یادگاران27: تفاوت میان نسخه‌ها

یادگاران27
	یادگاران عنوان کتاب‌هایی است که بنا دارد تصویرهایی از سال‌های جنگ را نشان دهد.
فراداده کتاب
نویسنده	قدسیه پایینی
ناشر	انتشارات روایت فتح
سال نشر	1394
تعداد صفحات	112
شماره شابک	978-600-330-007-1
نوع ماده	کتاب(خاطره)

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷

یادگاران عنوان کتاب‌هایی است که بنا دارد تصویرهایی از سال‌های جنگ را نشان دهد.

فراداده کتاب

نویسنده: قدسیه پایینی

ناشر: انتشارات روایت فتح

سال نشر: 1394

تعداد صفحات: 112

شماره شابک: 1- 007- 330- 600- 978

نوع ماده: کتاب (خاطره)

معرفی کتاب

«یادگاران» عنوان کتاب‌هایی است که بنا دارد تصویرهایی از سال‌های جنگ را در قالب خاطره‌نویسی شده، برای آن‌ها که آن سال‌ها را ندیده‌اند، نشان بدهند. این مجموعه راهی است بر سرزمینی نسبتاً بکر میان تاریخ و ادبیات که میان واقعه‌ها و بازگفته‌ها، خواندن‌شان تنها یادآوری است، یادآوری این نکته که آن مردها بوده‌اند و آن واقعه‌ها رخ داده‌اند، نه در سال‌ها وجاهای دور، در همین نزدیکی...

گزیده ای از محتوای کتاب

وقتی آدم‌ها مضطر می‌شوند، به زبانی که شیر خورده‌اند حرف می‌زنند. وقتی می‌زدند یکی می‌گفت: «ای دایَه»، می‌فهمیدیم دزفولی است. وقتی می‌‌گفت:‌ «آی ننه»، می‌فهمیدیم فارس است. وقتی می‌گفت:‌‌ «آی بی‌بی»، می‌فهمیدیم ترک است. ابوترابی را که می‌زدند، می‌گفت: یا زهرا«س» ... ^[۱].

نیز نگاه کنید به

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران

کتابشناسی

↑ قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان.

[1] قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتابنامه آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان.

[۱]

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 == گزیده ای از محتوای کتاب ==
-وقتی آدم‌ها مضطر می‌شوند، به زبانی که شیر خورده‌اند حرف می‌زنند. وقتی می‌زدند یکی می‌گفت: «ای دایَه»، می‌فهمیدیم دزفولی است. وقتی می‌‌گفت:‌ «آی ننه»، می‌فهمیدیم فارس است. وقتی می‌گفت:‌‌ «آی بی‌بی»، می‌فهمیدیم ترک است. ابوترابی را که می‌زدند، می‌گفت: یا زهرا«س» ... <ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: انتشارات پیام آزادگان</ref>.
+وقتی آدم‌ها مضطر می‌شوند، به زبانی که شیر خورده‌اند حرف می‌زنند. وقتی می‌زدند یکی می‌گفت: «ای دایَه»، می‌فهمیدیم دزفولی است. وقتی می‌‌گفت:‌ «آی ننه»، می‌فهمیدیم فارس است. وقتی می‌گفت:‌‌ «آی بی‌بی»، می‌فهمیدیم ترک است. ابوترابی را که می‌زدند، می‌گفت: یا زهرا«س» ... <ref>قلعه قوند، فرزانه؛ کیانی، طاهره؛ شاهرخ آبادی، فهیمه و گودرزی، افسانه(1399). کتاب[[نامه]] آزادگان. تهران: [https://www.mfpa.ir انتشارات پیام آزادگان].</ref>.
 == نیز نگاه کنید به ==