و لباس آنها؛ حمام بردن، گوش پاک کردن، وصله کردن لباس‌های آنها. عده‌ای نظافت آسایشگاه و توالت و فاضلاب آب‌های مصرفی، که عراقی‌ها غالباً در انجام این امور کوتاهی می‌کردند، و پر کردن سطل‌های آب در کنار توالت ها را به‌عهده می‌گرفتند تا افرادی که شرایط بدتری دارند، بیشتر استراحت کنند. در این کار، حتی دکترها و اسرای تحصیل‌کرده داوطلبانه مشارکت داشتند[۱]. اسرای سالمندی که به کشاورزی آشنا بودند، به درخواست خود، در باغچه‌های اردوگاه کارِ کشت سبزی و گوجه و... را انجام می‌دادند[۲].

عده‌ای برای درست کردن تنور و انجام کارهای آشپزخانه، داوطلب می‌شدند و همه امور را از پختِ غذا تا توزیع آن به‌عهده می‌گرفتند. شستن ظروف آسایشگاه (قصعه) و نظافت آشپزخانه داوطلبانه بود. بعضی‌ها نذر می‌کردند و برای ادای نذرشان ظرف غذای همۀ اسرا یا لباس بیماران و سالمندان را می‌شستند. سال‌های اول اسارت، داوطلبینی که برای آوردن غذا به آشپزخانه می‌رفتند، با اینکه می‌دانستند در رفت‌وبرگشت با ضربات کابل روبه‌رو می‌شوند، ولی به‌خاطر بقیه اسرا این سختی را تحمل می‌کردند تا بقیه گرسنه نمانند. كار عده‌ای از خادمان کشیک دادن از شب تا صبح در آسایشگاه بود تا از گروهی که به دست نیروهای عراقی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و زخمی شده بودند، مراقبت کنند، پتویی از روی اسیری بیمار کنار نرود که مبادا سرما بخورند و کسی برای نماز صبح خواب نماند[۳].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سالمی‌نژاد، عبدالرضا (۱۳۸۶). شهردار اردوگاه، چ ۲. تهران: پیام آزادگان،ص.78.
  2. خاجی‌، علی (۱۳۹۱). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان،ص. 171.
  3. شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،

پروین کاشانی زاده