بشنو از نی(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== فراداده کتاب == | == فراداده کتاب == | ||
{{Infobox|title=بشنو از نی}} | {{Infobox|title=بشنو از نی|image=[[پرونده:بشنو از نی.jpg]]|caption=خاطراتی ازپیوند مستحکم میان آزادگان و امام خمینی(ره)|header1=فراداده کتاب|label2=نویسنده|label3=حروف‌چین و صفحه‌آرا|label4=لیتوگرافی، چاپ و صحافی|label5=نوبت و سال چاپ|label6=شمارگان|label7=قیمت پشت جلد|label8=تعداد صفحات|label9=شابک|label10=قطع کتاب|label11=نوع ماده|data2=بیژن کیانی|data3=مریم مردانی|data4=پرتو- باقری|data5=اول، 1389|data6=2000|data7=15000 ریال|data8=50|data9=978-600-5013-43-6|data10=پالتویی|data11=کتاب(خاطره)}} | ||
'''نویسنده:''' بیژن کیانی | '''نویسنده:''' بیژن کیانی | ||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۲
خاطراتی ازپیوند مستحکم میان آزادگان و امام خمینی(ره).
فراداده کتاب
 خاطراتی ازپیوند مستحکم میان آزادگان و امام خمینی(ره) | |
| فراداده کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | بیژن کیانی |
| حروف‌چین و صفحه‌آرا | مریم مردانی |
| لیتوگرافی، چاپ و صحافی | پرتو- باقری |
| نوبت و سال چاپ | اول، 1389 |
| شمارگان | 2000 |
| قیمت پشت جلد | 15000 ریال |
| تعداد صفحات | 50 |
| شابک | 978-600-5013-43-6 |
| قطع کتاب | پالتویی |
| نوع ماده | کتاب(خاطره) |
نویسنده: بیژن کیانی
حروف‌چین و صفحه‌آرا: مریم مردانی
لیتوگرافی، چاپ و صحافی: پرتو- باقری
نوبت و سال چاپ: اول، 1389
شمارگان: 2000
قیمت پشت جلد: 15000 ریال
تعداد صفحات: 50
شابک: 6-43-5013-600-978
قطع کتاب: پالتویی
نوع ماده: کتاب(خاطره)
معرفی کتاب
این کتاب بیان خاطراتی از آزادگان و اسرای ایرانی در اردوگاه های عراق است که حکایت از پیوند مستحکم میان آزادگان و امام خمینی(ره) دارد و وفاداری این اسرا به انقلاب و ارزش‌های اسلامی را بیان کرده است.
نگارنده با ذکر این حکایات و خاطرات درصدد بیان مقاومت منحصر به فرد آزادگان، اخلاص و عشق آنان به امام خمینی(ره) و سختی‌هایی که این اسرا به جهت مقاومت در برابر اعتقادات انقلابی و دینی خویش متحمل شده‌اند را به تصویر کشیده است.
گزیده‌ای از محتوای کتاب
یک روز سرگرد محمودی که آدم شرور و قسی‌القلبی بود حاج‌یحیی را که پیرمرد شجاع و مقاومی بود، صدا زد و از او پرسید: «مقلد چه کسی هستی؟» حاج‌یحیی خودش برایم تعریف کرد. گفت می‌خواستم اسم یکی از مراجع را به عنوان مرجع تقلیدم بگویم و خودم را خلاص کنم ولی تصویر امام در ذهنم آمد. دیدم جفاست اگر حقیقت را نگویم. لذا با قاطعیت گفتم: «من مقلد حضرت آیت‌الله العظمی امام خمینی هستم.» این را که گفتم سرگرد محمودی به سربازان دستور داد کتکم بزنند. دوباره پرسید: «مقلد چه کسی هستی؟» همان گفته قبلی را تکرار کردم. مفصل‌تر از قبل کتکم زدند[۱].