تحلیل فقهی و حقوقی احکام اسارت

از ویکی آزادگان
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۳ توسط Marjan-khanlari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «پایان‌نامه‌ای درباره تحلیل فقهی و حقوقی احکام اسارت است که توسط پیمان یاری در مقطع کارشناسی ارشد رشته الهیات و معارف اسلامی - فقه و مبانی حقوق اسلامی در دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد گچساران انجام و در سال 1401دفاع شده است. == فرا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

پایان‌نامه‌ای درباره تحلیل فقهی و حقوقی احکام اسارت است که توسط پیمان یاری در مقطع کارشناسی ارشد رشته الهیات و معارف اسلامی - فقه و مبانی حقوق اسلامی در دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد گچساران انجام و در سال 1401دفاع شده است.

فراداده پایان‌نامه

عنوان پایان‌نامه: بررسی فقهی و حقوقی احکام اسارت و تعارضات اخلاقی آن

پدید آور: پیمان یاری

سال نشر: 1401

نام سازمان: دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد گچساران، دانشکده علوم انسانی

رشته تحصیلی:الهیات و معارف اسلامی - فقه و مبانی حقوق اسلامی

نوع فایل: pdf

نوع ماده: پایان‌نامه کارشناسی ارشد

چکیده

در قـوانین فقهی اسلام به ویژه فقه امامیه در زمینه گرفتن اسیر و نوع برخورد با اسرا مباحثی به صورت پراکنده در ابواب فقهی بیان شده است. آموزه‌های دینی اسلام در برخورد با اسرا اصول و قواعد اخلاقی از قبیل اصالت آزاد نمودن اسیر، نهی از آزار و شکنجه، اطعام و رفتار مناسب، حفظ کرامت و شأن اسرا، برخورد عادلانه و رسیدگی‌های درمانی و پزشکی و عدم جدایی مادر و فرزندان را سرلوحه کار خود قرار داده است. اما‌ مسئله‌ مهمی که بعضاً برای یک رزمنده درباره بحث اسارت پیش می‌آید، تعارضاتی است که در برخورد با یک اسیر برای یک رزمنده در حین جنگ اتفاق کـه باید یک‌ طرف‌ تعارض را انتخاب کند و هر طرف را که انتخاب کند، از لحاظ اخلاقی دچار مشکل می‌شود. اسیر گرفتن پیش از‌ پیروزی، عدم اسیر گرفتن در شب، اسیر گرفتن غیرنظامی، برخورد عادلانه با اسیر از جمله تعارضاتی است که در برخورد با یک اسیر برای رزمنده پیش می‌آید. برای مثال اگر در حین جنگ، نیروی دشمن در شرایطی قـرار بـگیرد که بتوان او را‌ به اسارت درآورد، از یک سو، باید احترام اسیر را داشت و طبق قوانین حقوق بشردوستانه با او عمل کرد و از سوی دیگر، طبق دستور اسلام نباید‌ در‌ حین جنگ اسیر گرفت و بـاید آنـها را کشت. در راستای تبیین چنین امری پژوهش حاضر با هدف بررسی فقهی و حقوقی احکام اسارت و تعارضات اخلاقی آن و روش توصیفی-تحلیلی بر اساس اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای تدوین یافته است. یافته های تحقیق نشان می‌دهد: دستور به منع‌ اسیر‌ گرفتن در جنگ، در واقع به نوعی از تاکتیک‌های جنگی اشاره دارد چرا که نـگهداری از آنـها در‌ بحبوحه جنگ، موجب هدر رفتن توان رزمی نیروها شده و از طرفی ترس از توطئه کردن آنها بعد از آزاد کردن وجود دارد بنابراین اگر‌ این شرایط فراهم بود، می‌توان پیش از زمین‌گیر شدن دشمن از دشمن اسیر گرفت؛ در غـیر این صورت حق اسیر گرفتن از دشمن را نخواهیم داشت و باید به مبارزه ادامه‌ داد‌، تا دشمن‌ از پای درآید. همچنین اسیر گرفتن دشمن نیاز به مراقبت و حفاظت دارد و باید نیروهایی را برای‌ این کار گماشت. حال‌ اگر‌ این کار موجب کاهش نیروها در برابر دشمن و در نتیجه، تضعیف سپاه خودی شود، نباید دشمن را اسیر کرد. اما اگر نیرو به اندازه‌ای هست که بتوان اسیر را به عقب‌ برگرداند، دیگر نیازی به کـشتن اسـیر نـیست، بلکه می‌توان او را به اسارت درآورد و کـشتن او در ایـن مـوارد خلاف اخلاق است.

کلیدواژه‌ها

اسارت؛ اخلاق؛ اخلاق کاربردی؛ تعارضات اخلاقی

نیز نگاه کنید به

پیوند به بیرون

پیوند به تمام متن پایان‌نامه https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/d374f918593e05eedea325d8b1e0f1d8