منشور پاکی و خدمتگزاری
كتابي حاوي پيام‌ها و سخنراني‌هاي سيد علي‌اكبر ابوترابي‌فرد.
كتاب منشور پاكي و خدمتگزاري شامل 230 متن از پیام‌ها و سخنراني‌هاي مرحوم حجت‌‌الاسلام علي‌اكبر ابوترابي‌فرد است که در 1153 صفحه تدوین شده است. این کتاب را انتشارات پیام آزادگان، در سال 1390 در تیراژ 3000 نسخه، چاپ كرده است. منشور پاكي و خدمتگزاري را به‌نوعي می‌توان روزشمار دوران اسارت مرحوم ابوترابي‌فرد نامید. اين مجموعه براساس اردوگاه‌ها و مطالب مربوط به آنها به چهار فصل تقسيم شده است؛ اما از اردوگاه موصل 1 قديم كه آغاز صدور پيام‌ها و سخنراني‌هاي جمعي سيد آزادگان است، متأسفانه مطالبي به‌دست نیامد.
امروزه، هنگامي كه واژة آزادگان در ايران اسلامي به زبان آورده مي‌شود، بر آينة ذهن‌ها، تصوير مردي نمایان می‌شود كه نمودار تحمل، مقاومت، خدامحوري، آرامش، تواضع و ديگر خوبي‌ها بود؛ انساني دوست‌‌داشتني، رازداري امين و حليم و گره‌گشايي بي‌منت. گوشه‌ای از این فضائل را می‌توان در کتاب منشور پاکی و خدمتگزاری جست‌وجو کرد: «راز عظيم خلقت، گنجينة بزرگ آفرينش، منظور خدا از آفرينش بشر و انبیا و آنچه را كه عرفا و زهاد و اهل علم دارند دنبال آن مي‌گردند، آن سرِّ مگوست؛ چيزي نيست به جز خدمت به خلق، آن هم بدون داشتن چشم‌داشتي. آزاده‌اي سؤ‌ال كرد: چقدر؟ فرمود: آنقدر كه خاك بشوي و مردم در رسيدن به خواسته‌هاي مشروعشان پا روي تو بگذارند.»
سید علی‌اکبر ابوترابی‌فرد (←ابوترابی فرد ،سید علی اکبر )پای به هر اردوگاهی که می‌گذاشت، يأس، اختلاف و كسالت از آنجا رخت برمی‌بست و اميد اتحاد و نشاط جايگزين شد. به‌رغم ممنوعيت قلم و كاغذ و پيامدهاي سخت و مجازات‌هاي سنگيني كه عراقي‌ها براي دارندگان اين دو ابزار اولية حيات فرهنگي تحميل مي‌كردند، اسرای تندنویس همة سخنان ایشان را، مخفیانه، روی كاغذهاي يكسان و هم‌شكلِ صليبي و كاغذهاي نازك لِف (كاغذهايي كه براي پيچيدن سيگار به كار مي‌رود) نوشتند و در جايي پنهان کردند.بعد از رهايي از اسارت، برخي از دوستان توانستند، با وجود سختي‌هاي فراوان، اين مجموعه از پيام‌ها و سخنان مكتوب را به ايران بياورند. عبدالمجيد رحمانيان به تدوین این سخنرانی‌ها پرداخت و آنها را در این کتاب تجمیع کرد. نام کتاب برگرفته از ویژگی خاص و منحصربه‌فرد سید علی‌اکبر ابوترابی‌فرد است. مهم‌ترین ویژگی آن مرحوم توجه ویژه به دو عنصر پاکی و خدمتگزاری بود و خود، نه در گفتار بلکه در کردار نیز تندیس پاکی و خدمتگزاری بود؛ ابوترابي‌فرد «راز عظيم خلقت را در خدمت بدون چشمداشت» می‌دید.
آنچه در کتاب منشور پاکی و خدمتگزاری قابل‌تأمل است، نگاه خاص ایشان به انسان و موجودیت انسان است:
می‌گفت: «آنچه انسان‌ها از آن رنج مي‌برند، بي‌عدالتي است و آنچه مشتاق آن هستند، خدمتي است كه از طرف انسان‌ها به آنها عرضه مي‌شود. خدمت به انسان‌ها از ديدگاه هر مكتبي و هر جامعه‌اي ارزشمند است؛ خدمتگزاري به بشريت، نه به عده‌اي خاص. [واضح است كه] هركس به خانوادة خودش خدمت مي‌كند، [اما] خدمت به انسان‌ها و انسانيت مهم است؛ چه ايراني و چه غير ایرانی.»
می‌گفت: «آنچه براي انسان‌ها ارزش مي‌آورد، خدمت به هم‌نوع است و آنچه در پيشگاه خداوند ارزشمند است، آن هم خدمت به انسان‌ها است. اگر با اشاره يا با يك كلمه يا با چشمك‌زدن، قلبِ انساني را بشكني، تا او را از خودت راضي نكني ديگر عملت هم ارزش ندارد. پس اگر عابد زمان باشي و زاهد دوران، اگر با يك اشاره، يا يك كلمه، قلب يك انسان را آزرده‌خاطر كني، ارزش تمام اعمال را از دست مي‌دهي. اگر روزي در راه انسان‌ها فداكاري كردي، اين ارزشمند است. اما ارزشِ بيشتر از اين را آن انساني دارد كه در تمام طول عمرش براي انسان‌ها قدم برمي‌دارد.
می‌گفت: «بعضي‌ها، براي دفاع از حقوق ديگران خود را به آب و آتش مي‌زنند. اين خيلي ارزشمند است. ارزش بيشتر از اين را كسي دارد كه تمام طول عمرش را در اين راه مصرف كند و از خدمت به ديگران و دفاع از حق ديگران دريغ نكند.»
می‌گفت: «هيچ‌‌موقع سنگ جلوي پاي احدي نيندازيم و هميشه در فكر برداشتن سنگ‌ها از جلوي پاي ديگران باشيم و تا مي‌توانيم چرخ جامعه را به‌‌سمت خوبي‌ها بكشانيم. خوبي‌ها نه اين است كه هميشه چرخ جامعه را به‌‌طرف نماز جماعت حركت دهيم. خوبي‌ها اين است كه بتوان عقده‌هاي انسان‌ها را گشود و باعث روحية عالي براي آنها بود، تا آنها با روحية شاد و آسودگي خاطر بتوانند به‌‌سمت خوبي‌ها حركت كنند.»
می‌گفت: «سعي كنيد در مقابل نعمت‌هاي خدا خدمتگزار بندگان خدا باشيد و خيرتان به جامعه برسد ...».
می‌گفت: «حفظ حرمتِ انسان‌ها سخت‌ترين وظيفه و امور انسان‌ها است...»
كتاب منشور پاکی و خدمتگزاری راهنمايي ارزنده براي كساني است كه مي‌خواهند در زندگي جمعي، سالم و موفق باشند و با اخلاقي نيكو و رفتاري عاقلانه، بي آنکه به گرداب پريشان‌فكريِ اعصاب‌خردي‌هاي رايج بيفتند، پرنشاط زندگي كنند.
نيز نگاه كنيد به ابوترابی فرد ،سید علی اکبر
فرزانه قلعه‌قوند