اطلاع یافتن خانواده ها از اسرا
نحوه اطلاع یافتن خانواده‌ها از اسارت
مقدمه
انواع اسارت اسرا
نوع اسارت اسرا در كشور عراق به دو گونه بود: اسرایی که نامشان در فهرست هلال احمر و صلیب سرخ ثبت شده بود و رسماً اسیر محسوب می‌شدند و از حقوقی مانند نوشتن و ارسال نامه به خانواده و... برخوردار بودند که البته رژیم عراق توجهی به ماده‌های حقوق بین‌المللی اسرا نمی‌کرد، بلکه برعکس، در راه نقض آن، تمام سعی و تلاش خود را به‌کار می‌گرفت. گونه دیگر اسیرانی بودند که دور از چشم ناظران بین‌المللی در اردوگاه‌های مخفی محبوس بودند و اسامی آنان در فهرست هلال احمر و صلیب سرخ ثبت نشده بود که این گروه در اثر كم‌آبی، بیماری، گرسنگی، شکنجه، آزار و اذیت، سرما و نبودن پتو و امکانات وضع نابسامان و اسفناکی داشتند. بسیاری در اثر بیماری و جراحت در مقابل چشم دوستانشان تلف می‌شدند و در گورهای بی‌نام و نشان به خاك سپرده می‌شدند و خانواده‌ها هیچ‌گونه اطلاعی از آنها نداشتند.
گروهی که در فهرست صلیب سرخ ثبت نشده بودند، مفقودالاثر بودند و هیچ نشانی از آنان در دست نبود. آن دسته از اسرا نیز که نامشان در فهرست صلیب سرخ ثبت شده بود، به‌علت نقض حقوق بین‌الملل ازسوی عراق، پس از گذشت ماه‌ها خبر اسارت یا نامه‌شان به خانواده می‌رسید.
روش های کسب اطلاع خانواده ها
خانواده‌ها از راه‌های مختلفی از وضعیت رزمندگان اسیرشان كسب اطلاع می‌كردند:
1. اسامی در رادیو بغداد اعلام می‌شد و خبر به خانواده می‌رسید.
2. تلویزیون عراق تصاویر اسرا را نشان می‌داد و دوستان و آشنایان به خانواده‌ها خبر می‌دادند.
3. اسیری در نامه‌اش نام اسیر دیگر یا دوستش را می‌آورد و خانواده‌اش باخبر می‌شدند.
4. اسیری به‌وسیله همشهری‌اش در اسارت شناخته می‌شد و به خانواده‌اش اطلاع می‌دادند.
5. فیلمی به‌دست می‌آمد و خانواده فیلم را می‌دید و تأیید می‌کرد؛ سپس طی مکاتبه با عراق، خبر اسارت تأیید می‌شد. (سایت ندای لر) (فیلم مذکور متعلق به اسیر طاهر ایزدی ممسنی بود)
خانواده‌هایی هم بودند كه سال‌ها از فرزند یا پدرشان اطلاعی نداشتند. اسیران مفقودالاثر نمی‌توانستند با نامه خبر سلامتی‌شان را به ایران برسانند، بدین‌گونه تا چند روز قبل از آمدنشان به ایران، خانواده‌ها از سلامتی‌شان بی‌اطلاع بودند.
نیز نگاه کنید به خانواده؛صلیب سرخ؛ هلال احمر