آموزش ادبیات و ترجمه

پس از اهتمام به علوم دینی، ادبیات و ترجمه مهم‌ترین محور تعلیم و تعلم بود؛ مخصوصاً آنکه در فضای جدید، فهم زبان‌های جدید برای برقراری ارتباط با مخاطبان جدید ضرورت داشت. فعالیت‌های آموزشی در این زمینه به‌ترتیب اولویت از عربی و انگلیسی آغاز و به زبان‌های فرانسه، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیولی و روسی منتهی شد و به تفاوت درجه علاقه و همت، صدها نفر پس از زبان‌آموزی مترجمانی چیره‌دست شدند و احیاناً نقش مترجمی دیگران را برعهده گرفتند و هنگام آزادی به چند زبان زنده مسلط شده بودند^[۱] ^[۲] ^[۳].

نیز نگاه کنید به مواد و محورهای آموزش؛ آموزش

کتابشناسی

↑ امانی‌زاده، علی‌اصغر (1393). بررسی وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراق. تهران: سروش،ص.155
↑ مبهوتی، احمد (1388). دیار غربت. تهران: پیام آزادگان،ص.274.
↑ حمزه، محمود (1389). برای گل نرگس. تهران: پیام آزادگان،ص.65 و 85

علیرضا حیدری نسب

[1] امانی‌زاده، علی‌اصغر (1393). بررسی وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراق. تهران: سروش،ص.155

[:9-2] مبهوتی، احمد (1388). دیار غربت. تهران: پیام آزادگان،ص.274.

[:7-3] حمزه، محمود (1389). برای گل نرگس. تهران: پیام آزادگان،ص.65 و 85

[۱]

[۲]

[۳]